«Οι γιατροί και οι μηχανικοί δεν είναι οι μόνοι ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο!!»


ΤΗΣ ΝΑΣΙΑΣ ΤΡΙΓΩΝΑΚΗ-ΠΑΥΛΟΥ PhD*

«Αγαπητοί γονείς,

Οι εξετάσεις των παιδιών σας δεν είναι μακριά. Ξέρω ότι είστε ήδη αγχωμένοι και θέλετε το παιδί σας να τα πάει καλά.

Αλλά, παρακαλώ, θυμηθείτε ότι ανάμεσα στους μαθητές που θα παρακαθίσουν τις εξετάσεις, υπάρχει ένας καλλιτέχνης που δεν καταλαβαίνει τα Μαθηματικά….Υπάρχει ένας επιστήμονας που δεν τον ενδιαφέρει η Ιστορία ή τα Φιλολογικά μαθήματα….Υπάρχει ένας μουσικός που οι βαθμοί στο μάθημα της Χημείας δεν τον ενδιαφέρουν….Υπάρχει ένας αθλητής για τον οποίο η προπόνηση και η σωματική άσκηση έχουν μεγαλύτερη σημασία από τη Φυσική…..

Εάν το παιδί σας, πάρει τον υψηλότερο βαθμό αυτό θα είναι υπέροχο….Εάν δεν πάρει καλούς βαθμούς, παρακαλώ, μην τους στερήσετε την αυτοεκτίμηση και την αξιοπρέπειά τους.  Πείτε τους ότι είναι εντάξει, ότι στην τελική είναι απλά μια εξέταση.  Έχουν στερηθεί τόσα πολλά μέχρι τώρα!  Πείτε τους ότι, ανεξαιρέτως βαθμού, εσείς τους αγαπάτε και δεν τους κατακρίνετε.

Παρακαλώ, αυτό να κάνετε και θα δείτε τα παιδιά σας να κατακτούν τον κόσμο.  Μια αποτυχία στις εξετάσεις ή ένας χαμηλός βαθμός δεν θα τους στερήσει τα όνειρα και τα ταλέντα τους.  Και παρακαλώ, μην νομίζετε ότι οι γιατροί και οι μηχανικοί είναι οι μόνοι ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο»

Το γράμμα αυτό στάλθηκε στους γονείς τελειόφοιτων μαθητών σε έναν Λύκειο στη Σιγκαπούρη από τον Διευθυντή του σχολείου.  Πώς θα νιώθατε εάν σας το έστελνε η Διεύθυνση του Λυκείου ή της Τεχνικής Σχολής του δικού σας παιδιού;  Τι σκέψεις θα κάνατε γνωρίζοντας πολύ καλά ότι από αυτές τις εξετάσεις κρίνεται η εισδοχή του παιδιού σας στο Πανεπιστήμιο; Πώς θα αντιδρούσατε γνωρίζοντας ότι το παιδί σας έχει αφιερώσει τουλάχιστον τα δυο από τα τρία χρόνια του Λυκείου προετοιμάζοντας τον εαυτό του για τις εξετάσεις εισδοχής σε μια σχολή που τόσο πολύ θέλει να περάσει και σε έναν κλάδο που από μικρό παιδί ονειρεύεται να σπουδάσει; 

Τα παιδιά μεγαλώνουν σε μια κοινωνία που προάγει τις καλές, ή ακόμα, τις άριστες επιδόσεις.  Μια κοινωνία ανταγωνιστική, μια κοινωνία που η παπαγαλία και η αφομοίωση της ύλης των βιβλίων οδηγεί σε βαθμοθηρία και έλλειψη κριτικής σκέψης.  Οι όποιες δεξιότητες ή ταλέντα συχνά δεν αξιοποιούνται γιατί τόσο η οικογένεια όσο και η κοινωνία ασκούν πιέσεις στο τι θα σπουδάσει το κάθε παιδί προβάλλοντας ανασφάλειες και στερεότυπα που μόνο βοηθητικά δεν είναι.  Έτσι υπάρχουν μαθητές που εξετάζονται σε μαθήματα για τα οποία έχουν επενδύσει αμέτρητες ώρες σε φροντιστήρια και σε κατ’ οίκον διάβασμα, αμέτρητες ώρες συζητώντας για το κατά πόσο έχουν κάνει την πιο σωστή επιλογή, αμέτρητες ώρες αγχωμένοι, θυμωμένοι, στρεσαρισμένοι. 

