ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ*
Κύριε Θεμιστοκλέους , συγχαίρω ειλικρινά εσάς και τα άλλα μέλη της Επιτροπής σας γιατί τολμήσατε να αγγίξετε ένα ακανθώδες θέμα όπως αυτό του ΝΣΔΕ με υπευθυνότητα και πραγματισμό. Κόντρα στις λαϊκίστικες προσεγγίσεις μειονότητας κομματικών παραγόντων, κόντρα στην παρελκυστική τακτική της ΠΟΕΔ, κόντρα στα βολεμένα μυαλά των εκπαιδευτικών που θεωρούν ότι το προσωπικό τους συμφέρον είναι πάνω από όλα και όλους, ακόμα πάνω κι από το συμφέρον των παιδιών.
Η εκπαίδευση, κύριε Θεμιστοκλέους, έχει ανάγκη από τους καλύτερους. Τα αποτελέσματα των μαθητών μας μιλούν από μόνα τους, ασχέτως αν κάποιοι βολεύονται να επιρρίπτουν ευθύνες παντού, εκτός από τον εαυτό τους: οι εκπαιδευτικοί αποτελούν το έμψυχο δυναμικό της εκπαίδευσης και έχουν την κύρια ευθύνη για το τι διδάσκεται μέσα στην τάξη. Ε, λοιπόν, οι χαμηλοί μέσοι όροι των παγκύπριων εξετάσεων, οι τελευταίες θέσεις σε διεθνείς έρευνες και η εμπειρία του κόσμου για το τι συμβαίνει στα σχολεία μας, δεν αφήνουν περιθώρια για να εθελοτυφλούμε. Υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο και δεν μπορούμε να τον αγνοούμε, κι αυτός είναι η ανεπάρκεια αρκετών εκπαιδευτικών, που μπήκαν με το υφιστάμενο, αναχρονιστικό και αναξιοκρατικό σύστημα διορισμών και υπηρετούν αυτή τη στιγμή τα σχολεία μας.
Ως νέοι επιστήμονες θεωρούμε πως το ΝΣΔΕ άργησε πολύ. Θα έπρεπε να είχε υιοθετηθεί προ πολλού, ώστε να αποφεύγονταν προβλήματα όπως ανεπαρκείς εκπαιδευτικοί στις τάξεις, διογκωμένος κατάλογος. Γι’ αυτή την καθυστέρηση ευθύνονται πρωτίστως οι συνδικαλιστές των εκπαιδευτικών που δεν είχαν την τόλμη να πάρουν αποφάσεις με πολιτικό κόστος, να μιλήσουν στους εκπαιδευτικούς με υπευθυνότητα. Εθελοτυφλώντας, κρύβοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλί η ΠΟΕΔ και οι άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις άφησαν το υφιστάμενο σύστημα να εκτροχιαστεί. Προτίμησαν, και επιλέγουν ακόμα και τώρα, τον εύκολο δρόμο της δημαγωγίας απευθυνόμενες στο θυμικό των μελών τους. Παρεμποδίζουν τη διαδικασία προβάλλοντας προσκόμματα και ενστάσεις, ακόμα και για την αξία των εξετάσεων, αλήθεια με ποια επιστημονικά ερείσματα;
Με κάθε ευκαιρία προτάσσουν τον ισχυρισμό πως “το ΝΣΔΕ θυματοποιεί” τα μέλη τους. Ουδέν αναληθέστερο! Με το ΝΣΔΕ οι συμβασιούχοι και οι έκτακτοι μοριοδοτούνται γενναιόδωρα για εκπαιδευτική προϋπηρεσία και χρόνια στον κατάλογο, δίνοντάς τους σαφές προβάδισμα έναντι των υπολοίπων. Και τίθεται αμείλικτο το ερώτημα: ΑΠΟ ΠΟΤΕ Η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΕΙ; Αν κάποιοι λόγω ανεπάρκειας σε γνώσεις, δεξιότητες και προσόντα αδυνατούν να συναγωνιστούν και να διεκδικήσουν επάξια μια θέση στο δημόσιο σχολείο, αυτό αποτελεί θυματοποίηση; Και γιατί η ΠΟΕΔ και όσοι φωνασκούν κατά του ΝΣΔΕ, προεξοφλούν ότι θα οδηγηθούν στην ανεργία; Αντιθέτως, όπως έχει λεχθεί και πιο πάνω, έχουν σαφές πλεονέκτημα έναντι ημών των υπολοίπων. Μήπως ανησυχούν για τη δική τους ανεπάρκεια; Πάντως, είναι βέβαιο πως τα μόνα θύματα, αν δεν επικρατήσει το ΝΣΔΕ, θα είναι τα παιδιά που θα έχουν ανεπαρκείς εκπαιδευτικούς στην έδρα ή δεν θα έχουν τους καλύτερους…
Κύριε Θεμιστοκλέους, η υπευθυνότητα που πρέπει να διέπει τα δημόσια πρόσωπα μπροστά σε καίριες αποφάσεις που άπτονται μειζόνων θεμάτων όπως της δημόσιας εκπαίδευσης, είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ. Δυστυχώς, αυτή την ποιότητα υπολείπονται κάποιοι κομματικοί παράγοντες και εκπαιδευτικοί συνδικαλιστές. Γι’ αυτό και δεν πάμε μπροστά, ενώ άλλοι λαοί πρωτοπορούν. Γι’ αυτό στη χώρα μας, που ανθεί ο νεποτισμός και η διαπλοκή, «διαπρέπουν» οι επιπλέοντες φελλοί, εκεί που σ’ άλλα κράτη η αριστεία είναι ζητούμενο και καταξιώνεται. Γι’ αυτό ως λαός με κυρίαρχη την ιταμή αναίδεια του “γιατί αυτός και όχι εγώ” φλερτάρουμε διαρκώς με την καταστροφή -εθνική, οικονομική, κοινωνική – όταν αλλού η αξιοκρατία διασφαλίζει την πρόοδο και τη ανάπτυξη. Γι’ αυτό εδώ κάποιοι θεωρούν ότι το κράτος τούς χρωστά μια θέση στο δημόσιο για να βολευτούν, ενώ άλλοι με την αξία και την προσπάθειά τους αγωνίζονται για “τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε· την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους”.
Ευτυχώς, όμως, κύριε Θεμιστοκλέους που έστω και κάποιοι λίγοι με την υπεύθυνη στάση τους, που πολλές φορές συνεπάγεται πολιτικό κόστος, περισώζουν την αξιοπρέπειά μας ως λαού και δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Νέος Επιστήμονας
