Η ΔΗ.ΚΙ. Καθηγητών, με ανακοίνωσή της, με αφορμή το κλείσιμο του Νικολαΐδειου Γυμνασίου Πάφου,καλεί την ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ να δράσει άμεσα και αποτελεσματικά έτσι ώστε να τερματιστεί η πολιτική που ακολουθείται για κλείσιμο Δημόσιων Σχολείων. Αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΔΗΚΙ:
«Η Δημοκρατική Κίνηση Καθηγητών με αγωνία παρακολουθεί τις ενέργειες για το κλείσιμο του Νικολαΐδειου Γυμνασίου Πάφου. Το εν λόγω ιστορικό σχολείο, κτίσμα του 1929 δωρεά του Νικόλαου Νικολαΐδη, πριν μία δεκαετία μεταφέρθηκε στο χώρο του Α’ Γυμνασίου Πάφου παραχωρώντας τον φυσικό του χώρο στο Α’ Λύκειο Εθνάρχη Μακαρίου Γ’. Eκεί λειτούργησε κάτω από αντίξοες συνθήκες, παλιό Τουρκοκυπριακό σχολείο και μόνιμη πρόθεση το κλείσιμό του. Αρχικά ένα τμήμα του σχολείου κρίθηκε ακατάλληλο και αντικαταστάθηκε με λυόμενες αίθουσες, οι οποίες παραμένουν μέχρι σήμερα. Σήμερα κρίνεται ακατάλληλο και το υπόλοιπο τμήμα και οδηγείται έτσι στο κλείσιμο. Για δέκα χρόνια δεν έγινε καμία ουσιαστική αναβάθμιση του κτηρίου.
Η ΔΗΚΙ θεωρεί ότι αν καταργηθεί ως Γυμνάσιο δυστυχώς η Πάφος δε θα έχει κανένα Γυμνάσιο στο κέντρο της πόλης, με όλα τα αρνητικά συνεπακόλουθα. Αν μεταστεγαστεί, όπως φημολογείται, στο χώρο του Λυκείου Κύκκου θα καταργηθεί ένα Λύκειο και θα δημιουργηθεί αριθμητική πίεση στο Α’ Λύκειο (το οποίο είναι στα όριά του) και στα περιφερειακά λύκεια.
Η ΔΗΚΙ θεωρεί ότι με καλή θέληση μπορεί να εξευρεθεί λύση και να αποφευχθεί το κλείσιμο σχολείων. Προτάσεις υπάρχουν ήδη στο τραπέζι. Το κλείσιμο είναι η <<εύκολη>> λύση αλλά όχι και η καλύτερη για την Πάφο και γενικά την παιδεία. Το πρόσφατο παράδειγμα της κατάργησης του Λανιτείου Λυκείου Β΄ στη Λεμεσό με την δημιουργία ενός μεγαθηρίου Λυκείου (Λανίτειο) των 1000 μαθητών είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Η ΔΗ.ΚΙ. καλεί την ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ να δράσει άμεσα και αποτελεσματικά έτσι ώστε η πολιτική που ακολουθείται για κλείσιμο Δημόσιων Σχολείων να τερματιστεί. Εξάλλου αυτός είναι ο σημαντικός ρόλος που οφείλουμε ως Συνδικαλιστική Οργάνωση να παίξουμε και όχι η παρακολούθηση της απώλειας μίας ακόμη σχολικής μονάδας, σε δύο χρόνια, ως απλοί θεατές».
