ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΧΑΤΖΗΛΟΪΖΟΥ*
Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μακρινή χώρα, οι δάσκαλοι διορίζονταν με βάση τη σειρά σε ένα κατάλογο, τον κατάλογο διοριστέων. Χιλιάδες μαθητές ήθελαν να σπουδάσουν δάσκαλοι όμως μόνο οι καλύτεροι γίνονταν δεκτοί στα αναγνωρισμένα πανεπιστήμια. Μια μέρα, αποφασίστηκε να αναγνωριστούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τα πανεπιστήμια κατακλύστηκαν από χιλιάδες νέους οι οποίοι έτρεξαν να σπουδάσουν. Όμως, οι θέσεις εργασίας ήταν περιορισμένες. Έτσι, οι άνεργοι δάσκαλοι αυξήθηκαν και τα πανεπιστήμια άρχισαν να αδειάζουν. Τότε, ένας Υπουργός αποφάσισε να αλλάξει τον τρόπο πρόσληψης εκπαιδευτικών για να δώσει σε όλους τους άνεργους δασκάλους ελπίδα διορισμού. Πάλι, τα πανεπιστήμια ξεχείλισαν με φοιτητές γεμάτους ελπίδα. Ο Υπουργός και η Κυβέρνηση πανηγύρισαν τη μεταρρύθμιση του συστήματος διορισμού και εκμεταλλεύτηκαν δεόντως αυτή την επιτυχία. Τα χρόνια όμως πέρασαν και οι θέσεις διορισμού εξακολουθούσαν να είναι μηδαμινές. Οι χιλιάδες πτυχιούχοι δάσκαλοι έγιναν δεκάδες χιλιάδες και στο τέλος τους έμειναν τα πτυχία και η... ελπίδα.
Παραλλαγή της γνωστής ιστορίας: "Η κρίση των γαϊδάρων" (http://www.youmagazine.gr/wordpress/2012/11/donkeys-blame-the-economic-crisis/)
Συμβασιούχος Δάσκαλος
