Η Ανεξάρτητη Κίνηση Δασκάλων Νηπιαγωγών ΑΚίΔΑ, με ανακοίνωσή της αναφέρει ότι με το πάγωμα των προαγωγών στο δημόσιο «δείχνουν την πόρτα εξόδου σε αριθμό νεαρών εκπαιδευτικών, στέλνοντας τους στο χάος της ανεργίας».
Αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΑΚίΔΑ:
«Μετά την κατάθεση πρότασης νόμου από τον Δημοκρατικό Συναγερμό και την ψήφισή της σε νόμο από την Ολομέλεια της Βουλής έχουν οριστικά παγώσει οι προαγωγές στο Δημόσιο, Ευρύτερο Δημόσιο και Εκπαιδευτικό Τομέα. Συγκεκριμένα, 1050 θέσεις διοίκησης δεν στελεχώνονται.
Στον χώρο της Εκπαίδευσης το πάγωμα των προαγωγών έχει αμελητέο όφελος στα δημόσια οικονομικά αφού εδώ και δύο χρόνια καταβάλλεται μόνο η αναγκαία από τον νόμο προσαύξηση και στη συνέχεια παγιοποιείται όλη η μισθοδοσία. Στην ουσία, όμως, η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί πλήγμα κατά του Δημόσιου Σχολείου. Ιδιαίτερα την Προδημοτική Εκπαίδευση όπου πλείστα νηπιαγωγεία διευθύνονται από Β. Δ/ντριες, θα βρεθούμε μπροστά σε σοβαρά ζητήματα στελέχωσης. Επισημαίνουμε επίσης ότι ευρύτερα στη Δημοτική Εκπαίδευση με το πάγωμα θυματοποιείται μια μεγάλη κατηγορία εκπαιδευτικών, οι οποίοι ανέμεναν και δικαιούνταν προαγωγή.
Ταυτόχρονα, ενώ ο κλάδος υποβάλλεται σε πρόσθετες περικοπές ως αντιστάθμισμα στη μη απόλυση Συμβασιούχων συναδέλφων, με το πάγωμα δείχνουν την πόρτα εξόδου σε αριθμό νεαρών εκπαιδευτικών, στέλνοντας τους στο χάος της ανεργίας.
Ανησυχούμε σοβαρά από το γεγονός ότι το κυβερνών κόμμα μαζί με τη στήριξη και των υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής προχώρησε με ένα θέμα, το οποίο αποτελεί καίριο πλήγμα κατά της Δημόσιας Εκπαίδευσης επικαλούμενοι μάλιστα και θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης.
Σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, όπου ο κοινωνικός ιστός δοκιμάζεται άγρια και σοβαρές ισορροπίες ανατρέπονται, είναι δυσνόητο πώς το Κοινοβουλευτικό Σώμα έρχεται να επιβαρύνει και να αποδυναμώσει και άλλο ένα από τα σημαντικά κοινωνικά καταφύγια, που είναι το σχολείο.
Προφανώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έπαυσε να γίνεται λόγος για ενόχους, για εγκληματικές αμέλειες, για ποινικές ευθύνες, για δόλο, για διαφυγή κεφαλαίων. Της πολύκροτης δημοσιονομικής εξυγίανσης θα έπρεπε σε κάθε δημόσιο λόγο και πολιτική ενέργεια να προηγείται η κάθαρση.
Έχουμε κάθε λόγο να δυσπιστούμε στις εξαγνιστικές μεγάλες δηλώσεις καις τις κινήσεις καθησυχασμού. Οι εργαζόμενοι απαιτούν όλη την αλήθεια και τη παράθεση όποιου σχεδίου επικρέμεται και υλοποιείται με την τακτική των δόσεων και της σαλαμοποίησης».
