ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΝΑΓΗ*
Όταν μια ομάδα ανθρώπων αισθάνεται καθημερινά την αγωνία για το εργασιακό της μέλλον και το ένα χτύπημα διαδέχεται το άλλο τότε θα έρθει η στιγμή που θα ξεσπάσει. Τα αισθήματα αγανάκτησης και θυμού θα εισβάλουν ως ένας ορμητικός χείμαρρος που κανείς πλέον δεν θα μπορεί να τον σταματήσει. Και πιστέψτε με η αίσθηση μου, μου λέει πως οι ομάδες που έχουν φτάσει σε οριακό σημείο είναι πολλές στην κυπριακή κοινωνία.
Η πρόταση που έχει κατατεθεί για το νέο σύστημα διορισμού στην εκπαίδευση σε συνδυασμό με τις απολύσεις συμβασιούχων συναδέλφων με το μη επαναδιορισμό τους έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αντοχής. Είναι πολύ άσχημο να νιώθεις ότι αντιμετωπίζεσαι ως μια άψυχη μάζα αριθμών από τον ίδιο τον πολιτικό σου προϊστάμενο ενώ εσύ να προσφέρεις ανελλιπώς τις γνώσεις τις οποίες με πολλές θυσίες απέκτησες, την αγάπη και όλες σου τις δυνάμεις για την αναβάθμιση της παιδείας του τόπου σου. Είναι άσχημο να νιώθεις να σε πνίγει το δίκαιο αλλά να μην σε ακούει κανείς, ενώ είναι ακόμη πιο θλιβερό να νιώθεις πως η προσφορά και οι προσωπικές σου θυσίες μηδενίζονται από τη μια μέρα στην άλλη από τα άτομα που θα έπρεπε να στηρίζουν και να ενισχύουν όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις το πολύ σημαντικό έργο που επιτελείς.
Ο μόνος τρόπος διασφάλισης των συμβασιούχων και αντικαταστατών εκπαιδευτικών που εργάζονται εδώ και χρόνια στο χώρο της εκπαίδευσης είναι η ΕΞΑΙΡΕΣΗ τους από το νέο σύστημα και όχι η οποιαδήποτε επιπλέον μοριοδότηση τους. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να συνεχίσουν την προσφορά τους και να βελτιώνουν το έργο που ήδη επιτελούν. Οποιαδήποτε άλλη απόφαση ληφθεί θα τους ρίξει μέσα σε ένα ατέλειωτο κυκεώνα που θα τους διαλύσει τόσο επαγγελματικά όσο και ψυχικά. Μόνο με την ΕΞΑΙΡΕΣΗ των συμβασιούχων και αντικαταστατών οι ιθύνοντες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού με επικεφαλής τον ίδιο τον Υπουργό θα δείξουν έμπρακτα το σεβασμό και την εκτίμηση τους που δημόσια δηλώνουν προς τα άτομα αυτά.
*Εκπαιδευτικός Δημοτικής
