ΤΗΣ ΑΛΕΚΑΣ ΖΑΟΥΡΑ*
Η εφαρμογή της νέας ψηφιακής υπηρεσίας για τους διορισμούς στην εκπαίδευση από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας τη φετινή χρονιά, δημιούργησε έντονη ανασφάλεια σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Όχι γιατί δεν επιβάλλεται ο εκσυγχρονισμός της διαδικασίας πρόσληψης, αλλά περισσότερο για το εάν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις πολλαπλές δυσκολίες και παραμέτρους που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Καθετί καινούριο πρέπει να τύχει προσεχτικού σχεδιασμού, ενημέρωσης των επηρεαζόμενων, αλλά το πιο σημαντικό είναι να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε βελτιωτικές παρεμβάσεις, ιδιαίτερα όταν επηρεάζεται η ζωή χιλιάδων οικογενειών.
Μερικές λοιπόν αδυναμίες καταγράφονται πιο κάτω:
Α) Ύπαρξη διαφορετικής θέσης δασκάλων κανονικού χρόνου και δασκάλων ολοημέρων
Η μη ενσωμάτωση των 100 συμβάσεων του ολοήμερου στις κανονικές συμβάσεις έχει δημιουργήσει αίσθημα ανασφάλειας. Θεωρήθηκε ότι δεν θα συνυπολογιστούν με τις προηγούμενες συμβάσεις των εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα κάποιος να απωλέσει το δικαίωμα μετατροπής σε αορίστου χρόνου εκπαιδευτικός. Λαμβάνοντας υπόψη τις μεγάλες θυσίες των εκπαιδευτικών τα προηγούμενα χρόνια, να μεταβαίνουν σε χώρους εργασίας μέχρι και 2 ώρες μακριά από τα σπίτια τους, κανένας δεν θα μπορούσε να το ρισκάρει. Κατά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων διαφάνηκε ότι θα προσφερθεί το ίδιο συμβόλαιο με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς, κάτι το οποίο ήταν και σωστό και λογικό. Παρόλα αυτά οι εκπαιδευτικοί δεν διαγωνίστηκαν επί ίσους όρους. Κάποιοι ευνοήθηκαν και κάποιοι αδικήθηκαν. Η ΕΕΥ πρέπει να δώσει τη λύση στην τρέχουσα προκήρυξη. Ένας τρόπος ίσως είναι να δώσει το δικαίωμα στους εκπαιδευτικούς που δεν δήλωσαν στις θέσεις των ολοήμερων να μπορέσουν να το πράξουν, πριν την πρώτη βελτίωση των τοποθετήσεων.
Β) Αιτήσεις στα «τυφλά»
Κατά τη διάρκεια των αιτήσεων οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν τις περιοχές που υπάρχουν θέσεις. Αυτό το γεγονός οδήγησε ομάδα εκπαιδευτικών να μη διοριστούν μιας και ήταν όλες οι θέσεις καλυμμένες, μένοντας χωρίς εργασία. Το ιδανικό θα ήταν να υπήρχαν στην προκήρυξη μόνο οι επιλογές που υπάρχουν κενές θέσεις, κάτι το οποίο θα πρέπει να μελετηθεί για την επόμενη χρονιά.
Γ) Σοβαροί ειδικοί λόγοι
Τη φετινή χρονιά οι μοναδικοί ειδικοί λόγοι που μέτρησαν ήταν οι εγκυμοσύνες και τα βρέφη κάτω των 12 μηνών. Όχι όμως για όλους. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που εκπαιδευτικοί με άδεια μητρότητας τοποθετήθηκαν μέχρι και 2 ώρες μακριά από την κατοικία τους. Φαίνεται ότι ικανοποιήθηκαν οι συναδέλφισσες μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό. Πραγματικά αδιανόητη αυτή η διάκριση!
Επίσης, σε μια «προσβάσιμη κοινωνία» πώς γίνεται να μην αναγνωρίζουμε ειδικούς λόγους στους εκπαιδευτικούς με αναπηρία ή σοβαρά προβλήματα υγείας,αυτών ή των εξαρτωμένων παιδιών τους; Η εργασία του μικρού αριθμού εκπαιδευτικών κοντά στον τόπο κατοικίας τους δεν είναι προνόμιο, αλλά ζωτικής σημασίας μέτρο στήριξης. Η ανάγκη αυτή πρέπει να αναγνωριστεί ως βασική, ανθρώπινη και δίκαιη. Είναι άλλωστε μια ένδειξη πολιτισμού και κοινωνικής ευαισθησίας.
Δ) Δυνατότητα βελτίωσης θέσης και στη δεύτερη προκήρυξη
Εάν για οποιοδήποτε λόγο ακολουθήσει δεύτερη προκήρυξη με σχετικά ευνοϊκές τοποθετήσεις, θα δημιουργήσει το αίσθημα της άνισης μεταχείρισης και της αδικίας. Γιατί να μην δικαιούνται όσοι εξασφάλισαν θέση στην πρώτη προκήρυξη να βελτιώσουν τη θέση τους και στην επόμενη;
Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι όλα τα προβλήματα που προκύπτουν όσον αφορά στους διορισμούς πρέπει να αντιμετωπιστούν με την ανάλογη ευαισθησία. Δεν μιλάμε για αριθμούς, αλλά για ανθρώπους οι οποίοι είναι γύρω στα 40 χρονών και ακόμη ζουν στην ανασφάλεια. Θυσίασαν χρόνο από την οικογένειά τους, για να δουλέψουν μακριά και να εξασφαλίσουν μια σίγουρη εργασία, γνωρίζοντας την αβεβαιότητα του αύριο. Άνθρωποι που μπορεί να βρίσκονται 10-20 χρόνια στην εκπαίδευση και να μην εξασφάλισαν ακόμη μια μόνιμη εργασία. Τα περιθώρια στενεύουν με την κατάργηση των καταλόγων διοριστέων 2027 και ταυτόχρονα το άγχος για το αύριο. Η πολιτεία έχει υποχρέωση να βρει λύσεις!
*Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών Λάρνακας
