Μετά το τέλος

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*

Με την απόφαση του Eurogroup τα ξημερώματα της 25^ης Μαρτίου 2013 θυματοποιούνται ανύποπτοι πολίτες, που διαχρονικά εμπιστεύονταν το χαμόγελο και τη χειραψία του Τραπεζίτη. Θυματοποιούνται όμως και τα οργανωμένα σύνολα που αφορούν πρόνοια για ανακούφιση πολιτών και κοινωνική δράση, σύνολα, δηλαδή, που οι οικονομικοί τους πόροι είναι το απαύγασμα του φιλότιμου, της ευαισθησίας και της ανθρωπιάς των  συμπολιτών μας.

Από την απόφαση για τις Τράπεζες βρίσκονται, επίσης, μετέωροι χιλιάδες τραπεζοϋπάλληλοι, των οποίων το μέλλον είναι αβέβαιο λόγω εγκληματικών χειρισμών που προηγήθηκαν από πλευράς Κυβέρνησης, πρώην, τέως και νυν, Διοίκησης ΚΤ, πρώην, τέως και νυν, κατά σειρά Διοικήσεων των Τραπεζών. Η τζογαδόρικη αντιμετώπιση της πρόκλησης τόσο των ελληνικών ομολόγων όσο και της «ευκαιρίας» της αντίστοιχης αγοράς στην Ανατολική Ευρώπη ολοκλήρωσαν το έγκλημα με θύματα τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις οικογένειες τους, που καμιά ευθύνη δεν έχουν για την πολιτική της αθλιότητας και της αισχροκέρδειας.

Σημειώνεται, παρενθετικά, πως όλος αυτός ο κόσμος, ο απλός άνθρωπος, καμιά ευθύνη δεν φέρει και καμιά γνώση δεν έχει για την επικίνδυνη για την κοινωνία τακτική της Τρόικα, την οποία προσκάλεσε η προηγούμενη Κυβέρνηση με την «υποστηρικτική» πολιτική εγκλωβισμού ολόκληρης της πολιτικής ηγεσίας. Τώρα, εν αναμονή των δημίων, παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου: Κανένας δεν φταίει για την έλευση της Τρόικα.

Επανερχόμαστε: Είναι πια φανερό πως με την πολιτική, της οποίας τα σημάδια σκληρότητας βιώνουμε από τις αποφάσεις των εταίρων μας, οδηγούμαστε  με ανυπολόγιστη ταχύτητα σε φτωχοποίηση. Το άλλο δεδομένο είναι πως μέσα από ακρωτηριασμό της Δημοκρατίας, εγκλωβίζεται ο απλός πολίτης, ενώ αφήνεται ανενόχλητο όλο εκείνο το σύστημα πολιτικών – επιχειρηματιών – τραπεζιτών – νομικών κύκλων – οικονομικών υποστηρικτικών υπηρεσιών να συνεχίσουν να δρουν και να κερδοσκοπούν την ώρα που αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων, εκποιείται η περιουσία του μέσου ανθρώπου, πολλαπλασιάζεται η ανάγκη για συσσίτια.

Ενόψει τούτης της εξέλιξης, την οποία οι πολιτικοί μας με την υποστήριξη του συνόλου όλων αυτών που αναφέραμε πιο πάνω, θεώρησαν ως τη μοναδική λύση για να μας επιβάλουν και για την οποία αρκετοί επιχαίρουν, γιατί υλοποιείται το σχέδιό τους, αναφύονται συγκεκριμένα ερωτήματα:

• Γιατί χρηματοδοτείτο για 8 μήνες η Λαϊκή, υπό την ηγεσία του κ. Σαρρή, πρώην και νυν Υπουργού Οικονομικών, πρώην στελέχους της Παγκόσμιας Τράπεζας, από τον ELA, ενώ ήταν σε πορεία κατάρρευσης; Γιατί δεν πωλήθηκε η Λαϊκή τον Ιούνιο του 2012 αλλά αντίθετα φορτώθηκε εν μια νυκτί, με ομοθυμία της τότε Κυβέρνησης και της Βουλής, στους ώμους των φορολογουμένων; Ποιοι θα δώσουν εξηγήσεις; Τραπεζίτες ή εξαρτώμενοι από αυτούς και τις χρηματοδοτήσεις τους πολιτευτές;
• Τι έγινε σε σχέση με τις καταθέσεις και μεταφορά τους στο εξωτερικό πριν το Eurogroup της 15^ης Μαρτίου 2013; Υπήρξε πράγματι προνομιακή πληροφόρηση; Υπήρξε απόσυρση καταθέσεων από μετόχους, μεγαλοεπενδυτές και μεγαλοκαταθέτες με ταυτόχρονη μεταφορά τους στο εξωτερικό; Υπάρχει κάποια σχέση με ταυτόχρονη παρουσία μεγαλομετόχων σε συγκεκριμένα σημεία της Υφηλίου;
• Τι έγινε κατά το διάστημα που δεν λειτουργούσαν οι Τράπεζες; Κλήθηκαν πράγματι κάποιοι υπάλληλοι να παρουσιαστούν; Γιατί; Τι εργασίες διεκπεραιώθηκαν εκείνο το διάστημα, που ο απλός άνθρωπος, ο απλός καταθέτης δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα;
• Μήπως ήρθε η ώρα για αποκαλύψεις; Μήπως ήρθε η ώρα να αντιληφθούν όλοι πως η ιδιοτέλεια και η κρυψίνοια πρέπει να δώσουν τη θέση τους στη διαφάνεια και στον ελεύθερο λόγο;

*Εκπαιδευτικού