ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*
Την εβδομάδα πριν από το EuroGroup της σφαγής και του ξεπουλήματος της Κύπρου, μέσα του Μάρτη, δημοσιεύθηκαν κρίσιμα ερωτήματα για την κατάσταση της οικονομίας σε σχέση με έκθεση – σύσταση του ΔΝΤ, που αφορούσε αξιολόγηση της Κύπρου μεταξύ 26/2 και 11/3/2013, ως συνέχεια του Μνημονίου που συντάχθηκε τον Νιόβρη του 2012.
Οι συντάκτες της ανακοίνωσης εκείνης έτυχαν αυστηρής επίπληξης από τον Υπουργό Παιδείας ως ανεδαφική. Από άλλους δε ειρωνείας και αδιαφορίας. Τις τελευταίες μέρες, διαπιστώνεται η υλοποίηση των προνοιών της σύστασης της έκθεσης αυτής αλλά και μια ετεροχρονισμένη αντίδραση από αντιπολιτευόμενους. Αποκορύφωμα σημερινό αναλυτικό δημοσίευμα στον κυριακάτικο τύπο.
Δυστυχώς αυτά τα οποία κάποιοι τόνιζαν από τον Δεκέμβρη του 2010 επιβεβαιώνονται. Η Δημόσια Παιδεία αλλά και η Δημόσια Υγεία και Δημόσιες Συγκοινωνίες τελούν υπό διωγμό. Και αυτό ισοδυναμεί με κατατρεγμό του απλού ανθρώπου, του άνεργου, του μαθητή, του συνταξιούχου.
Την ίδια ώρα όμως διαπιστώνεται και η απάτη πάνω στην οποία κτίζεται όλη η προσπάθεια της αποδόμησης: Μας παρουσιάστηκε η νέα αποκοπή μισθών ως «τέλος αλληλεγγύης», με στόχο φυσικά να κερδίσουν την κοινή γνώμη σε περίπτωση αντίδρασης των εκπαιδευτικών αλλά να δοθεί και άλλοθι σε κάποιους να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους.
Αυτή τη στιγμή υλοποιείται το σχέδιο που ετοιμάζεται μήνες τώρα: Κλείσιμο σχολείων, μαγειρέματα με τις εγγραφές και μετεγγραφές μαθητών, μη εφαρμογή προνοιών για το Ενιαίο Λύκειο με καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των παιδιών, μείωση των αποσπάσεων, ακόμα και σε νευραλγικούς εκπαιδευτικούς τομείς υποστήριξης των σχολείων, αφαίρεση χρόνου διδασκαλίας αλλά και άλλων διευκολύνσεων στα παιδιά με ειδικές ανάγκες, μη υλοποίηση προαγωγών με αποτέλεσμα από τη μια τη διοικητική υποστελέχωση Νηπιαγωγείων, Λυκείων, Δημοτικών, Γυμνασίων και από την άλλη στερούν την επαγγελματική ανέλιξη στον εκπαιδευτικό κόσμο με τη μη πλήρωση οργανικών θέσεων, μη διορισμός αντικαταστατών σε όλες τις περιπτώσεις που χρειάζεται.
Εύλογα γεννιέται η απορία: Ποια θα είναι η συνέχεια; Τι σημαίνει εδώ και τρία χρόνια η άρνηση για μονιμοποιήσεις συμβασιούχων που καλύπτουν για 5 ακόμα και για επτά και 10 χρόνια μόνιμες ανάγκες στην εκπαίδευση αλλά και προαγωγές; Μήπως σκοπεύουν στην κατάργησή τους από τον τακτικό προϋπολογισμό και άρα στη συρρίκνωση του εκπαιδευτικού προσωπικού; Γιατί δεν απαντούν ξεκάθαρα αν υπάρχει ακόμα στο τραπέζι η αύξηση του διδακτικού χρόνου των εκπαιδευτικών, που σημαίνει αυτόματα, για κάθε μια διδακτική ώρα αύξηση, μείωση 130 θέσεων δασκάλων, 20 νηπιαγωγών, 250 καθηγητών; Γιατί αφήνουν να επικρέμεται το ενδεχόμενο της αύξησης των μαθητών κατά τμήμα;
Η απάτη είναι σαφής: Έκαμαν την πρόσθετη μείωση μισθών επικαλούμενοι την αγωνία των αδιόριστων συναδέλφων μας αλλά, την ίδια ώρα, όλα τα δεδομένα συγκλίνουν στην αποψίλωση της Παιδείας και την έξοδο δεκάδων συναδέλφων στην ανεργία.
*Βοηθού Γενικού Γραμματέα ΠΟΕΔ
