ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ*
Μια μέρα καθημερινή, αλλιώτικη όμως μέρα,
ήτανε που οι βάρβαροι μας πήραν τον αέρα.
Ήταν μια μέρα ηλιόλουστη , με κόκκινο όμως ήλιο
που κάτι κακό προμήνυε, αυτό ήτανε σίγουρο !
*****
Θυμάμαι ήμουν στο σχολειό, δίδασκα Ιστορία,
για τον ματωμένο Πενταδάκτυλο , τον Διγενή Ακρίτα.
Ήμουνα λίγο σκεφτική έως και ταραγμένη …
Από το βράδυ άκουσα πως κάτι κακό καραδοκεί ,
την πόλη της Αμμόχωστου που χρόνια μας προσμένει…
*****
Προσμένει τους κατοίκους της , πίσω για να γυρίσουν
να πάψει πια να ναι βουβή, νεκρή και ματωμένη.
Ζωή να δει αληθινή, από ανθρώπους που αληθινά την αγαπούν
τη λησμονούν, την ξέρουν!
Που παίξανε στην άμμο της και κρύφτηκαν στα σοκάκια της
*****
Μα η μαύρη εκείνη είδηση δεν άργησε να έρθει
και ήταν καταπέλτης!
Εάλω η Αμμόχωστος ! Εάλω η Ελπίδα!
Τα όνειρα γκρεμίστηκαν για μια ενωμένη πατρίδα…
Τα τόσα χρόνια προσμονής, υπομονής, καρτερίας,
πάνε , τσαλακωθήκανε , καήκανε κι εκείνα ;
Ποιος από σας τολμά να πει αλήθεια στα παιδιά μας,
πως η μισή πατρίδα μας εχάθηκε για πάντα ;
*****
Εμείς εδώ θα είμαστε και θα διεκδικούμε
ΟΛΗ μας την πατρίδα ενωμένη να τη δούμε!
Και όσο η ανάσα μας θα γίνεται πόνος,
ο πόνος θα γίνεται πόθος
Κι ο πόθος θα γίνεται στόχος ,
κι ο στόχος θα γίνεται θέλω
και το θέλω θα γίνεται πίστη
και η πίστη θα γίνεται πράξη !
*****
Γιατί μόνο τότε θα ξανακολυμπήσουμε στα γαλανά νερά
της Αμμοχώστου και της Κερύνειας,
θα ξαναμυρίσουμε τους λεμονανθούς της Μόρφου ,
θα ξαναζήσουμε αληθινά και θα δικαιωθούνε οι αγώνες
και οι θυσίες των προγόνων μας !
Αμήν!
*Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης
