ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2014, σε σχετικό άρθρο, ο Φιλελεύθερος αποκάλυψε ότι το μισό της τιμής των καυσίμων είναι φόροι. Ένα πρατήριο που πωλεί τη βενζίνη των 95 οκτανίων προς €1,422 το λίτρο εισπράττει μόνο €0,716 ανά λίτρο για λογαριασμό του και για λογαριασμό της εταιρίας που το προμηθεύει. Από τα υπόλοιπα, τα €0,479 ανά λίτρο είναι φόρος κατανάλωσης και τα €0,227 ανά λίτρο είναι ΦΠΑ. Το 49,6% του κόστους της βενζίνης είναι φόροι και για κάθε €50 που δίνετε για να γεμίσετε το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου σας, τα €24,80 πηγαίνουν στα ταμεία του κράτους.
Αφορμή για να θυμηθώ αυτές τις θλιβερές στατιστικές ήταν η συνομιλία μου με συνάδελφο που έγινε διευθυντής στις προαγωγές της περασμένης εβδομάδας. Η περίπτωση αυτή είναι ενδεικτική και άλλων παρομοίων περιπτώσεων για τις οποίες η επαγγελματική ανέλιξη ισοδυναμεί με οικονομική καταστροφή.
Η ιστορία με λίγα λόγια είναι η ακόλουθη. Ο συνάδελφος κατοικεί και εργάζεται σε σχολείο της Λευκωσίας. Περιχαρής έμαθε στις 25 του Σεπτέμβρη του 2014 ότι πήρε προαγωγή και έγινε διευθυντής. Η χαρά του όμως μετατράπηκε σε εφιάλτη όταν άκουσε την τοποθέτηση του σε σχολείο της πόλης της Λεμεσού. Από την προαγωγή δεν θα πάρει καμιά μισθολογική αύξηση ως την 1η Ιανουαρίου του 2017 επειδή οι συντεχνίες χειροκροτούσαν την κυβέρνηση και την βουλή όταν αποφάσισαν να δώσουν προαγωγές χωρίς αύξηση. Η τοποθέτηση του σε σχολείο της Λεμεσού αποτελεί τη χαριστική βολή για τα εύθραυστα οικονομικά του. Χρειάζεται €30 ημερησίως για καύσιμα, αφού δεν έχει κάποιον να συνταξιδεύει μαζί του. Η προαγωγή του σημαίνει μείωση μισθού τουλάχιστον € 600 το μήνα, χώρια οι φθορές του αυτοκινήτου. Μαζί με τις δόσεις του στεγαστικού του δανείου ο ισοσκελισμός του οικογενειακού του προϋπολογισμού μοιάζει πρόβλημα άλυτο σαν αυτό του τετραγωνισμού του κύκλου. Στα δύο χρόνια που θα κάνει υποχρεωτικά στη Λεμεσό θα υποστεί ζημιά τουλάχιστον δώδεκα χιλιάδων ευρώ από τα οποία τα μισά αποτελούν φόρο της κυβέρνησης. Τα σέρβις του αυτοκινήτου, τα φθαρμένα ελαστικά, η καταπόνηση του οχήματος και ο κίνδυνος δυστυχήματος, δεν περιλαμβάνονται στους πιο πάνω αριθμούς. Είναι κωμικοτραγικό, αλλά η κυβέρνηση κερδίζει περισσότερα δίνοντας προαγωγές και στέλνοντας σε μακρινές μεταθέσεις τους υπαλλήλους της, παρά αφήνοντας τους στάσιμους! Αν το κράτος ανακοίνωνε περεταίρω μειώσεις μισθών οι συντεχνίες θα αντιδρούσαν, ενώ τώρα που θα πάρει τα λεφτά των εκπαιδευτικών δίνοντας τους προαγωγή όχι μόνο δεν υπάρχει αντίδραση αλλά υπάρχει χειροκρότημα και επιδοκιμασία!
Εφόσον οι δάσκαλοι νιώθουν αβοήθητοι από την ΠΟΕΔ μπροστά στον μπαμπούλα της μετάθεσης, ένας ολόκληρος υπόγειος πόλεμος γίνεται ανάμεσα τους για εξασφάλιση πιστοποιητικού ασθενείας και συνακόλουθα παραμονής στην έδρα τους. Καθώς μια μακρινή μετάθεση τα χρόνια της Τρόικας ισοδυναμεί με οικονομική καταστροφή, όλο και περισσότεροι προσπαθούν να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο χαρτί που θα τους γλυτώσει από τον εφιάλτη της μετάθεσης. Ο θάνατος σου η ζωή μου! Όσο περισσότεροι αποκτούν πιστοποιητικά ασθενείας τόσο λιγότεροι επωμίζονται τις μακρινές μεταθέσεις και τον συνακόλουθο ακρωτηριασμό του μισθού τους.
Η συντεχνία θα μπορούσε τουλάχιστο να ζητήσει την επιστροφή των φόρων κατανάλωσης και του ΦΠΑ που αποδεδειγμένα πληρώνονται από τον εκπαιδευτικό για σκοπούς μετάβασης στην εργασία του αλλά ποτέ δεν ζήτησε κάτι τέτοιο. Όσο οι μισθοί τραβούν την κατιούσα, το θέμα των οδοιπορικών των συναδέλφων που ταξιδεύουν πρέπει να τίθεται επιτακτικά στο προσκήνιο. Διαφορετικά οι κάτοικοι απομακρυσμένων περιοχών θα δυσκολεύονται πολύ να βρουν δασκάλους να στελεχώσουν τα σχολεία τους.
*Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ
