ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΛΕΚΚΟΥ*
Η έναρξη της σχολικής χρονιάς πυροδοτεί μια σειρά συναισθημάτων τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Τα συναισθήματα αυτά μπορεί να είναι αντικρουόμενα και να έχουν τόση ένταση που δύσκολα μπορεί να ελεγχθούν. Υπάρχουν ταυτόχρονα και άλλοι, εμπορικοί κυρίως, παράγοντες που να εντείνουν π.χ. οι διαφημίσεις σχολικών ειδών (που απάνθρωπα ξεκινούν από τα μέσα Αυγούστου όταν πολλά παιδιά δεν έχουν καν πάει διακοπές ακόμα), οι διαφημίσεις φροντιστηρίων που προεξοφλούν ότι το παιδί θα έχει πρόβλημα την χρονιά που ξεκινά ή ότι αυτή θα είναι η πιο κρίσιμη της ζωής του. Υπάρχουν και οι ανασφάλειες που πολλές φορές δημιουργεί το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα με τις αστοχίες στον προσανατολισμό και στη στοχοθεσία του αλλά και από τις ελλείψεις σε θέματα καθημερινής λειτουργικότητας (π.χ. κτηριακές υποδομές).
Πολλοί γονείς αντιδρούν έχοντας ως γνώμονα τις δικές τους εμπειρίες από τα σχολικά τους χρόνια. Ξαναζούν, με αφορμή τη φοίτηση των παιδιών τους, τις δικές τους δυσκολίες, άγχη και ματαιώσεις που βίωσαν εκείνοι στα μαθητικά θρανία. Αν οι ίδιοι οι γονείς είχαν ζήσει μοναξιά, άγχος, αγωνία και απόρριψη είναι πιθανό να πιστεύουν ότι και το παιδί τους θα ζήσει τα ίδια. Ή πάλι μπορεί θέλουν με κάθε κόστος να έχει το παιδί τους το ίδιο καλό και αποδοτικό πέρασμα που έκαναν εκείνοι από τις αίθουσες διδασκαλίας. Αν έχουν εντοπίσει κάποια διαφοροποίηση του παιδιού από το πρότυπο που έχουν θέσει, αγχώνονται και τρέχουν να προβλέψουν κάθε πιθανή δυσκολία.
Η φοίτηση του παιδιού στο σχολείο δημιουργεί και μια άλλη συνθήκη που αρκετοί γονείς δεν είναι έτοιμοι να διαχειριστούν: το ότι δεν μπορούν να είναι παρόντες σε κάθε στιγμή της ζωής του παιδιού και συνακόλουθα ο περιορισμός του ελέγχου κάθε πτυχής της ζωής του. Το παιδί στο σχολείο δεν πηγαίνει απλά για «να μάθει». Μέσα στο σχολείο θα κοινωνικοποιηθεί, θα έρθει σε επαφή με παιδιά που έχουν άλλες δεξιότητες ή ελλείματα, που προέρχονται από διαφορετικά οικογενειακά και κοινωνικά περιβάλλοντα, θρησκείες και κουλτούρες. Η επαφή με τα πιο πάνω είναι ίσως από τις σημαντικότερες ευκαιρίες που δίνει το σχολείο στα παιδιά. Πολλοί γονείς φοβούνται ότι τα παιδιά θα βρεθούν αντιμέτωπα με δυσκολίες που δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν. Λογική αντίδραση αλλά ακρωτηριάζει τη δυνατότητα του παιδιού να γίνει αυτάρκες και ικανό να αντιμετωπίσει τα εμπόδια που αναπόφευκτα θα ορθωθούν στη δική τους ζωή.
Η επάρκεια των εκπαιδευτικών είναι μια άλλη αγχογόνα παράμετρος για τους γονείς. Πολλοί βασίζονται σε πληροφορίες που έχουν ακούσει από άλλους γονείς, χωρίς να δίνουν την ευκαιρία στους νέους και νέες εκπαιδευτικούς που θα συνεργαστούν να αποδείξουν την αξία ή την απαξία τους.
Είναι γεγονός ότι η εργασιακή καθημερινότητα πολλών γονιών είναι γεμάτη από υποχρεώσεις. Αναμενόμενο πολλοί να αναρωτιούνται αν θα τα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις που φέρνει μαζί του ένα σχολικό έτος.
Μπορούν να προστεθούν κι άλλοι λόγοι, ή κάποιοι από τους πιο πάνω να είναι πιο έντονοι. Η πραγματικότητα όμως είναι μπροστά μας: Ξεκινά μια νέα σχολική χρονιά η οποία δεν θα είναι μόνο γεμάτη δυσκολίες και κινδύνους. Θα έχει σίγουρα πολύ περισσότερες χαρές και ικανοποιήσεις, κατακτήσεις και επιτυχίες, άνοιγμα κοινωνικού κύκλου και νέες φιλίες. Μπορεί με τα λόγια να εκφράζουμε την εμπιστοσύνη στα παιδιά αλλά κάθε βλέμμα, κίνηση ή συζήτηση των γονιών διαβάζεται και ερμηνεύεται από τα παιδιά. Κι αν ερμηνευτεί ως μεγάλο άγχος των γονιών τότε πολλαπλασιάζεται και το δικό τους.
Γονείς, καθησυχάστε τα παιδιά. Διαβεβαιώστε ότι θα είστε δίπλα τους, όχι σαν ελεγκτές ή σωματοφύλακες αλλά ως συμπαραστάτες και συνοδοιπόροι.
Καλή αρχή σε όλους και όλες (είτε φοιτούν στα σχολεία είτε όχι).
* Σχολικός Σύμβουλος Δημοτικής
