ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ*
Όπως τους γλάρους που μαζεύονται γύρω από ένα καΐκι, ακολουθώντας το και περιμένοντας τον ψαρά να τους ρίξει κάτι για να φαν, έχει καταντήσει το επιτελείο συγκεκριμένου υποψήφιου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Οι λόγοι που μπορεί ένας πολίτης του τόπου να αποφασίσει, ποίον από τους τρεις επικρατέστερους για το ύπατο αξίωμα του τόπου θα στηρίξει είναι πολλοί. Ένας από τους λόγους είναι η ιδεολογία του κάθε ενός αφού ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων προσέρχεται στις κάλπες έχοντας την κομματική του ταυτότητα. Άλλοι πάλι θα κρίνουν ανεξάρτητα και στη βάση των τρεχουσών εξελίξεων, αλλά και των θέσεων των υποψηφίων θα αποφασίσουν.
Υπάρχει βέβαια και η μερίδα της νομενκλατούρας, ή του κόμματος εξουσίας, όπως είναι ευρύτερα γνωστοί, όσοι δηλαδή επιλέγουν στη βάση των πρόσκαιρων τυχoδιωκτών πολιτικών και του δικού τους συμφέροντος. Εμφανίζουν, μάλιστα ικανότητα επιλεκτικής μνήμης που τους παρέχει τη δυνατότητα στροφής, μέχρι και 180 μοιρών, προκειμένου να μπορούν να προσανατολίσουν την κίνησή τους, συμφεροντολογικά πάντα. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί συγκεκριμένο επιτελείο, που φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης και των στιγμών που βρίσκεται ο τόπος μας. Αυτά βέβαια, ανήκουν σε άλλες εποχές, αφού σήμερα, δε δείχνει τίποτα άλλο, παρά από μια υποψηφιότητα, χωρίς κανένα απολύτως μέλλον αφού ο κόσμος πλέον έχει καταλάβει τον εμπαιγμό και το λαϊκισμό για χάρη της ψήφου από το επιτελείο Λιλλήκα.
Είναι με έκπληξη που μπορούμε να διαπιστώσουμε σήμερα, πως το επιτελείο Λιλλήκα, αν και συστρατεύει στο επιτελείο του «σπουδαία μυαλά», απόστρατους, εκδιωγμένους και γενικά τους ζώντες στο περιθώριο, παρουσιάζει και τουλάχιστον ένα κοινό σημείο σύγκλισης. Φαίνεται πως ο χαμαιλεοντισμός αποτελεί σημαντικό στοιχείο και για τους συμμετέχοντες στο επιτελείο του, αφού μπορείς να διακρίνεις από υπερπατριώτες του σχεδίου Ανάν, που μετά έκτιζαν αντιαρματικές τάφρους, μέχρι και εισαγόμενους αγωνιστές, αυτόνομους φοιτητικά, που από το «αλήτες, προδότες, πολιτικοί», σήμερα αρθρογραφούν και συντονίζουν επιτελεία. Έγνοια τους βέβαια, δεν είναι τίποτα άλλο, από μια μικρή θεσούλα προσκυνώντας εκεί που πριν λίγους μήνες έφτυναν. Ακολουθώντας με αόρατα λουράκια υποταγής τους γραβατωμένους κωλοτούμπες, που στα κλιμάκια της Αθήνας και του αυτόνομου ΔΡΑΣΙΣ, λίγους μήνες πριν έβριζαν.
Τόσο πολύ βιάστηκε μάλιστα, που μετά τη ρατσιστική επίθεση κατά των μειονοτήτων που εξαπέλυσε ως πρόεδρος μιας ανεξάρτητης τάχατες πρωτοβουλίας, ζήτησε και συναντήσεις από τις κομματικές νεολαίες των ανθυποψηφίων του. Βιάστηκε όμως αφού προς το παρόν ηγείται του αέρα και τίποτα άλλο. Βιάστηκε αφού το σχέδιο λέει πως πρώτα θα χάσει ο υποψήφιος των πολιτών και ακολούθως θα κάνει κόμμα, στου οποίου τη νεολαία θα βάλει πρόεδρο τον εν λόγω κύριο. Και θα χάσει, γιατί ο λαϊκισμός και το ψέμα έχουν κοντά ποδάρια. Και ας το καταλάβουν καλά οι ανεμόμυλοι της πολιτικής που καλύτερα θα τους ταίριαζε ο τίτλος «επιτελείο για κάθε πικραμένο καιροσκόπο».
