Το Σωματείο Ευημερίας Φοιτητών/ριών του ΤΕΠΑΚ εκφράζει τη βαθιά του εκτίμηση προς τη Δρα Κλίτσα Αντωνίου, Καθηγήτρια στο Τμήμα Καλών Τεχνών της Σχολής Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου, για την ουσιαστική της προσφορά προς τη φοιτητική κοινότητα.
Η Δρ Αντωνίου έχει προσφέρει στο Σωματείο σειρά μεταξοτυπιών της με τίτλο «Μνημόνευση περασμένων επεισοδίων» (2002), με σκοπό τη στήριξη φοιτητριών και φοιτητών που αντιμετωπίζουν σοβαρές κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες καθώς και προβλήματα υγείας.
Τα έργα δίνονται σε υποστηρικτές του Σωματείου ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη συνεισφορά τους. Με αυτή την προσφορά, η Δρ Αντωνίου δεν περιορίζεται στον ακαδημαϊκό της ρόλο - επιστρέφει στο πανεπιστήμιο και στην κοινότητά του ένα μέρος της δημιουργικής της πορείας, επιλέγοντας να σταθεί εμπράκτως στο πλευρό όσων έχουν ανάγκη.
Η προσφορά αυτή φέρει καλλιτεχνικό, ηθικό και παιδαγωγικό βάρος. Δημιουργεί χώρο για έναν διαφορετικό τρόπο σύνδεσης, ανάμεσα στον πανεπιστημιακό κόσμο και την ανάγκη για κοινωνική φροντίδα. Αποτελεί ζωντανή υπενθύμιση ότι η ακαδημαϊκή ευθύνη δεν εξαντλείται στη μετάδοση γνώσης, αλλά εκτείνεται στη φροντίδα, την εγγύτητα και την προσφορά — μαρτυρώντας ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι μόνο χώρος μάθησης, αλλά και φορέας έρευνας, καλλιέργειας αξιών και συλλογικής ευθύνης.
Το συνοδευτικό κείμενο της καλλιτέχνιδας εμβαθύνει στο περιεχόμενο της σειράς και στη σχέση της με το τραύμα, τη μνήμη και τη φροντίδα:
«Η σειρά μεταξοτυπιών με τίτλο ‘Μνημόνευση περασμένων επεισοδίων’ του 2002 εστιάζει στη μνήμη των αισθήσεων και την επιδερμίδα ως αρχειακή επιφάνεια. Η απεικονιζόμενη γυναικεία μορφή — περιβεβλημένη με επιδέσμους και τριαντάφυλλα — ενσαρκώνει την αντίφαση ανάμεσα στη σωματική ευθραυστότητα και την ακατάλυτη ανθεκτικότητα της ύπαρξης. Το έργο αντλεί από το αρχέτυπο του Τραυματισμένου Θεραπευτή, όπως συναντάται στη σκέψη του CarlJung. Ο Τραυματισμένος Θεραπευτής δεν θεραπεύει το δικό του τραύμα· μέσα από αυτό κατανοεί σε βάθος τον ανθρώπινο πόνο και προσφέρει ουσιαστική ίαση στους άλλους. Το αρχέτυπο αυτό λειτουργεί ως σύμβολο ενσώματης γνώσης — μιας μεταμορφωτικής διαδικασίας όπου το προσωπικό τραύμα γίνεται συλλογική κατανόηση. Η δωρεά προς τους υποστηρικτές των φοιτητών αποτελεί πράξη ευγνωμοσύνης και αναγνώρισης. Δεν πρόκειται απλώς για μια καλλιτεχνική χειρονομία, αλλά για έκφραση της αξίας της φροντίδας και της ανθρώπινης σύνδεσης. Η τέχνη λειτουργεί εδώ ως υπενθύμιση της σημασίας της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης — αξίες κρίσιμες για το παρόν και το μέλλον των κοινοτήτων μας.»
Η πράξη αυτή ευθυγραμμίζεται απόλυτα με την αποστολή του Σωματείου Ευημερίας Φοιτητών/ριών. Η στήριξη των φοιτητών/ριών που βρίσκονται σε δύσκολες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, παίζει καταλυτικό ρόλο όχι μόνο στην επιβίωσή τους εντός του πανεπιστημίου, αλλά και στην ολοκλήρωση των σπουδών τους, στην ακαδημαϊκή τους απόδοση και στην ομαλή μετάβασή τους στην αγορά εργασίας. Μέσα από τέτοιες ενέργειες, μεταφέρεται ένα σαφές μήνυμα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες και στην κοινωνία: ότι οι στόχοι και τα όνειρά τους δεν είναι ανέφικτα εξαιτίας των συνθηκών στις οποίες βρίσκονται. Ενδυναμώνεται η αίσθηση του ανήκειν, ενισχύεται η πίστη στο συλλογικό, καλλιεργείται μια κουλτούρα αλληλεγγύης που διαμορφώνει τα πανεπιστήμιά μας και την κοινωνία που επιδιώκουμε.
Το Σωματείο Ευημερίας Φοιτητών/ριών τιμά την πράξη της Δρος Κλίτσας Αντωνίου και την αναγνωρίζει ως παράδειγμα ήθους, δημιουργικότητας και ουσιαστικής συμμετοχής. Ενέργειες σαν αυτήν δείχνουν έμπρακτα ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα μπορεί να παραμένει ενεργά συνδεδεμένη με την κοινωνική της αποστολή.
