ΤΩΝ ΑΒΡΑΜΗ ΔΕΣΠΟΤΗ, ΞΕΝΙΟΥ ΚΟΦΤΕΡΟΥ,ΜΑΡΙΟΥ ΣΑΒΒΙΔΗ, ΜΑΡΙΝΑΣ ΖΕΡΒΟΥ ΚΑΙ ΦΛΩΡΑΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Σε όσους δεν το γνωρίζουν, η ομάδα μας: Stay Safe Security Solutions (S4), συμμετείχε στον 25o διαγωνισμό Junior Achievement - Young Enterpreneurs που διοργανώθηκε στο Ταλίν της Εσθονίας, από τις 22 μέχρι της 25 Ιουλίου. Παρόλο που πολύ το θέλαμε, δεν καταφέραμε να επιστρέψουμε με κάποιο βραβείο στην Κύπρο. Αυτό δεν οφειλόταν σε κάποιο δικό μας λάθος, εκτός ίσως της απειρίας μας. Παρ' όλα αυτά, το ταξίδι μας αυτό των 9 μηνών έφτασε στο τέλος τους. Φύγαμε από την Εσθονία απογοητευμένοι από το "άδικο" για μας αποτέλεσμα, αλλά γεμάτοι με εμπειρίες. Κρατώντας τα θετικά σχόλια των παρασκηνίων. Μπορεί πάνω στην σκηνή να μην ανεβήκαμε εμείς, αλλά κάτω απ' την σκηνή, όλοι είχαν να λένε για την Κυπριακή ομάδα. Δεν περίμενε κανένας τους να πάμε τόσο έτοιμοι και τόσο δυνατοί, στην πρώτη μας παρουσία. Κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσαμε να πάμε με προϊόν υψηλής τεχνολογίας που το φτιάξαμε μόνοι μας κι όχι σε μια φάμπρικα της Κίνας. Παίξαμε στα ίσια, αλλά χάσαμε στην πολιτική.
Στον διαγωνισμό του κοινού, που μπορούσαν όλοι να ψηφίσουν από το Facebook και τηλεφωνικά, ενώ ανεβαίναμε σταθερά, μια άλλη ομάδα "κέρδιζε" 200 ψήφους το λεπτό. Η εφαρμογή ψηφοφορίας "μάγκωσε" για ώρες, μετρούσε και ψήφους και μετά το πέρας του χρονικού ορίου. Η διοργάνωση το βρήκε ύποπτο, αλλά αντί να ακυρώσει τον διαγωνισμό, προτίμησε να δώσει το βραβείο στα μουλωχτά.
Δεν είναι του χαρακτήρα μας να κακίζουμε τους άλλους, ούτε είμαστε οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας, που συχνά πυκνά εφευρίσκονται για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Παραθέτουμε απλά τα γεγονότα όπως τα ζήσαμε. Για να έχουν γνώση οι κατοπινοί από μας.
Δεν υπάρχουν τίποτε άλλο να ειπωθεί εξ' ον από ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους όσοι βοήθησαν να πάμε όλοι μαζί, σαν ομάδα όπως ξεκινήσαμε, στην Εσθονία. Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης στην επίσημη πολιτεία η οποία έλαμψε με την απουσία της από δίπλα μας. Μας έμαθε να μην στηριζόμαστε πάνω της πια, για τίποτα.
Παρακάτω παρατίθεται η ευχαριστήρια επιστολή που στάλθηκε στα μέλη της ομάδας:
«Παιδιά μου, παιδιά μας, ομάδα μου, περάσαμε πολλά μαζί. Παλέψαμε για 9 μήνες να μάθουμε πράγματα, να γίνουμε ένα, να γνωριστούμε και τα καταφέραμε. Στο τέλος-τέλος, δεν ξεχωρίζαμε οι μέντορες από σας. Σεις αποχτήσατε ωριμότητα και επαγγελματισμό κι εμείς την τρέλα της ηλικίας σας.
Παίξαμε στα ίσια στον Κυπριακό διαγωνισμό και κερδίσαμε, μάλιστα, όχι μόνο κερδίσαμε αλλά θερίσαμε τα βραβεία. Δεν είναι δυνατόν άλλωστε η καλύτερη ομάδα-εταιρεία, να είναι η καλύτερη χωρίς να διαπρέπει και στους επιμέρους τομείς.
Βρεθήκαμε σε μια ξένη χώρα, ανάμεσα σε ξένους, όπου η Κύπρος συμμετείχε για πρώτη φορά με εμάς σαν αντιπροσώπους. Πήγαμε εκεί χωρίς καμία στήριξη από επίσημους φορείς, όπως πάντα όμως, με την αγάπη του απλού κόσμου. Τον κάθε ένα "άσημο", που με το υστέρημα του μας έστειλε εκεί, όλους μας. Εδώ που το σύστημα προτιμά να φτιάχνει κάγκελα, εμείς γκρεμίσαμε τα τείχη, όπως άλλωστε αρμόζει, από την αρχαιότητα, στους νικητές. Με τον Αβράμη αρχηγό, γιατί μόνο με τέτοιου είδους ανθρώπους ξεπερνάς την κωφότητα του συστήματος, διατεθειμένο να φωνάξει μέχρι να τον ακούσουν, με πείσμα αγριογάιδαρου, που δεν ξέρει το "δεν γίνεται" τα καταφέραμε όμως.
