Οι πολιτικές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού σε υποβαθμισμένες περιοχές
«Το πιο σημαντικό δεν είναι το μέγεθος ή ο τόπος που ανεγείρεται ένα κτίριο. Αυτό που έχει σημασία είναι το πώς λειτουργεί το εν λόγω κτίριο». Αυτή ήταν μια από τις πολλές επισημάνσεις που διατύπωσε η διεθνούς φήμης Ελβετίδα αρχιτέκτονας Fabienne Hoelzel στο πλαίσιο διάλεξης που έδωσε στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας την περασμένη βδομάδα.
Η Δρ Hoelzel που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο ΕΤΗ της Ζυρίχης – ένα από τα τέσσερα κορυφαία Πανεπιστήμια στον κόσμο στον τομέα της αρχιτεκτονικής, μίλησε για τις μεθόδους εφαρμογής του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού σε φτωχές και πολυάνθρωπες αστικές περιοχές του κόσμου .
Η κυρία Hoelzel παρουσίασε τη δουλειά της για τις φαβέλες των φτωχογειτονιών του Σάο Πάολο, η οποία το 2012 βραβεύθηκε με το HabitatScrollofHonor του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Επίσης μέσα από σχέδια και πολυάριθμες φωτογραφίες, μετέφερε στο πολυπληθές κοινό τις εμπειρίες της στην προσπάθεια να χαράξει ένα οικοδομικό σχέδιο στην πολύ φτωχική περιοχή του Μάκοκο στο Λάγος της Νιγηρίας.
Όπως επισήμανε,ο βαθμός δυσκολίας του εγχειρήματος ήταν πολύ μεγάλος, καθώς είχε να αντιμετωπίσει μια ανδροκρατούμενη κοινωνία και έπρεπε μαζί με τους συνεργάτες της να πείσει τους προύχοντες για τις αποφάσεις που έπρεπε να ληφθούν προκειμένου το Μάκοκο να γίνει κατοικήσιμη περιοχή.
Όπως είπε, στο Μάκοκοχρησιμοποιήθηκαν τα πιο απλουστευμένα εργαλεία και υλικά για να κατασκευαστούν οικήματα, μια και δεν υπήρχαν σύγχρονα μηχανήματα. Χρησιμοποιήθηκαν φωτοβολταϊκά για την εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας, ενώ το πρώτο έργο που φρόντισαν να κατασκευάσουν ήταν …τουαλέτες, που ως τότε ήταν ανύπαρκτες. Η αλλαγή στο Μάκοκο ολοκληρώθηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια και απαιτήθηκε η συμμετοχή όλων των ανθρώπων που αποτελούν την κοινωνία της περιοχής. Ο σχεδιασμός βασίστηκε, στην αποκέντρωση, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στην αναβάθμιση της γειτονιάς.Μεγάλο ρόλο στην επιτυχία του προγράμματος για το Μάκοκο, κατέληξε η κυρία Hoelzel, έπαιξε η αγαστή συνεργασία των θρησκευτικών ηγετών της περιοχής, χριστιανών και μουσουλμάνων.
Η ομιλήτρια τόνισετην ανάγκη οι Ευρωπαίοι να ενθαρρύνουν και να προσφέρουν κίνητρα στους νέους επιστήμονες για να προχωρήσουν στην ανοικοδόμηση της Αφρικής.
Στο εργαστήρι που πραγματοποιήθηκε στο υπερσύγχρονο κτίριο της Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας την επομένη της διάλεξης μεταξύ άλλων έλαβαν μέρος ο Duncan Higgins καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Νόττιγχαμ της Αγγλίας και του Μπέργκεν της Νορβηγίας, η Nilly Harag του Αρχιτεκτονικού Τμήματος στο Μπεζαλέλ της Ιερουσαλήμ, η Susan Brind και ο Dr.Jim Harold της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, η Δρ. Μαρία Χατζημιχαήλ του Τμήματος Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου, ο αρχιτέκτονας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας Γιώργος Χατζηχρήστου και άλλοι.
