Με ανακοίνωσή της Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών αναφέρει:
«Η Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στον ρατσισμό και στις φυλετικές διακρίσεις είναι μια μέρα υπενθύμισης των καταστροφικών συνεπειών του ρατσιστικού μίσους. Πολλοί συνάνθρωποί μας, δυστυχώς, εξακολουθούν να βιώνουν διακρίσεις εις βάρος τους λόγω θρησκείας, χρώματος, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, φύλου, εθνικής καταγωγής ή άλλου χαρακτηριστικού τους που μπορεί να εκλαμβάνεται από την κυρίαρχη κοινωνία ως απειλή που πρέπει να εξοστρακιστεί.
Η Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών ήταν, είναι και θα είναι απέναντι σε κάθε μορφή μισαλλοδοξίας, ομοφοβίας, σεξισμού, μισαναπηρισμού ή ξενοφοβίας. Η οργανωμένη δράση και οι συλλογικές προσπάθειες για αναχαίτιση των ρατσιστικών πρακτικών και συμπεριφορών στον χώρο της παιδείας είναι απαραίτητες, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικό τρόπο τη ρατσιστική λαίλαπα.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια με την επικράτηση της ακροδεξιάς άρχισε να κανονικοποιείται ο ρατσιστικός λόγος και να υποβαθμίζονται τα αυξανόμενα ρατσιστικά περιστατικά ως μεμονωμένα συμβάντα. Είναι γι’ αυτό που ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να σταθούμε ανάχωμα σε κάθε άμεση ή συγκεκαλυμμένη προσπάθεια εφαρμογής πολιτικών που δημιουργούν και ενισχύουν τις διακρίσεις στα σχολεία μας. Θα μας βρίσκουν πάντοτε απέναντί τους όσοι συστηματικά επιχειρούν να μετατρέψουν το δημόσιο σχολείο σε ελιτίστικη αρένα ανταγωνισμού και αριστείας, όπου θα ευνοούνται οι ήδη προνομιούχοι αντί σε χώρο ελεύθερου και κριτικού αναστοχασμού στον οποίο θα επικρατεί ο ορθολογισμός, ο ανθρωπισμός, η συμπεριληπτική φιλοσοφία και το δικαίωμα για αμφισβήτηση των εξουσιαστικών σχέσεων.
Μπροστά στην απειλή του ρατσιστικού μένους που τραυματίζει κάθε προσπάθεια για κοινωνική δικαιοσύνη είναι επιτακτική η ανάγκη να είμαστε ως παιδαγωγοί σε διαρκή εγρήγορση. Η ουδετερότητα, εξάλλου, πάντα είναι προς όφελος των καταπιεστών. Η σιωπή μας και η αδιαφορία μας ενισχύουν τον ρατσιστικό λόγο και τις πράξεις μίσους προς ευάλωτες ομάδες συνανθρώπων μας. Παρά τον εφησυχασμό που μας παρέχουν τα όποια προνόμιά μας, οφείλουμε να παλεύουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων και για τη δημιουργία ενός δημόσιου σχολείου που θα είναι ανοιχτή αγκαλιά για όλα τα παιδιά δίνοντάς τους τις στηρίξεις που δικαιούνται, χωρίς διακρίσεις. Μόνο έτσι θα οικοδομήσουμε μια κοινωνία ανθρώπινη και δημοκρατική, στην οποία όλοι οι άνθρωποι θα ζουν σε συνθήκες αλληλοσεβασμού και ασφάλειας».
