Δύο βραδινές συναυλίες θα δοθούν υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Άγι Ιωαννίδη και με σολίστ τους Μαργαρίτα Ηλία (σοπράνο), Vivien Cooksley (μετζοσοπράνο), Kirlianit Cortes (τενόρος), Russi Nikoff (βαρύτονος). Οι συναυλίες θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 30 και Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012 στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, Λευκωσία, στις 8:30μμ.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τα έργα Gustav HOLST (1874 – 1934): Άρης, που φέρνει τον πόλεμο (από τους Πλανήτες), Krzystof PENDERECKI (1933 - ): Lacrimosa (Σόλο σοπράνο: Μαργαρίτα Ηλία). Στο δεύτερο μέρος θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την 9η Συμφωνία στη ρε ελάσσονα, έργ. 125 (“Χορωδιακή”), του Μπετόβεν
Εισιτήρια προς €12 και €7 (νέοι κάτω των 26 και συνταξιούχοι) προπωλούνται στο Θέατρο ΠΑΛΛΑΣ στη Λευκωσία, (Τηλ. 22 410181), από τη Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012, μεταξύ 4 – 8μμ.
Πληροφορίες: 22 463144, www.cyso.org.cy , 22208400 και www.kypria.org.cy
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
Gustav HOLST (1874 – 1934): Άρης, που φέρνει τον πόλεμο (από τους Πλανήτες)
Οι Πλανήτες, μια σουίτα για μεγάλη ορχήστρα με επτά μέρη, το κάθε ένα αφιερωμένο σε ένα πλανήτη του ηλιακού συστήματος, είναι το πιο γνωστό και δημοφιλές έργο του Άγγλου συνθέτη Gustav Holst, γραμμένο στην περίοδο 1914 – 1916. Αρχίζοντας με υπόκωφους ρυθμούς εμβατηρίου στο ασυνήθιστο μέτρο των 5/4 και απειλητικά μοτίβα στα πνευστά, ο συνθέτης κτίζει τεράστια, τρομακτικά κορυφώματα.
Krzystof PENDERECKI (1933 - ): Lacrimosa
Ο Πολωνός Krzystof Penderecki, που συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους συνθέτες της σύγχρονης εποχής, έγραψε το Lacrimosa (Δακρύζουσα) το 1980, για τα αποκαλυπτήρια στο Gdansk του μνημείου αφιερωμένο στα θύματα της βάναυσης καταστολής των αντι-κυβερνητικών ταραχών το 1970. Αργότερα συμπεριέλαβε το έργο στο Polish Requiem, αφιερωμένο στους ήρωες και τα θύματα πολέμων στην ιστορία της Πολωνίας.
Ludwig van BEETHOVEN (1770 – 1827): Συμφωνία αρ. 9 στη ρε ελάσσονα, έργ. 125 (“Χορωδιακή”)
Η “9η του Μπετόβεν”, συμπληρωμένη το 1824, έχει γίνει σταθμός στην ιστορία της μουσικής, και όχι μόνο για το πασίγνωστο χορωδιακό μέρος. Στην τελευταία του περίοδό του ο συνθέτης εγκαταλείπει πια τις απότομες δραματικές αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τα έργα της μεσαίας του δημιουργικής περιόδου. Το δράμα διαλύεται σε λυρισμό και η cantablile μελωδία με τις παραλλαγές της αποκτά όλο και περισσότερη σημασία, χαρακτηριστικά που συναντούμε ήδη στην 6η του συμφωνία.
Πραγματικά μεγαλοπρεπές από πάσης απόψεως είναι το πρώτο μέρος. Εδώ ο Μπετόβεν πραγματοποιεί ένα τεράστιο άλμα σε σχέση με τις προηγούμενές του συμφωνίες. Μέσα από την επεξεργασία μιας πληθώρας από συσχετιζόμενα μοτίβα και της πολύ διαφοροποιημένης χρήσης της ορχήστρας δημιουργείται μουσική προτοφανούς υφής και πολυσύνθετης ρυθμικής δομής.
Για το τελευταίο μέρος στο οποίο συμμετέχουν 4 σολίστ και μεικτή χορωδία ο Μπετόβεν μελοποιεί την Ωδή στη Χαρά του Friedrich Schiller (1759 – 1805), ποίημα γραμμένο το 1785 για ανάρτηση σε πλάκα σε Μασονική στοά στην Δρέσδη. Το κείμενο εξυμνεί την αδελφότητα των ανθρώπων κάτω από την σκέπη του ουράνιου Θεού. Ο Μπετόβεν με την επεξεργασία του προσδίδει στo κείμενο οικουμενική διάσταση αλλά και βαθυστόχαστο μυστικισμό.
Η θεματική, πρώτη στροφή υιοθετήθηκε το 1972 ως ο Ευρωπαϊκός Ύμνος.
