ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΨΑΛΤΗ*
Με όσο μεγάλη ικανοποίηση πληροφορηθήκαμε τη σύσταση της Τεχνικής Επιτροπής για την Εκπαίδευση, με άλλη τόση απογοήτευση υποδεχόμαστε τις πληροφορίες που φθάνουν κοντά μας όσον αφορά τη μέθοδο στελέχωσης και τη σύνθεσή της, αφού μερικά από τα ονόματα που ακούγονται, είτε απλά εξυπηρετούν το συνήθη «ισοζυγισμένο» διαμερισμό ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα, είτε προέρχονται από το χώρο των εξ επαγγέλματος μελών διαφόρων επιτροπών, οι οποίες καταρτίζουν τα, κατά καιρούς, διάφορα «μεταρρυθμιστικά» προγράμματα με τα γνωστά οικτρά αποτελέσματα στις Παγκύπριες και διεθνείς εξετάσεις.
Αν όμως καταφύγουμε στην εντολή που δόθηκε από τους δύο ηγέτες που συμφώνησαν για τη δημιουργία αυτής της επιτροπής, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτής της επιτροπής, τα πιο πάνω «προσόντα» και το αποδεδειγμένα αποτυχημένο προηγούμενο έργο δεν δικαιολογούν ούτε καν τη συζήτησή τους ως κατάλληλα μέλη για την υπό συζήτηση επιτροπή.
Για να βοηθήσουμε περεταίρω τη συζήτηση και για να δώσουμε στον αναγνώστη τη δυνατότητα να εξαγάγει τα δικά του συμπεράσματα, παραθέτουμε αυτούσια την εντολή:
«Η Επιτροπή θα εξετάσει, μεταξύ άλλων, τρόπους με τους οποίους η εκπαίδευση μπορεί να συμβάλει στη μετατροπή των συγκρούσεων, στην ειρήνη, στη συμφιλίωση και στην αντιμετώπιση της προκατάληψης, των διακρίσεων, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του εξτρεμισμού.
Θα εργασθεί επίσης για την εξεύρεση κοινά αποδεκτού μηχανισμού σε σχέση με την εφαρμογή Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στα σχολεία των δυο εκπαιδευτικών συστημάτων και την προώθηση των επαφών και της συνεργασίας μεταξύ των μαθητών και των εκπαιδευτικών από τις δύο κοινότητες.
Η Τεχνική Επιτροπή για την Εκπαίδευση θα εισηγηθεί ακόμη τις καλύτερες επιλογές πολιτικής και πορεία δράσης, οι οποίες θα επιτρέψουν το συντονισμό των εκπαιδευτικών συστημάτων των δύο κοινοτήτων, συμβάλλοντας έτσι σε βιώσιμη και λειτουργική δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία».
Μια προσεκτική μελέτη αυτής της εντολής θα οδηγήσει τον αναγνώστη στο συμπέρασμα πως, για να φέρουν εις πέρας με επιτυχία το έργο τους, αυτοί που θα επιλεγούν για να στελεχώσουν την Επιτροπή θα πρέπει να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση αφορά την επιστημονική και θεωρητική τους κατάρτιση γύρω από τους στόχους που θα αναλάβουν να προωθήσουν, η δεύτερη αφορά το αν αυτοί/ες έχουν εφαρμόσει πρακτικά με οποιοδήποτε τρόπο τις όποιες θεωρητικές τους προτάσεις και τέλος αν θα είναι σε θέση να εργαστούν συλλογικά και αρμονικά μεταξύ τους και ανάμεσα στους εκπροσώπους της άλλης κοινότητας, για να παραγάγουν ένα έργο το οποίο θα γίνει αποδεκτό από την πλειοψηφία των πολιτών στις δύο κοινότητες. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να έχουν τεχνογνωσία, εμπειρία και αφοσίωση σε αυτό που θα τους εμπιστευτούν οι δύο ηγέτες και, πρώτα και πάνω απ’ όλα, να αγαπούν αυτό που θα αναλάβουν.
Η πρόσφατη παρατήρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας προς μαθητές και φοιτητές με την ευκαιρία της μέρας του πολίτη με την οποία τόνισε ότι « δεν είναι αρκετό να δίνουμε αγώνες για να λυθεί το Κυπριακό, ο σημαντικότερος αγώνας είναι να κατανοήσει ο κόσμος ότι ζούμε σε μια χώρα ευρωπαϊκή και πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με τους (Τ/κ) συμπατριώτες μας», επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους η κουλτούρα της συμβίωσης και της ανεκτικότητας, κάνει ακόμη πιο επιτακτική την υποχρέωσή του να επιλέξει τους κατάλληλους επιστήμονες για να φέρουν εις πέρας με επιτυχία, αυτό που ο ίδιος τονίζει επανειλημμένα τους τελευταίους μήνες.
Αν όμως οι προσανατολισμοί του Προέδρου της Δημοκρατίας, όσον αφορά τα άτομα που θα επιλέξει για τη στελέχωση της Επιτροπής, ανταποκρίνονται προς τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει, καλύτερα να εγκαταλείψει την ιδέα και ας αφήσει την πρωτοβουλία της προώθησης του στόχου της καλλιέργειας κουλτούρας συνύπαρξης στην Κοινωνία των Πολιτών, η οποία έχει ήδη παραγάγει θαυμάσια δουλειά μέσα από την μη-τυπική εκπαίδευση που εδώ και χρόνια αναπτύσσει.
Από την άλλη, το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού (ΥΠΠ) είναι καιρός να προχωρήσει στην υλοποίηση των κατά καιρούς διακηρύξεών του περί συμβολής της παιδείας στη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού προβλήματος. Διαφορετικά, όσο ωραίο και αν ακούγεται το περιεχόμενο της πιο κάτω καταληκτικής διαφάνειάς του κατά την εκδήλωση για τα πενηντάχρονα του ΥΠΠ με τίτλο «Το Όραμά μας για την επόμενη δεκαετία», θα παραμένει ένα ανιαρό επαναλαμβανόμενο σύνθημα άνευ περιεχομένου.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ: Η Παιδεία, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός και η Νεολαία μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο τόσο στη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού προβλήματος, όσο και σε μια ελεύθερη και επανενωμένη Κύπρο
* Διδάκτωρ Επαγγελματικών Σπουδών στην Εκπαιδευτική Διοίκηση
