ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΗΡ. ΤΑΛΙΑΔΩΡΟΥ*
Πικρός ο Ιούλιος και για μια ακόμη φορά ζήσαμε τη μεθοδευμένη προσπάθεια της ηγεσίας του ΑΚΕΛ να μετατρέψει την ιστορική επιστήμη σε πολιτικό εργαλείο εξυπηρέτησης των διαχρονικών πολιτικών του στόχων. Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΑΚΕΛ είναι η ιστορία από επιστήμη καταγραφής του παρελθόντος να μετατραπεί σε πολιτικό εργαλείο.
Ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού κ. Κώστας Καδή μιλώντας στο μνημόσυνο των πεσόντων κατά το Πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης είπε και τα εξής: «Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 δεν ήταν παρά η τραγική κατάληξη μιας πορείας που εδρομολογείτο για χρόνια από το χουντικό καθεστώς των Αθηνών. O Ελληνισμός της Κύπρου αποδυναμώθηκε αμυντικά το 1967 με την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας και διαβρώθηκε εσωτερικά την περίοδο 1971-1974 από έναν αδυσώπητο εμφύλιο σπαραγμό. Οι άφρονες συνταγματάρχες εκμεταλλεύτηκαν την αγάπη για την Ελλάδα και τα ενωτικά αισθήματα μερίδας Ελληνοκυπρίων, οι οποίοι αποτέλεσαν την παράνομη οργάνωση ΕΟΚΑ Β και έγιναν συνεργοί στα σχέδιά τους».
Η αναφορά του κ. Καδή ότι του Πραξικοπήματος του 1974 προηγήθηκε ένας «αδυσώπητος εμφύλιος σπαραγμός» προκάλεσε την αντίδραση του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ στη Βουλή των Αντιπροσώπων καθώς επίσης και όλης της κομματικής μηχανής του ΑΚΕΛ. Το δε εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ δημοσίευσε και σχετικά άρθρα (βλ. «Χαραυγή», 16.7.2014 σ. 5).
Πάντως η ιστορική αλήθεια είναι άλλη. Ο προσδιορισμός της περιόδου που προηγήθηκε του Πραξικοπήματος ως περιόδου εμφύλιου σπαραγμού ανήκει στη «Χαραυγή»! Η «Χαραυγή» στις 27 Ιανουαρίου 1974, μιλούσε για «αδελφοκτόνο εμφύλιο σπαραγμό». Αν δεν απατώμαι ο νυν Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού ήταν τότε 7 χρονών. Το ερώτημα εμάς των αφελών είναι πότε έλεγε την αλήθεια η «Χαραυγή» το 1974 ή το 2014; Αναμένουμε τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ να επιλέξει ποια από της δύο εκδόσεις της «Χαραυγής» θα διαψεύσει. Εμάς των ασχολούμενων με την ιστορική έρευνα, ιστορική βαρύτητα έχει η πρωτογενής πηγή του 1974.
Αλλά και από το επίσημο βήμα της Βουλής, ένας προκάτοχος του Άντρου Κυπριανού στα βουλευτικά έδρανα του ΑΚΕΛ, ο Γιάγκος Ποταμίτης είχε πει μεταξύ άλλων και τα εξής στις 23 Ιανουαρίου 1974:
«Τολμώ να κάμω έκκλησιν προς όλους εκείνους τους δημιουργούς αυτής της θλιβεράς καταστάσεως είτε συνήργησαν εις μεγάλον είτε εις μικρόν βαθμόν είτε ενήργησαν ηθελημένως είτε είναι θύματα πλάνης είτε είναι μέλη ομάδων του Στρατηγού Γρίβα είτε ανήκουν εις τους λεγομένους υποστηρικτάς, εις τους αυτοκλήτους υποστηρικτάς της κυβερνήσεως, να αναλογισθούν τας σοβαράς των ευθύνας απέναντι της πατρίδος ων και των συμπατριωτών των και να παύσουν αυτόν τον αδελφοκτόνο πόλεμον, αυτήν της αλόγιστον καταστροφή της ιδικής των χώρας» (βλ. Πρακτικά Βουλής των Αντιπροσώπων, Συνεδρίασις 23ης Ιανουαρίου 1974, σ. 567-568).
Πράγματι, η ιστορία δεν καταγράφεται κατά το πως βολεύει σύντροφοι της Αριστεράς. Μέσα από τη δική σας ιστορία καταγράφεται ότι δυστυχώς ένας από τους λόγους που οδηγηθήκαμε στην τραγωδία του 1974 ήταν και ο εμφύλιος σπαραγμός που προηγήθηκε την περίοδο 1971-1974. Το αμάρτημα του Υπουργού Παιδείας είναι ότι είπε μια αλήθεια που θα έπρεπε να μας πληγώνει όλους αλλά κυρίως να μας προβληματίζει για το μέλλον.
