ΤΗΣ ΕΛΠΙΝΙΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗ* ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ**
Στις 9 Μαΐου 2025, με άρθρο μας («Τελειώνουν τα άλλοθι – Θεσμοθέτηση αδειών για σοβαρές ασθένειες, τώρα![1]»), απευθυνθήκαμε δημόσια αλλά και επίσημα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, προς όλους/ες τους/τις βουλευτές/βουλεύτριες της Βουλής των Αντιπροσώπων. Στο κείμενο εκείνο, καταθέσαμε συγκεκριμένες εισηγήσεις και ζητήσαμε ενέργειες για να δημιουργηθεί ένα σαφές και δίκαιο νομικό πλαίσιο που να ρυθμίζει θέματα μεταθέσεων και μετακινήσεων εκπαιδευτικών με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν λάβαμε καμία απάντηση και δεν υπήρξε καμιά ανταπόκριση, για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα!
Η επικαιρότητα ωστόσο μάς επιβεβαιώνει με τον πιο σκληρό τρόπο. Συγκεκριμένα, συζητείται σήμερα η περίπτωση εκπαιδευτικού με πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας η οποία διορίστηκε σε σχολική μονάδα σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων από την έδρα της[2]. Την ίδια ώρα, άλλοι/ες έκτακτοι/ες εκπαιδευτικοί, ενδεχομένως να μην διορίστηκαν καν, αφού η υγεία τους ή η υγεία των παιδιών τους, δεν τους επιτρέπει τον διορισμό σε απαγορευτικές γι’ αυτούς αποστάσεις. Το γεγονός ότι πρόκειται για συμβασιούχους εκπαιδευτικούς δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία. Οι σοβαροί λόγοι υγείας δεν κάνουν διακρίσεις και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ισότιμα για όλους/ες, είτε πρόκειται για μόνιμους/ες είτε για συμβασιούχους/ες.
Σήμερα, για τους μόνιμους εκπαιδευτικούς υπάρχει πρόβλεψη ένταξης σε «ειδική κατηγορία μεταθέσεων», αλλά ακόμα κι εκεί το πλαίσιο είναι ανεπαρκές, καθώς καλύπτει μόνο συγκεκριμένες παθήσεις και όχι όλες τις σοβαρές περιπτώσεις. Για τους/τις συμβασιούχους, δεν υπάρχει νομοθετικό / κανονιστικό πλαίσιο, με αποτέλεσμα η αντιμετώπισή τους μέχρι το περασμένο καλοκαίρι να εξαρτούνταν από την κρίση και την καλή θέληση της Επιτροπής, ενώ από το φετινό καλοκαίρι, η αντιμετώπισή τους είναι ομολογουμένως απάνθρωπη. Το νέο ηλεκτρονικό σύστημα διορισμών, είναι εντελώς απρόσωπο και μεταχειρίζεται τους/τις υποψήφιους/ες ως απλούς αριθμούς, αγνοώντας πλήρως τα προβλήματα υγείας που έχουν οι ίδιοι/ες ή τα εξαρτώμενα παιδιά τους.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο:
Προφανώς, αυτή η κατηγορία συναδέλφων, δεν ζητά προνόμια, ούτε και εύνοια. Ζητούν το αυτονόητο! Ανθρώπινη μεταχείριση και δίκαιη αντιμετώπιση για όλες και όλους τις/ους εκπαιδευτικούς. Το κρίσιμο αυτό θέμα δε σηκώνει άλλη αναβολή, απαιτούνται αλλαγές άμεσα.
*Πρόεδρος Α.Κί.ΔΑ., Πρόεδρος ΠΟΕΔ Λάρνακας
**Γενικός Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ., Β. Γενικός Γραμματέας ΠΟΕΔ
