ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ*
Είναι απαράδεκτα και προκλητικά τα όσα ακούσαμε από τον υποψήφιο Πρόεδρο κ. Αναστασιάδη στην τελευταία τηλεμαχία πριν από τις εκλογές:
- «Η αύξηση του κατώτατου μισθού αύξησε το κόστος παραγωγής και νόμιζαν πως έκαναν φιλεργατική πολιτική». Για να το πούμε απλά: ο κ. Αναστασιάδης στην αντιπαράθεση εργοδοσίας- οικοδόμων, τάσσεται με την εργοδοσία. Όχι απλώς το αποδέχεται, αλλά πιστεύει πως οι μισθοί πρέπει να μειωθούν. Να γονατίσουν δηλαδή οι εργαζόμενοι της Κύπρου, όπως οι εργαζόμενοι της Ελλάδας και των άλλων χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου. Είναι κανείς που εξακολουθεί να πιστεύει πως αν εκλεγεί ο κ. Αναστασιάδης δεν θα ανατινάξει την κοινωνική συνοχή;
- Πόσοι Κύπριοι αλήθεια θεωρούν τα 50 εκ. ως «ψίχουλα» όπως τα θεωρεί ο κ. Αναστασιάδης; Το είπε μάλιστα ξεκάθαρα, πως τα 50 εκατομμύρια που πληρώθηκε το γραφείο του είναι ψίχουλα μπροστά στα 10 και 14 δις του κύκλου εργασιών των εταιρειών με τις οποίες είναι συνδεδεμένο το γραφείο του. Άραγε, πόσα άλλα «ψίχουλα» κρύβονται πίσω από αυτά;
- «Είναι αστόχευτος λαϊκισμός η δημόσια δωρεάν παιδεία και θα πρέπει να επιβληθούν δίδακτρα». Δηλαδή να σπουδάζουν μόνο τα πλουσιόπαιδα της αστικής κοινωνίας; Αυτό σημαίνει πολιτική του μεσαίωνα: σε μια χώρα όπου η παιδεία κατακτήθηκε ως «δικαίωμα» για τους πολλούς, να γίνει «ευκαιρία» για τους λίγους.
- «Και οι γυναίκες μπορούν να σκέφτονται». Τόσος είναι ο σεβασμός στο γυναικείο φύλο;
- «Ουδέποτε έχουμε υιοθετήσει τις ιδιωτικοποιήσεις των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών». Πόσο ακόμα νομίζει ο κ. Αναστασιάδης πως θα τη βγάζει καθαρή με ψέματα; Μπορεί να ελέγχει την πλειοψηφία των ΜΜΕ, αλλά δεν ελέγχει και τη μνήμη μας.
- «Δεν ήμουν ΠΟΤΕ σε καμία Κυβέρνηση για να έχω διαπλοκές». Δηλαδή ποιος ήταν πρόεδρος του ΔΗΣΥ από το 1993 μέχρι το 2003 που κυβερνούσε ο Γλαύκος Κληρίδης; Ο Νίκος Χρυσάνθου; Αν δεν εμπλεκόταν ούτε στο ΧΑΚ, ούτε στους S300, ούτε στα τόσα άλλα σκάνδαλα της συναγερμικής δεκαετίας, τότε μάλλον συνέβησαν «όσο αυτός κοιμόταν». Ακόμα κι έτσι να ήταν, που δεν ήταν, τότε έδειξε ανοχή, που ισοδυναμεί με συνενοχή.
- «Είμαι υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης μαριχουάνας». Δηλαδή επιθυμείτε μια νεολαία μισοζαλισμένη με σκυμμένο το κεφάλι χωρίς αγώνες και διεκδικήσεις;
- «Θέλουμε περισσότερη Ευρώπη». Σαν την Ευρώπη της Μέρκελ, που οι λαοί πεινούν και δυστυχούν;
- «Θα πρέπει να ενταχθούμε στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και το ΝΑΤΟ». Δηλαδή επιθυμεί και να συμμετέχουμε στις επιδρομικές ασκήσεις και επιχειρήσεις και να τις πληρώνουμε κιόλας;
Ένας λογικός άνθρωπος θα διερωτηθεί είναι δυνατό κάποιος και ειδικότερα ένας υποψήφιος πρόεδρος να δηλώνει τα πιο πάνω; Όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο κ. Αναστασιάδης. Όλοι γνωρίζουν πως δεν έχει αλλάξει. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να παραδώσουμε το μέλλον μας στις ανήθικες, προκλητικές και επικίνδυνες πολιτικές του κ. Αναστασιάδη. Πολιτικές που θα μας οδηγήσουν στον εργασιακό μεσαίωνα, στην κοινωνική μιζέρια, την ανασφάλεια και το φόβο.
Όποιος δεν έχει καταλάβει τί παίζεται σε αυτές τις εκλογές τότε στις 17 και στις 24 του Φλεβάρη είτε με την ανοχή του, είτε με την αποχή του θα γίνει ο δρόμος για να περάσει από πάνω του ο κ. Αναστασιάδης. Και τότε η Κύπρος θα μπει σε μια πορεία χωρίς επιστροφή.
Η μόνη απάντηση είναι ο Σταύρος Μαλάς. Η μοναδική επιλογή που μπορεί να φράξει το δρόμο στο Νίκο Αναστασιάδη. Η μοναδική επιλογή που μπορεί να εγγυηθεί το δικό μας αύριο. Γι’ αυτό ας δώσουμε ισχυρή λαϊκή εντολή στο Σταύρο Μαλά. Στο μόνο υποψήφιο που μπορεί να σταθεί απέναντι από τον Ν. Αναστασιάδη και να φέρει νικηφόρο αποτέλεσμα.
