Το ΤΕΠΑΚ ως προεκλογικό εργαλείο - Κώδικας καλής πρακτικής

ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΚΟΡΑΗ*

Διδάσκω στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου από τις 3 Σεπτεμβρίου του 2007. Υποδεχτήκαμε τους πρώτους μας φοιτητές/τριες στην αίθουσα εκδηλώσεων της πρώην Λαϊκής Τράπεζας και κάναμε εξετάσεις στην αίθουσα εκδηλώσεων του πρώην Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσού στη Γλάδστωνος. Έχουν περάσει αισίως 17 χρόνια και το ΤΕΠΑΚ δίνει καθημερινά το στίγμα και το «παρών» του παρά τις δυσκολίες που έχει ένα πανεπιστήμιο που εγκαθιδρύεται στο κέντρο μιας πόλης.

Στις 9 Οκτωβρίου 2008, μπήκα για πρώτη φορά για μάθημα στο πρώην καμπαρέ «Ρεξ» στην Πλατεία Ηρώων. Από τότε η ατμόσφαιρα της Πλατείας έχει αλλάξει, αλλά την κατάλαβα την αλλαγή, την ένιωθα και την έβλεπα τις νύχτες που έφευγα από την τάξη, στα νεύματα των αγνώστων που ήθελαν να μπω στο αυτοκίνητο τους, που με ρωτούσαν προσωπικές ερωτήσεις απλά επειδή κυκλοφορούσα εκεί. Το ΤΕΠΑΚ - και ιδιαίτερα το Τμήμα μου - φορτώθηκαν την αλλαγή της Πλατείας Ηρώων παρά τις αντιξοότητες.

Το να προσφέρει ένα πανεπιστήμιο προγράμματα σπουδών - και μάλιστα τεχνολογικών - από το κέντρο της Λεμεσού, χρειάζεται υπερδιπλάσια προσπάθεια κυρίως σε ό,τι αφορά θέματα προσβασιμότητας των ατόμων που χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις, όπως και άλλα που αφορούν την εύρυθμη λειτουργία του τεχνολογικού εξοπλισμού. Αναφέρω ενδεικτικά πως οι έξοδοι κινδύνου σε εργαστήρια όπου λειτουργεί εύφλεκτος εξοπλισμός και υλικά, μπλοκάρονται από αυτοκίνητα παρκαρισμένα στο πεζοδρόμιο και κάδους απορριμμάτων. Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές συχνά κουβαλούν τους υπολογιστές αλλά και τις κατασκευές τους από τη μια αίθουσα στην άλλη, γύρω από καρέκλες παρακείμενων εστιατορίων που έχουν καταλάβει τον δημόσιο χώρο.

Σχολές του ΤΕΠΑΚ που θέλουν να παραμείνουν στη Λεμεσό εξακολουθούν να είναι δέσμιες των κτιρίων που τα φιλοξενούν. Αδυνατούν να εξελιχθούν, να στεγάσουν και να φιλοξενήσουν νέες τεχνολογίες με ασφάλεια και, δυστυχώς, οι όποιες δημόσιες συζητήσεις, όχι μόνο δεν εστιάζουν στον εντοπισμό και την επίλυση των υφιστάμενων προβλημάτων του ΤΕΠΑΚ, αλλά δημιουργούν νέα συμβάλλοντας στην καλλιέργεια αρνητικού κλίματος και θέτοντας σε κίνδυνο τα ίδια τα σχέδια του πανεπιστημίου για παραμονή κι επέκταση εντός της πόλης. Παρ’ όλα αυτά, το ΤΕΠΑΚ συνθέτει νέα προγράμματα σπουδών και συνεχίζει.

