ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ ΦΥΛΑΚΤΟΥ*
Σε ανακοίνωση του, το Υπουργείο Παιδείας στις 17 Μαρτίου, 2015, σχετικά με περιστατικό σε δημόσιο νηπιαγωγείο της Λευκωσίας αναφέρειότι «σε παιδιά προσχολικής ηλικίας… συχνά παρατηρείται περιέργεια για θέματα σεξουαλικότητας, σε εντελώς φυσιολογικά πλαίσια στην πορεία ανάπτυξης των παιδιών. Κάποιες φορές τα θέματα μπορεί να είναι πιο σοβαρά και να εμπεριέχουν κινδύνους για την ψυχική υγεία των παιδιών και να χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης και αντιμετώπισης».
Ξεκάθαρη και εύστοχη η τοποθέτηση του Υπουργείου Παιδείας. Θέτει το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται και να εξετάζονται τέτοια συμβάντα. Πάντοτε, βέβαια,με τη δέουσα προσοχή και περισσή έγνοια για τα παιδιά.
Ο τρόπος δημοσιοποίησης τουπεριστατικού στο δημόσιο νηπιαγωγείο και η υπέρμετρη προβολή του, μπορεί, πια,να αξιολογηθεί από όλους μας όχι μέσα από τους μεγεθυντικούς φακούς του πρώτου ακούσματος, αλλά μέσα από πιο ήρεμο και ώριμο προβληματισμό.
Επιδίωξή μου δεν είναι να κρίνω ή να κατακρίνω τις όποιες αντιδράσεις. Κατανοώ, εξάλλου, ότι η κυπριακή κοινωνία ήταν και είναι, ακόμη, φορτισμένη από το θλιβερό περιστατικό στον ελλαδικό χώρο με τον εικοσάχρονο φοιτητή! Κατανοώ, επίσης, περισσότερο, τις αντιδράσεις των γονέων που εμπλέκονται τα παιδιά τους σε τέτοια συμβάντα.
Με νηφαλιότητα και ταπεινότητα θέλω να καταθέσω ένα εύλογο, πλην όμως καίριο προβληματισμό ως πατέρας, ως εκπαιδευτικός, ως απλός πολίτης που διερωτάται, πραγματικά, πώς μπορούμε να θωρακίσουμε, να υπερασπίσουμε τα παιδιά μας, τις αθώες ψυχές τους από τους πολλούς κινδύνους, που εμείς οι ίδιοι, ίσως, χωρίς να το συνειδητοποιούμε πολλές φορές, «επιτρέπουμε» να εκτίθενται.
Η ανάπτυξη των παιδιών σε θέματα σεξουαλικότητας με λανθασμένο τρόπο είναι σαν το ποτάμι που καταλήγει σε τρομακτικό καταρράκτη για ταπαιδιά που θα πέσουν μέσα! Όλοι μαζί, έχουμε υποχρέωση να βρούμε ή να επινοήσουμε τη γέφυρα για την ασφαλή μετάβαση των παιδιών μας από τη μια όχθη στην άλλη ως προς τα θέματα της σεξουαλικότητας.
Τα περιστατικά αυτά μας επιβάλλουν, σήμερα, να τοποθετηθούμε με ειλικρίνεια, παρρησία και υπευθυνότητα και να δράσουμε αποτελεσματικά για να τα ελαχιστοποιήσουμε και, κατά το ιδεατό, να τα εξαλείψουμε. Οι αντανακλαστικές αντιδράσεις τύπου πυροτέχνημα, που φωτίζει με εντυπωσιακό τρόπο τον ουρανό αλλά μετά από λίγο σβήνει και επανέρχεται το σκοτάδι, προεξοφλώντας αβρόχοις ποσίν το τυπικό χρέος μας, είναι αχρείαστες.
