Αναζητώντας μια σωτήρια οδό για τους εκπαιδευτικούς
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΓΕΙΩΤΗ*
Το καταστατικό της ΜΕΠΕΥ επέβαλλε σύγκληση της τουλάχιστον κάθε σαράντα πέντε μέρες. Η επίσημη πλευρά το απέφευγε διαχρονικά. Στο δεύτερο εξάμηνο του 1999 ζητήθηκε από την ΠΟΕΔ δι’ εγγράφου ο εκσυγχρονισμός του Καταστατικού της Μικτής Επιτροπής Προσωπικού Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας.
Στην περίοδο από το 1999 μέχρι το 2005 η ΠΟΕΔ επεδίωκε τη θεσμική λειτουργία του διαλόγου και γενικά όλων των σωμάτων στη βάση πρακτικών σε μια προσπάθεια απελευθέρωσης από τη νόσο των πελατειακών σχέσεων και της ύπαρξης αυταρχικών λειτουργιών σε επαρχιακά εκπαιδευτικά κέντρα.
Αν δεν με απατά η μνήμη μου, κάποια θέματα προωθήθηκαν για επίλυση σε Τριμελή Υπουργική Επιτροπή λόγω της αργοπορίας σύγκλησης της ΜΕΠΕΥ. Είναι γεγονός πως σε κατοπινά χρόνια υπό τον αφορισμό. Όλα τα εργασιακά και εκπαιδευτικά θέματα σε διάλογο εντός της εξωθεσμικής διαδικασίας περί Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης, η ΜΕΠΕΥ και η θεσμική λειτουργία δέχτηκαν απανωτά κτυπήματα.
Υπήρξαν φωνές που επέμεναν πως αυτή η κατάσταση θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα. Το μέγιστο αυτών η κατά καιρούς επέλαση του Υπουργείου Παιδείας και λειτουργών του δια της εξωθεσμικής επιβολής πρακτικών, οι οποίες δεν είχαν νομοκανονιστική βάση.
Κατά την τριετία από το 2005 μέχρι το 2008 υπήρξαν σοβαρές αποκλίσεις και διαφορετικές αναγνώσεις της τότε εκπαιδευτικής πραγματικότητας. Θεσμικές λειτουργίες υποχωρούσαν. Η επίσημη πλευρά απέστελλε τεραστίου όγκου έγγραφα βασισμένα σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν σε ξένη βιβλιογραφία .
Προσωπικά επέμενα και είχα πολλές δυσκολίες για αυτή μου την επιμονή πως έπρεπε να παραμείνουμε προσηλωμένοι στη θεσμική λειτουργία και δεν μπορούσε να αλλάζει τα θέσμια δημοκρατικού διαλόγου παρανόμως, η όποια κυβερνητική ή τεχνοκρατική ιδεοληψία.
Αναγνωρίζω πως κλιμακωτά ασκείτο κομματική και κυβερνητική πίεση για αυτή την έξοδο από τους θεσμούς η οποία θα επέτρεπε σε πολλούς να αυθαιρετούν. Ο κατήφορος όμως είχε αρχίσει. Στην πορεία καταργήθηκε ο θεσμικός διάλογος με την ΕΕΥ που με κόπους είχε κατακτηθεί επί θητείας Χρήστου Θεοφιλίδη. Στην παρουσία μάλιστα και επαρχιακών εκπροσώπων της ΠΟΕΔ και στη βάση εγγράφου.
.
Δεν θα συνεχίσω την αναδρομή. Απλώς γράφω με πόνο ψυχής για το υπόβαθρο και τις ρίζες αυτής της κρίσης. Μια από τις βασικότερες ήταν η λανθασμένη ιεράρχηση. Αντί να προτάσσεται η προστασία της θεσμικής λειτουργίας προχωρούσαν κομματικές ατζέντες, θεωρητικές εμμονές κυβερνητικών ή ακαδημαϊκών στελεχών.
Δεν θα ξεχάσω πως εν τω αδιεξόδω της κριτικής που δέχονταν στελέχη της εκπαίδευσης προσπαθούσαν να με πείσουν γύρω στα 2010 πως δεν υφίστατο το Διεθνές Γραφείο Εργασίας το οποίο πρότασσα ως σύμμαχο κόντρα στο παράνομο. «Όλα στον διάλογο εντός Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης.....»
Αληθείας χάριν σημειώνω πως το ILO συνεχίζει το δημιουργικό του έργον.
Το νέο θεσμικό ξεκίνημα
Τώρα δεν θα γράψω πολλά ούτε υπερβολικά. Ήρθε η ώρα για ένα νέο θεσμικό ξεκίνημα. Η εκπαίδευση έχει δεχτεί πολλά κτυπήματα.
Τα μέλη της ΠΟΕΔ αναμένουν στήριξη και οραματική ηγεσία. Από τα έτη της οικονομικής κρίσης έχουν χαθεί πολλά. Ώρα για ιεράρχηση και αγωνιστικό φρόνημα, εμβάθυνση και αντίσταση στα μείζονος σημασίας προβλήματα.
Αφού κοινοποιηθούν στη δημοσιότητα και την εκπαιδευτική κοινότητα τα εγγεγραμμένα θέματα στη ΜΕΠΕΥ είναι ανάγκη να προχωρήσουμε σε έλεγχο της συνεχούς αποφυγής σύγκλισης της κάθε σαράντα πέντε ημέρες ή συντομότερα με υπενθύμιση της δυνατότητας προσφυγής εις περίπτωση αδιεξόδου στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας ILO για διαιτησία και επίλυση διαφοράς.
Κατόπιν η ΠΟΕΔ να ξεκαθαρίσει την αυστηρή μετοχή της μόνον σε διαβουλεύσεις θεσμικές όπου τηρούνται πρακτικά τα οποία αξιολογούνται στην αμέσως επόμενη συνάντηση και δηλώνεται και καταγράφεται τυχόν διαφωνία των συμβαλλομένων μερών.
Η ΠΟΕΔ θα πρέπει επισταμένα να ξεκαθαρίσει τη συνολική και άμεση επιστροφή της σε θεσμική λειτουργία του επισήμου διαλόγου σε όλα τα επίπεδα. Εκπαιδευτικά ,συνδικαλιστικά, εργασιακά και διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού. Από την κορυφή μέχρι τις επαρχίες, εφαρμογή του καταστατικού μακριά από παραγοντισμούς και εξωθεσμικές ρυθμίσεις.
Όλα είναι ανάγκη να προχωρούν σύννομα και εντός της κείμενης νομοθεσίας για να είναι ο διάλογος, διάλογος και η διαπραγμάτευση, διαπράγματευση.
Από το 2006 αντιμετωπίσαμε προσωπικά πολλές δυσκολίες επιμένοντας στο ζημιογόνο της μερικής η ολικής εξόδου από το θεσμικό και το σύννομο. Το τι ακολούθησε και ποιες οι καταστροφές πλέον ουδείς το αμφισβητεί. Το 2018 αγωνιζόμασταν για επιστροφή στη ΜΕΠΕΥ. Μετά ξεχάσαμε και πάλιν…
Όταν ικετεύαμε να μην εισέλθομε στην παγίδα του « Όλα εντός Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης» αρκετοί περιγελούσαν. Λες και οι θυσίες των παλαιών και νέων Συντεχνιών στην αποικιοκρατία για να κυρώσει η αποικιοκρατική κυβέρνηση τη διεθνή συμφωνία για διαπραγμάτευση εν σώματι ανάμεσα σε εργοδότη και εργαζόμενους ήταν πυροτέχνημα και χωρίς μεγάλες θυσίες.
Γράφω τα ανωτέρω ως μια συμβολή στη διάσωση των υπαλλήλων και των εκπαιδευτικών ιδιαιτέρως των νέων οι οποίοι δεινοπάθησαν τα τελευταία δέκα χρόνια εργαζόμενοι σε συνθήκες εργασιακής και προσωπικής υποβάθμισης στη βάση παράνομων πρακτικών.
Ήρθε η ώρα για ένα φωτεινό ξεκίνημα αληθείας και νομιμότητας θεσμικής.
*Εκπαιδευτικός Δημοτικής