Οι παρούσες και μελλοντικές δημοτικές αρχές θα μπορούσαν να διευκολύνουν το πανεπιστήμιο να συμβάλλοντας:

• Στην εφαρμογή του ΣΒΑΚ και την παραδοχή πως το κέντρο δεν είναι πια μόνο εμπορικό αλλά και φοιτητούπολη στην οποία χρειάζεται να διακινούμαστε πιο ανθρώπινα, πιο οικονομικά και πιο αποτελεσματικά.
• Στην εφαρμογή του κώδικα κυκλοφορίας, την αποτροπή της παράνομης στάθμευσης και του σφετερισμού του δημόσιου χώρου.
• Να ψηφιοποιηθούν ή/και να απλοποιηθούν οι διαδικασίες του ούτως ώστε το πανεπιστήμιο να μπορεί να διευκολυνθεί για άδειες που χρειάζεται να πάρει, όπως για παράδειγμα ένα απλό κλείσιμο δρόμων για τη διεξαγωγή εκδήλωσης, το οποίο έχει γίνει από δύσκολο ως αδύνατο.
• Στην εξεύρεση πόρων για τα νέα κτίρια που προγραμματίζεται να χτιστούν εντός της Λεμεσού και για την ενεργοποίηση του σχεδιασμού του Β’ Πόλου.
• Στην απόκτηση της Εθνικής Τράπεζας που παραμένει μια κλειστή και παραμελημένη εστία μόλυνσης πίσω από την πρυτανεία.

Το πανεπιστήμιο λοιπόν, παραμένει στη Λεμεσό κι έχει σχέδια για μεγάλες αναπτύξεις οι οποίες  τα τελευταία χρόνια δεν υποστηρίζονται ουσιαστικά από τον Δήμο με αποτέλεσμα να αναζητεί λύσεις για δημιουργία φοιτητουπόλεων εκτός της πόλης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι ο  Δήμος Λεμεσού πρόσφερε ένα και μόνο δωμάτιο στον πάνω όροφο των Εργατικών Κατοικιών προς €350 τον μήνα!  Παράλληλα, το ΓΣΟ λειτουργεί με προσωπικό του ΤΕΠΑΚ και η Δημοτική Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη ανακαινίστηκε με το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος να το αναλαμβάνει επίσης το ΤΕΠΑΚ.

Αντίθετα, ο Δήμος Πάφου πρόσφερε στο ΤΕΠΑΚ χώρο για ανέγερση κτιρίου, βρήκε πόρους για την ολοκλήρωσή του και εισπράττει ετήσιο ενοίκιο €1000 για ολόκληρο το κτίριο! Φρόντισε, επίσης, για την ανέγερση εστιών τις οποίες θα διαθέτει στους φοιτητές και φοιτήτριες για €300 τον μήνα. Το ότι ένας άλλος δήμος είναι σε θέση να κάνει μια πρόταση τόσο δελεαστική, λύνοντας παράλληλα προβλήματα που για χρόνια ταλαιπωρούν το πανεπιστήμιο αξίζει, τουλάχιστον, να μας προβληματίσει…

Κλείνοντας, αναφέρω πως η απόφαση για μεταφορά Σχολής του πανεπιστημίου λήφθηκε πριν ενάμισι χρόνο και η πρόθεση των πρυτανικών αρχών για τους υφιστάμενους τριτοετείς και τεταρτοετείς φοιτητές/τριες ήταν να συνεχίσουν και να τελειώσουν τις σπουδές τους στη Λεμεσό. Αφού όμως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πρέπει να παρακολουθεί και μαθήματα προηγούμενων ετών που ήδη λειτουργούν στην Πάφο, κρίθηκε σωστότερη η μεταφορά όλων των μαθημάτων εκεί για περιορισμό των μετακινήσεων που απαιτούνται εντός της ίδιας μέρας. Γι’ αυτή την εξέλιξη τα επηρεαζόμενα άτομα ενημερώθηκαν ότα ντο πρόβλημα έγινε αντιληπτό, δηλαδή τέσσερις μήνες πριν την έναρξη του Φθινοπωρινού εξαμήνου 2024.

Οι δηλώσεις πως το ΤΕΠΑΚ «πρέπει να παραμείνει στη Λεμεσό» φαντάζουν κενές, αφελείς και αβάσιμες... Αν κάποιος από τους υποψηφίους θέλει πραγματικά και ειλικρινά να συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία και ανάπτυξη του πανεπιστημίου στο κέντρο της πόλης, μπορεί να ξεκινήσει από τα πέντε σημεία που αναφέρω πιο πάνω.

*Επίκουρη Καθηγήτρια

Τμήμα Πολυμέσων και Γραφικών Τεχνών

Σχολή Καλών κι Εφαρμοσμένων Τεχνών

Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου