ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΦΩΤΙΑΔΟΥ*
Μπήκε κι ο Μάης σαν ρόδο που σκάει μύτη μες στον κήπο της ζωής. Κι ας είναι ακόμη συννεφιασμένος μέσα μας ο καιρός, κι ας βολοδέρνουμε ανάμεσα σε πιθανότητες και αβεβαιότητες. Ανεξαρτήτως συνθηκών και ιδιαιτεροτήτων, όλα πια οδεύουν προς το μακρύ καλοκαίρι της Μεσογείου μας. Η άνοιξη κυρίαρχη στη φύση και στις προσδοκίες. Κι ας μην έβρεξε πολύ φέτος. Κι ας ήρθε ο χειμώνας σαν ξεδοντιασμένη εποχή, αδύναμη, ασθενική, η οποία λίγο φύσηξε, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογήσει το όνομά της, κι ύστερα εγκατέλειψε αδιάφορα τη σκηνή.
Η άνοιξη λοιπόν είναι εδώ, χωρίς την προϊστορία του χειμώνα, αλλά με τα τεκμήρια της πανδημίας στις ζωές και στην ψυχολογία μας. Η ποίηση, όμως, επιχειρεί την υπέρβαση και θυμίζει πάντα πως η μαγεία του λόγου, η τέχνη της ύφανσης των λέξεων, διατηρεί τα χρώματα των εποχών και τα νήματα των ελπίδων μέσα μας. Τιμώντας το ανθισμένο βάδισμα της άνοιξης, παραθέτω μερικούς από τους ωραιότερους, κατά τη γνώμη μου, στίχους που γράφτηκαν για την πιο ευωδιαστή εποχή του χρόνου. ΄Ισως έτσι, με τη δυναμική της γλώσσας, να μπορέσουμε να ελαχιστοποιήσουμε την αδυναμία να είμαστε απόλυτα αισιόδοξοι, στον υπέρτατο βαθμό θετικοί.
Χαρακτηριστικές οι ποιητικές διαδρομές του Τάσου Λειβαδίτη για τη μοναδική, θεϊκή ομορφιά της εποχής, όταν γράφει: «Κύριε, όλα από σένα ξεκινούν. Κι όλα σε σένα θα ΄ρθουν να τελειώσουν. Κι η άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου για κείνες τις λίγες ώρες που έζησες στη γη.»
Η εποχή των αρωμάτων, σαν λουλουδιασμένη ελπίδα, ανθίζει μες στην καρδιά του ανθρώπου. Σημειώνει ο Γιάννης Ρίτσος: «Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο, κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο. Κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του.»
Ζωγραφίζοντας δε περαιτέρω την άνοιξη με τις λέξεις του, ο Ρίτσος σημειώνει με τη δύναμη της ποίησής του στο ομώνυμό του ποίημα. «Απόψε κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της άνοιξης, ακουμπώντας το κεφάλι στην καρδιά της. Ακούγαμε στον ύπνο μας τις ανάσες των πουλιών και την καρδιά μας. Το πρωί που ξυπνήσαμε, είδαμε τον ουρανό να περπατάει στην κάμαρά μας σαν γαλανό πουλί με χρυσά μάτια που τσίμπαγε τα ψίχουλα των σκιών που ΄ χαν μείνει από χθες βράδυ στο πάτωμα.»
Και ο Γιώργος Σαραντάρης, όμως, στο ίδιο κλίμα, εμπνευσμένος από τη δύναμη που φέρνει μαζί του το έαρ, έγραψε τα τραγούδια της άνοιξης, υμνώντας το μεγαλείο της εποχής. Στο δεύτερο από αυτά, συσχετίζοντας την ομορφιά του ανοιξιάτικου τοπίου με τη δροσιά και τη φρεσκάδα του κοριτσιού, γράφει στους στίχους του: «΄Ελα να δεις την άνοιξη που περπατάει, που με τα σύννεφα αγκαλιά μας χαιρετάει. ΄Ελα να δεις την κόρη μου πώς έγινε μεγάλη και τραγουδάει με μια φωνή που δεν ήταν δικιά της. Και τραγουδάει μ΄ ένα παλμό που είναι του κόσμου όλου. Σαν να βρέχει τα χείλια της στη βρύση τ΄ ουρανού. Σαν να πετάει η καρδούλα της με κάθε χελιδόνι. Και να μην ξέρει η άνοιξη αν είν΄ δικιά της κόρη!»
Την ωραιότητα της εποχής αντικρίζει και ο Κώστας Μόντης σε ένα όμορφο πρόσωπο, όταν λακωνικά γράφει: «Από το όνομά σου ξεκινά η άνοιξη. Απ' τις συλλαβές του κρέμουνται κόκκινα κεράσια.»
Με λίγες επίσης λέξεις κατορθώνει λιτά αλλά τόσο παραστατικά o Κώστας Καρυωτάκης να μας μεταφέρει τις εικόνες ενός εαρινού κόσμου, που φτάνει αποδιώχνοντας τον χειμώνα: « Έφτασ’ η ώρια Άνοιξη -το λεν τα χελιδόνια- κι ο σκυθρωπός χειμώνας εκίνησε να φύγει. Του στέλνει κείνη λούλουδα, αυτός της ρίχνει χιόνια, και με τ’ αθώο γέλιο της τα δάκρυά του σμίγει.»
Η άνοιξη, λοιπόν, είναι εδώ, ανθοκρατούσα, με όλα τα χρώματα και τις μυρωδιές της, με όλα τα ποιητικά μονοπάτια που την περπάτησαν, με όλες τις λέξεις που την τραγούδησαν, με όλα τα χρώματα που της χάρισε ο Ποιητής και Δημιουργός των πάντων. Ανοίγουμε διάπλατα τις αισθήσεις μας και χαιρόμαστε αυτό το λουλουδιασμένο πανηγύρι του καιρού, προσμένοντας πάντα και την ολόχρονη άνοιξη της χαράς και της ελπίδας για τον άνθρωπο.
Ο κόσμος διαχρονικά κλυδωνίζεται μες στις συμφορές του. Το ζητούμενο είναι να μην πέφτει. Και με γνώση και εμπειρία να προχωρά. Η αναγέννηση στη φύση είναι και παρήγορη και μαντατοφόρα.
*Ποιήτρια –Συγγραφέας
