ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Παρωδία αντίδρασης και «οπερέτα» αποτελεί η ημίωρη στάση εργασίας που κάνει η ΠΟΕΔ την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015. Η light στάση εργασίας αποδεικνύει την ουσιαστική αδυναμία της συντεχνίας των δασκάλων να προασπίσει τα μέλη της από τις συνεχείς και βάναυσες επιθέσεις της εργοδοσίας. Όλοι αυτοί που έκαναν πόλεμο για να γράψουν τους αντικαταστάτες στους καταλόγους της ΠΟΕΔ την προεκλογική περίοδο, για να πάρουν τους ψήφους τους, θα έπρεπε τώρα να υποστηρίξουν τα δίκαια αιτήματα τους με απεργίες. Δυστυχώς για τους αντικαταστάτες η προεκλογική περίοδος αργεί πολύ ακόμη.
Όπως κανείς δεν μπορεί να κάνει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά, έτσι είναι αδύνατο να κάνει πραγματικό συνδικαλιστικό αγώνα χωρίς να επηρεάσει αρνητικά αυτούς με τους οποίους συναλλάσσεται, δηλαδή τους γονείς, τους μαθητές και την εργοδοσία. Δυστυχώς η συντεχνία ανέλαβε το ρόλο του «Βέγγου – εισπράκτορα καρπαζιών». Αυτοί όμως που θα φάνε τις καρπαζιές θα είναι τα μέλη της, όλοι εμείς οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί που τους αναδείξαμε στην ηγεσία της οργάνωσης. Από την παράταση του διαλείμματος κατά 40 λεπτά δεν θα ιδρώσει το αυτί ούτε του Υπουργού, ούτε των οργανωμένων γονέων. Οι μόνοι που θα επηρεαστούν αρνητικά από τη «στάση» είναι οι δάσκαλοι και κυρίως οι διευθυντές από τα προβλήματα ασφαλείας που δημιουργεί και τις νομικές ευθύνες που έχουν. Όλοι εμείς οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε ότι η όποια παράταση του διαλείμματος αναστατώνει και εξαγριώνει τους μαθητές. Γύρω στις 11:10 θα αρχίσουν να συρρέουν στο γραφείο παραπονούμενοι μαθητές για να κάνουν καταγγελίες, χτυπημένοι και κλαμένοι και ελπίζουμε ο θεός ή η ειμαρμένη, διαλέγετε και παίρνετε, να μας προφυλάξει από σοβαρούς τραυματισμούς και τις συνακόλουθες ηθικές και νομικές ευθύνες.
Πιστεύω ότι θα έπρεπε συχνά να κάνουμε απεργίες, όχι μόνο για τους αντικαταστάτες, αλλά και για τους κομμένους μισθούς, την κοροϊδία των προαγωγών χωρίς προσαύξηση, την βενζίνη που ροκανίζει τους μισθούς μας, την γραφειοκρατία που μας ταλανίζει, την κατάργηση του συνταξιοδοτικού σχεδίου για τους νεοεισερχόμενους, την παραβατικότητα και τόσα άλλα που μας ταλαιπωρούν. Έπρεπε να κάνουμε απεργία και να δηλώσουμε τίμια και σταράτα προς τους γονείς ότι τα μέτρα δεν οφείλονται στη φυγοπονία μας, αλλά στην κυβέρνηση που συνεχώς βρίσκει αφορμές να περικόβει τα ωφελήματα και τους μισθούς μας. Το καλόπιασμα των οργανώσεων των γονιών με την παρωδία αντίδρασης δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Ακόμα και αν οι μισθοί μας μειωθούν στα € 500 το μήνα οι γονείς δεν θα είναι υπέρ κινητοποιήσεων που τους επηρεάζουν αρνητικά. Θα είναι πάντα εναντίον των κινητοποιήσεων των δασκάλων γιατί χρειάζονται κάποιους να επιβλέπουν και να μορφώνουν τα παιδιά τους. Το ίδιο θα είναι εναντίον μας τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και οι γνωστοί πανεπιστημιακοί καθηγητές με τους οποίους συναγελάζεται η ηγεσία της ΠΟΕΔ. Τα ΜΜΕ θα αρχίσουν πάλι το γνωστό παραμύθι με τους δασκάλους που πληρώνονται καλά, εργάζονται λίγο και ταλαιπωρούν τους φορολογούμενους που τους πληρώνουν..Με βάση τη στρεβλή λογική που προβάλλεται κατά κόρον από τα ΜΜΕ όποιος κερδίζει περισσότερα από € 500 το μήνα είναι προνομιούχος και δεν πρέπει να κάνει απεργίες.
Όταν οι πολίτες χάνουν μισθούς, εργασία, σπίτια και χρήματα λόγω κουρέματος και ύφεσης κανείς δεν τους βλέπει σαν τους φορολογούμενους που πληρώνουν τα σπασμένα του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου. Όταν μια ομάδα πάει να κάνει απεργία τότε υποκριτικά τα ΜΜΕ σκέφτονται τους άλλους φορολογούμενους που ταλαιπωρούνται. Κλασσική περίπτωση διαίρει και βασίλευε και προσβολής της νοημοσύνης μας.
Η παράταση του διαλείμματος κατά σαράντα λεπτά ουδόλως θα επηρεάσει αρνητικά τους γονείς, ούτε την εργοδοσία. Οι μόνοι που θα επηρεαστούν αρνητικά από τη «στάση» είναι οι δάσκαλοι και κυρίως οι διευθυντές από τα προβλήματα ασφαλείας που δημιουργεί. Όλοι εμείς οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε ότι η όποια παράταση του διαλείμματος αναστατώνει και εξαγριώνει τους μαθητές. Ένας πραγματικός πόλεμος γίνεται τα διαλείμματα στα σχολεία μας με τους παιδονόμους και τους διευθυντές να προσπαθούν με νευρική υπερένταση να προλάβουν τα χειρότερα. Όποιος σταθεί στην είσοδο ενός σχολείου το διάλειμμα παρατηρεί δύο διαφορετικούς κόσμους. Έξω από το σχολείο κάποιοι περπατούν οι κάθονται και πίνουν τον καφέ τους. Μέσα όλοι οι ανήλικοι τρέχουν. Κινούνται επικίνδυνα πάνω κάτω χωρίς σαφή αίσθηση του κινδύνου, ενώ μια χούφτα ενήλικες προσπαθεί να τους παράσχει ασφάλεια. Έξω από το σχολείο κάποιοι μιλούν. Μέσα όλοι φωνάζουν και με το παραμικρό χειροδικούν. Και οι δάσκαλοι με δεμένα τα χέρια, σωστοί θηριοδαμαστές, χωρίς όμως μαστίγια, προσπαθούν για το καλύτερο. Ο σοφός λαός μας αποκαλεί τα παιδιά της προεφηβικής ηλικίας μωρά. Ετυμολογείστε τη λέξη και καταλάβετε αυτό που δεν μπορούν οι σοφοί καθηγητές και οι εκπαιδευτικοί του γραφείου να καταλάβουν.
Η ενασχόληση μου με το συνδικαλισμό με υποχρεώνει να πάρω μέρος στην οπερέτα. Ταυτόχρονα δηλώνω την ετοιμότητα μου για ουσιαστικούς αγώνες. Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι το εννοώ. Είμαι σχεδόν 30 χρόνια στο μετερίζι, έχω φάει το δασκαλίκι με το κουτάλι και εντέλει η ιστορία του καθενός μας είναι γνωστή..
*Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ 2014-2017