Δεν σας κρύβω ότι πριν πάμε στην Εσθονία, οι ελπίδες μου ήταν λίγες για οποιαδήποτε διάκριση. Έβλεπα χαμηλά, γιατί ήξερα πως οι άλλοι παίζουν αυτό το παιχνίδι εδώ και 25 χρόνια. Το μάθημα της δημιουργίας επιχείρησης διδάσκεται στα σχολεία. Συναγωνιζόμασταν με κολέγια, ΤΕΙ, ιδιωτικά σχολεία. Με χώρες όπου οι εθνικοί νικητές τα λένε μετά με τον πρωθυπουργό. Εμείς; Εμείς παλέψαμε να ακουστούμε στην πόλη σας. Στο υπουργείο μας έβλεπαν σαν κλόουν, η διοίκηση του σχολείου μας σαν χάσιμο χρόνου.
Όταν είδα όμως τον συναγωνισμό από κοντά, ανέβηκε το ηθικό μου. Με τέτοιες εταιρείες παλέψαμε και στην Κύπρο. Κάποιες Κυπριακές μπορεί να ήταν και καλύτερες από αυτές που βρήκαμε στην Εσθονία. Και σας ζητώ συγνώμη που σας ανέβασα το ηθικό και τις ελπίδες σας. Δεν ήξερα κι εγώ ότι το ματς είναι λίγο πολύ "στημένο". Σας μιλούσα για 4 βραβεία, γιατί σε τόσες κατηγορίες παίζαμε. Μετά μάθαμε ότι σπάνια δίνονται 2 σε μια εταιρεία, που αυτό, για μένα, ακούγεται κουτό. Πως γίνεται να είσαι η καλύτερη εταιρεία, χωρίς να διαπρέπεις στους επιμέρους τομείς; Μας μίλησαν για πωλήσεις και αριθμούς και έδωσαν βραβείο σε εταιρείες που δεν πούλησαν τίποτε. Μας μίλησαν για καινοτομία και βράβευσαν εταιρεία που πουλάει αυγά (όπως και η γιαγιά σας στο χωριό). Μας μίλησαν για βραβείο Customer Service και το έδωσαν σε εταιρεία που το προϊόν της δεν υπάρχει ακόμα. Και κέρδισε το πρώτο βραβείο μια χώρα που λίγο πολύ είχε δηλώσει πως από του χρόνου θα αποχωρούσαν από το διαγωνισμό για λόγους κόστους, τώρα "όλως περιέργως" θα παραμείνουν. Εμένα προσωπικά μου βρωμάει Eurovision.
Λυπάμαι που σας απογοήτευσα σ' αυτά, δεν ήξερα.
Αυτό που δεν λυπάμαι και δεν μετανιώνω, είναι για σας, που σας γνώρισα. Είναι αμέτρητες οι φορές που σας είπα "προσκυνώ" γιατί το αξίζατε. Κάθε φορά που έλεγα τέρμα, είναι τέλειοι, ανεβάζατε τον πήχη ψηλότερα. Σας είδα πρώτους στον χορό, στα παιχνίδια γνωριμίας και στο τέλος 35 χώρες να σας χειροκροτούν. Σας είδα λεβέντες, να γνωρίζεστε με άλλους απλώνοντας πρώτοι το χέρι. Σας είδα να κάνετε πρόβες μέχρι τις άγριες ώρες του πρωινού. Να μένετε μαζί μας για παρέα, για να δουλέψουμε στις λεπτομέρειες. Κι ήσασταν πάντοτε ωραίοι, βάζατε το Ο στην ομάδα. Και τους έβλεπα όλους να μας λένε μπράβο και να μένουν με το στόμα ανοιχτό, κριτές και διαγωνιζομένους.
Θα ήταν ωραία να σας είχαμε και πάλι μαθητές, να ξαναπάμε και του χρόνου, από πείσμα και να τους δείξουμε πως όντως δεν σταματάμε πουθενά. Φευ όμως, θα είσαστε τελειόφοιτοι και εμείς άγνωστο που. Κρατήστε όμως αυτή την εμπειρία, είναι ωραίο να ακούς για το ότι είναι το ταξίδι και όχι η Ιθάκη που μετρά, αλλά οι πραγματικοί νικητές πάντα σκέφτονται την Ιθάκη κι όταν την φτάσουν βρίσκουν μια νέα Ιθάκη να κυνηγήσουν.
Ας είναι αυτό το μάθημα σας όλους, "όταν τολμάς τίποτα δεν σε σταματά". "Όταν μιλάς και λες αλήθεια, όλοι σταματούν να ακούσουν". "Carpe Diem". Δηλαδή, "Αδράξτε τη μέρα", είναι δική σας.
Όσο για μας τους μέντορες σας, μιλώντας για μένα προσωπικά και ελπίζω για όλους μαζί. Αν είναι αυτό η τελευταία πράξη της καριέρας μου ως καθηγητής, το δέχομαι με τιμή. Σαν "Κύκνειο Άσμα", τίποτα δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο απ' αυτό, μακριά από το τρύπιο μας σύστημα, μαζί σας να νιώθω επιτέλους δάσκαλος».