Το άγχος, είναι μια αντίδραση του οργανισμού στην υπερβολική πίεση ή/και στις έντονες απαιτήσεις και προκλήσεις που ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά. Όσον αφορά στο εκπαιδευτικό πλαίσιο, το άγχος σε φυσιολογικά επίπεδα, είναι υγιές και βοηθητικό για ένα μαθητή που μελετά για να παρακαθίσει εξετάσεις. Αυξάνει την κινητοποίηση για διάβασμα, βοηθά τον μαθητή να οργανωθεί και να προγραμματιστεί, και τον ωθεί στο να θέσει στόχους που επιθυμεί να επιτύχει. Ωστόσο, όταν ένας μαθητής κυριεύεται από άγχος, τότε μπορεί να επέλθουν αρνητικά αποτελέσματα, τόσο στο συναισθηματικό και συμπεριφορικό τομέα όσο και στον ακαδημαϊκό. Το άγχος των εξετάσεων μπορεί να προκληθεί από το φόβο της αποτυχίας, από μη-ρεαλιστικές προσδοκίες, από το αίσθημα μη-επαρκούς προετοιμασίας ή απαισιοδοξίας ή από το άγχος της απόδοσης και επίδοσης.

Τα παιδιά, μπορεί να εκφράσουν ανοιχτά το πόσο άγχος αισθάνονται ή μπορεί να το κρατήσουν μέσα τους και να προσπαθήσουν να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Ειδικά οι έφηβοι, που νιώθουν άτρωτοι και διεκδικούν την ανεξαρτησία τους, είναι πιο πιθανό να αποκρύψουν τα συναισθήματα τους και να αποφεύγουν να συζητούν για τις ανησυχίες τους, θεωρώντας πως μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση χωρίς βοήθεια.  Γι΄αυτό, οι γονείς πρέπει να επιδιώκουν καθημερινή επικοινωνία με τα παιδιά τους και να δηλώνουν διαθέσιμοι για συζήτηση και παροχή υποστήριξης.

Μία από τις προκλήσεις των γονέων αυτή την περίοδο, είναι να διαχειριστούν το γεγονός ότι οι εξετάσεις είναι μια διαδικασία που το παιδί τους πρέπει να περάσει σε μεγάλο βαθμό μόνο του. Είναι φυσιoλογικό να ανησυχούν για το πόσο μελετούν τα παιδιά τους και για το αν θα έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, ωστόσο ο ρόλος τους αυτό το διάστημα είναι αποκλειστικά υποστηρικτικός.

Για να μπορέσετε να προσφέρετε ουσιαστική υποστήριξη στα παιδιά σας, προϋποθέτει ότι μπορείτε να ελέγξετε και το δικό σας άγχος. Για να έχετε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για την ακαδημαϊκή εικόνα του παιδιού σας και τα αναμενόμενα αποτελέσματα, επιδιώξτε ανοιχτή επικοινωνία με το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς. Έτσι, θα γνωρίζετε τις δυνατότητες του παιδιού και θα οι προσδοκίες σας θα είναι πιο ρεαλιστικές. Επίσης, η επικοινωνία με άλλους γονείς που βρίσκονται στην ίδια θέση με σας και το μοίρασμα των ανησυχιών σας, βοηθά στο να αποφορτιστείτε.

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν είναι το τέλος του κόσμου!

Τα παιδιά σας δεν ορίζονται από τους βαθμούς τους!

Τα παιδιά δίνουν εξετάσεις και όχι εσείς!

*Λειτουργός Υπηρεσίας Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

ΥΠΠΑΝ




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










1439