Αξιολογήσαμε με αντικειμενικότητα και τόλμη, όσα παρακολουθούν τα ανυποψίαστα, αθώα, αλλά συνάμα, φυσιολογικά, περίεργα παιδιά στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, στο διαδίκτυο, στα «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα, στις ταμπλέτες, που αποτελούντις βασικότερες ενασχολήσεις τους, στον ελεύθερο χρόνο τους; Υπάρχουν αμφιβολίες ότι σε ώρες που δύναται να παρακολουθούν μικρά παιδιά προβάλλονται μέσα από τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, σκηνές που είναι ακατάλληλες; Υπάρχουν αμφιβολίες ότι ακόμη και μικρά παιδιά μπορεί να εκτεθούν χρησιμοποιώντας τα πιο πάνω μέσα σε εικόνες, σκηνές, ταινίες, ακατάλληλες για την ηλικία τους;
Για να συμβάλουμε ουσιαστικά στην αντιμετώπιση του προβλήματος και να μην κατηγορηθούμε για υποκρισία και φαρισαϊσμό πρέπει ΟΛΟΙ, η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, οι Αρμόδιες Κρατικές Υπηρεσίες (Υπουργείο Παιδείας, Υπηρεσία Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας, Γραφείο Κοινωνικής Ευημερίας, Αρχή Ραδιοτηλεόρασης, κ.ά.), τα ίδια τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι Εκπαιδευτικοί, οι Γονείς, η Πολιτεία (Κυβέρνηση και Βουλή) και γενικά ολόκληρη η Κοινωνία να απαιτήσουμε, χωρίς άλλη καθυστέρηση, χωρίς άλλη ανοχή, την εφαρμογή διορθωτικών μέτρων!
Οι πομπώδης λόγοι, οι βαρύγδουπες δηλώσεις που καταλήγουν σε εύκολη απονομή ευθυνών, σε βιαστική καταδίκη των μεν ή των δε, παραμένουν «έπεαπτερόεντα» που πέφτουν, απλώς, θορυβωδώς στο κενό χωρίς να συνεισφέρουν, έστω κατά το ελάχιστο, στη θεραπεία του προβλήματος. Οι σωστές λέξεις, όσο σιγά, ήρεμα κι αν ειπωθούν, οι σωστές ενέργειες, όσο αθόρυβα κι αν τροχοδρομηθούν, είναι δυνατό να μας βοηθήσουν να διανοίξουμε διέξοδο στα αδιέξοδα και να οδηγήσουμε τα παιδιά μας σε δρόμους διαφυγής και αποφυγής των κινδύνων!
Έχουμε μέγιστο χρέος απέναντι στα παιδιά μας να δράσουμε αποτελεσματικά και αποφασιστικά, για όλα όσα βλάπτουν τη φυσιολογική περιέργειά τους. Είτε πρόκειται για θέματα σεξουαλικότητας είτε για άλλα.
Έχουμε όλοι μας ευθύνες και είναι καιρός να τις καταμερίσουμε και να τις αναλάβουμε! Είναι οξύμωρο και τραγικό να διακόπτεται ταινία που προβάλλεται νωρίς το απόγευμα με σκηνές και σενάριο που μπορεί να κριθούν ακατάλληλα για παιδιά, για να ανακοινωθεί ως πρώτη είδηση ένα περιστατικό «σεξουαλικής παρενόχλησης με παιδιά προσχολικής ηλικίας»! Όλα όσα περιγράφονται πιο πάνω δεν αποτελούν «παρενόχληση» των παιδιών, άλλου είδους;
Όπως δεν δεχόμαστε και δεν επιτρέπουμεστα παιδιά να παίρνουν σκουπίδια για να τρέφονται σωματικά, με τον ίδιο τρόπο και πολύ πιο απαιτητικά δεν πρέπει να επιτρέπουμε να «καταναλώνουν» σκουπίδια πνευματικά, που οι επιδράσεις τους είναι πολύ χειρότερες!
Καιρός για λίγα λόγια και πολλά έργα, γιατί αύριο … οι ψυχές, των παιδιών μας, κάνουν πανιά!
*Πρόεδρος ΠΟΕΔ
