ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ*
Η ελληνική μυθολογία, σύμφωνα και με τον σπουδαίο κλασικό φιλόλογο και ομηριστή καθηγητή Ι.Θ. Κακρίδη, στο εξαιρετικό πεντάτομο έργο του «Ελληνική Μυθολογία» (1987), διακρίνεται από την απεραντοσύνη της. Δεν είναι γνωστή μόνο στην Ευρώπη, που ο πολιτισμός της στηρίχθηκε πνευματικά από τον ελληνικό πολιτισμό μα και ανά το παγκόσμιο. Αποτελεί πνευματικό αγαθό μεγάλης αξίας, αφού πολλοί λογοτέχνες, ζωγράφοι, γλύπτες και συνθέτες εμπνεύστηκαν και εμπνέονται, άντλησαν και αντλούν θέματα από αυτήν. Συνέβαλε διαχρονικά στην πνευματική συγκρότηση των ανθρώπων, μέσα από την αφήγηση για διάσωση των γεγονότων, τη διδαχή με παραδείγματα και μηνύματα, τη διαπαιδαγώγηση με ηθικές αξίες κι αρετές, την τέρψη, την έκφραση της αλήθειας με αλληγορικό τρόπο και την εξήγηση του παρόντος μέσω του παρελθόντος. Σημαντικός είναι κι ο ρόλος που επιτελούν οι συμβολισμοί που αφορούν γεγονότα, αντικείμενα ή πρόσωπα, όπως για παράδειγμα το ταξίδι του Οδυσσέα που αντιπροσωπεύει τις δυσκολίες της ζωής και τις Σειρήνες που συμβολίζουν τους πειρασμούς που συναντάμε.
Η ελληνική μυθολογία αναπόφευκτα εμπνέει την ποίηση και η ποιητική απόδοση των ελληνικών μύθων, ενίοτε και ως εκπαιδευτικό εργαλείο, μπορεί να ικανοποιήσει τόσο τη λογοτεχνική ανάγκη για αγωνία, συγκίνηση και περιπέτεια όσο και την παιδαγωγική ανάγκη για μόρφωση και υιοθέτηση ηθικών στάσεων και αξιών για τον μικρό ή μεγάλο αναγνώστη.
Ποιήματα από την ποιητική συλλογή για παιδιά 9+ και εφήβους «ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΥΘΟΙ», Εκδόσεις Αρχύτας – Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (2022):
Ίκαρος
Απ’ την Αθήνα στην Κρήτη τεχνίτη σπουδαίε,
στον Μίνωα φτιάχνεις παλάτι λαμπρό,
μα να φύγεις δε σ’ άφηνε Δαίδαλε καημένε,
γιατί φοβόταν μη χτίσεις το ίδιο αλλού.
Σκέφτηκες, φυλακισμένος μαζί με τον γιο σου,
με κερί να κολλήσετε στους ώμους φτερά,
να πετάξετε μακριά στην πατρίδα να πάτε.
*****************
Κι αν ο Ίκαρος σε είχε ακούσει…
δε θα πετούσε προς τον ήλιο ψηλά
δε θα ‘χε λιώσει ποτέ το κερί
και στη θάλασσα μέσα δε θα ‘χε χαθεί.
*****************
Αν τύχει κι εσύ ποτέ να πετάς σε φιλόδοξα ύψη,
τον νου σου να ‘χεις στον ήλιο που καίει
και πάντα ν’ ακούς τη φωνή του πατέρα.
Με λογική και χωρίς έπαρση,
θα φτάσεις στον στόχο.
Αρπαγή της Ευρώπης
Του Αγήνορα την κόρη,
την πεντάμορφη Ευρώπη,
σαν ήταν με φίλες στη θάλασσα πλάι
κι έκοβε άνθη,
την άρπαξε ο Δίας με ταύρου μορφή.
Στα μέρη του Ολύμπου να τη φέρει,
κάνοντας στην Κρήτη σταθμό.
Κι ο Ήφαιστος φτιάχνει τον σιδηρόφρακτο Τάλω
να τη φυλάει, εκεί μαζί του, παντοτινά.
. *****************
Τον πολιτισμό της η Ευρώπη
σ’ εσένα Ελλάδα οφείλει,
απ’ τα ένδοξα, τ’ αρχαία σου χρόνια
κι αυτό δεν πρέπει ποτές να ξεχνάει.
Κι εσύ Έλληνα…
πάντα να νιώθεις περήφανος
για τους προγόνους.
Κέρας Αμάλθιας
Άτυχη ήτανε κείνη η μέρα
π’ άθελά του ο Δίας το κέρατο σπάζει
της καλής του Αμάλθειας,
που στοργικά με γάλα τον έτρεφε
σαν ήτανε βρέφος.
Βαθιά στεναχώρια τον πήρε,
μα απ’ τη δική του ευλογία
έγινε κέρας αφθονίας.
Κι έπειτα…
σαν κοιμήθηκε για πάντα
την έκανε άστρο λαμπρό.
Με το δέρμα της έντυσε
ασπίδα που τον προστάτευε.
. *****************
Να ‘σαι ευγνώμων
σε κείνους που σου προσφέρουν!
Αχ… να υπήρχε στις μέρες μας
ένα κέρας αφθονίας ή μία τέτοι’ ασπίδα,
για κείνη τη μαύρη την ήπειρο…
που αφέθηκε μόνη!
*Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης – Συγγραφέας
Γραμματέας Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου
