ΤΗΣ ΡΕΝΑΣ ΧΟΠΛΑΡΟΥ*
Κοίτα να δεις που δεν επιφέραμε την πτώση της Ευρωζώνης, «εμείς οι πιο Ευρωπαίοι από τους Ευρωπαίους» (όπως ακούστηκε στη Βουλή). Κοίτα να δεις που το ευρώ έκλεισε πιο ψηλά απέναντι στο δολάριο και λίγο πιο χαμηλά από τη λίρα. Κατά τα άλλα, «η ευρωζώνη καταρρέει» μάς έλεγαν οι «ειδικοί», ανάμεσά τους και οικονομολόγοι καθηγητές Πανεπιστημίου, που παρέλαυναν στις τηλεοράσεις μας. Ειδικός δεν είμαι. Παιδαγωγικά και Πολιτισμικές Σπουδές/Επικοινωνία σπούδασα αλλά ξέρω ότι πριν να ανοίξω το στόμα μου οφείλω να ελέγχω δυο-τρία στοιχειώδη δεδομένα και όχι απλώς να εκστομίζω τα “πιστεύω” μου.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι δημοσιογράφοι έχουν τεράστια ευθύνη για το σκηνικό που δημιουργήθηκε. Εντελώς ανεύθυνα αναπαρήγαγαν ειδήσεις και φανταστικές λύσεις που δεν υπήρχαν. Διαμόρφωσαν πανηγυρικό κλίμα εξόδου από το ευρώ τζογάροντας πάνω στις ζωές μας. Εάν είχαμε ανεξάρτητη διερευνητική δημοσιογραφία στην Κύπρο – που δεν έχουμε – θα μαθαίναμε αυτές τις μέρες ποιοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ έχουν πού τις (μεγαλο)καταθέσεις τους και πώς αυτοί διαπλέκονται με ποιους πολιτικούς. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους νέους δημοσιογράφους της Κύπρου.
Ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη όμως έχει η συμμαχία ΔΗ.ΣΥ – ΔΗ.ΚΟ που κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και ενώ ήξεραν τι περίπου μας περίμενε δεν διαμόρφωσαν ένα σχέδιο διαχείρισης της κρίσης – επικοινωνιακό και επί του πραγματικού. Προφανώς δεν είχαν χρόνο αφού έπρεπε να συζητήσουν και να ξανασυζητήσουν για το ποια θέση θα πάρει ποιος και πώς θα κρατήσουν τις λεπτές κομματικές ισορροπίες. Για τη χώρα θα προνοούσαν αφού θα αναλάμβαναν την εξουσία. Είναι δυνατόν να συμμαχείς για να αναλάβεις την εξουσία χωρίς να έχεις ενιαία πολιτική για το κούρεμα των καταθέσεων, που ήδη συζητιόταν από τον Νοέμβρη σύμφωνα με τις διαρροές που διαβάζαμε στον ξένο τύπο;
Σε επικοινωνιακό επίπεδο είναι δυνατόν να αφήνεις τόσες μέρες να αλωνίζει χωρίς αντίλογο στα ΜΜΕ ο κάθε άσχετος; Πάλι καλά που έβγαινε ο κ.Προδρόμου και ο κ.Ζένιος (από πλευράς πανεπιστημιακών) και άφησαν μια χαραμάδα ελπίδας τις πρώτες μέρες. Συγκλονιστική και καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Υπουργού Εργασίας Χ. Γεωργιάδη στο τρίτο του ΡΙΚ: «κ .Σπόντα θέλετε να ερμηνεύετε εσείς την πραγματικότητα όπως σας αρέσει ή θέλετε να σας ενημερώσω υπεύθυνα για το τι πραγματικά συμβαίνει;». Βασιλείου και Παπαπέτρου έσωσαν την παρτίδα με τον ριζοσπαστικό τους λόγο!
Η πολιτική θέλει ριζοσπαστισμό. Λίγοι κατανοούν τι πάει να πει αυτό και ακόμα πιο λίγοι τον αντέχουν. Ελάχιστοι μπορούν να δουν τώρα σε όλο του το μεγαλείο το ιδεολογικοπολιτισμικό «μεγαλείο» της εκπαίδευση μας: γιατί αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες εκτός από έλλειψη χρημάτων φανέρωσε την έλλειψη Παιδείας (τζάμπα μάγκες κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους κυριολεκτικά να μας λένε να ταΐσουμε τα παιδιά μας εθνική αξιοπρέπεια).
Τελείωσαν τα εύκολα λόγια. Κάθε λέξη που εκστομίζουμε από δω και μπρος να είναι τεκμηριωμένη και κοστολογημένη. Πριν ζητήσουμε από τον Γερμανό φορολογούμενο να βάλει το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει τους δικούς μας ανέργους, να το βάλουμε εμείς. Απαιτήσεις να έχουμε από την ευρωπαϊκή κοινότητα. Ακόμα περισσότερες από τη δική μας. Επιπλέον όσο αργοπορούμε να πάρουμε αποφάσεις, οι όποιες λύσεις γίνονται οδυνηρότερες και πιο δυσβάσταχτες.
Μας περιμένουν τεράστιες δυσκολίες. Μας περιμένουν κι αλλά μέτρα. Επικοινωνιακά είναι εντελώς λάθος να ωραιοποιούμε την κατάσταση. Θα χάσουν κι άλλοι άνθρωποι τη δουλειά τους. Θα κλείσουν κι άλλες εταιρίες, επιχειρήσεις. Ο ιδιωτικός τομέα γονατίζει. Γιατί η κατάρρευση του τραπεζικού μας συστήματος θα φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η μόνη ελπίδα για τους ανθρώπους αυτούς είναι να ανακάμψει η οικονομία μας το γρηγορότερο δυνατό (3 έως 5 χρόνια). Την οξύτατη, βαθιά κρίση δεν μπορούμε πια να την αποφύγουμε. Ας είναι καλά το ΑΚΕΛ και η πολιτική του “χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα”. Το ζητούμενο είναι η κρίση αυτή να μη διαρκέσει για πάντα και να μη μας πάρει από κάτω.
Με κίνδυνο να γίνω κουραστική, έχω γράψει επανειλημμένως ότι το κράτος μας πρέπει να πάρει άμεσα κοινωνικά μέτρα προστασίας που θα ανακουφίσουν τις οικογένειες αυτές (π.χ., δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αύξηση χρονικού ορίου επιδόματος ανεργίας με κίνητρα, κτλ). Τα 2/3 της κοινωνίας θα πρέπει να πάρει στην πλάτη του το 1/3 που δεν μπορεί. Φυσικά, για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να αφήσουμε μια και καλή πίσω μας την αφόρητη συζήτηση για τις «προδοτικές ευθύνες» όσων υπογράφουν/υποστηρίζουν τα Μνημόνια. Φυσικά τείνουμε να ξεχνάμε ποιοι έστειλαν τα ελλείμματα στα ύψη. Κοίτα να δεις που συχνά είναι οι ίδιοι που φωνάζουν σήμερα έξω από τη Βουλή - και δεν εννοώ τους απλούς πολίτες (αν κι όλοι έχουμε ευθύνη)! Είναι να τρελαίνεσαι με το Ανορθωτικό Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού!
Υπάρχει ένα εφιαλτικό σενάριο και ένα εφιαλτικότερο: το παλεύουμε εντός ευρώ παραμένοντας ακόμα πρόβλημά τους ή μένουμε μόνοι κλεισμένοι σαν τα ποντίκια στη φάκα, ζώντας σε συνθήκες 19ου αιώνα.
Εύχομαι η κρίση να βγάλει κάτι θετικό: να μας δώσει την ευκαιρία να απαλλαγούμε από τους τζάμπα μάγκες, τους Κουλίες, τους Λιλλήκες, τους λούμπεν "επαναστάτες" που η μόνη προσφορά τους είναι οι δεκάρικοι. Να πληθαίνουν οι άνθρωποι που μιλούν τεκμηριωμένα και προτείνουν κοστολογημένες λύσεις για την κοινωνία μας.
Βαστάτε γερά. Η μόνη μας λύση είναι τα καταφέρουμε.
