ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*
Σταθμός Α΄- Βουλευτικές 2011: Το 2010 αναλώθηκε από τους Πολιτειακούς Θεσμούς και τους εργοδότες του ιδιωτικού τομέα σε μια πρωτοφανή επίθεση κατά του Δημόσιου Τομέα και των εργαζομένων. Με επιτηδειότητα έστρεψαν την κοινωνία εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων ενώ την ίδια ώρα στο περιβάλλον του ιδιωτικού τομέα μείωναν μισθούς, απέλυαν κόσμο και μεγιστοποιούσαν τις απαιτήσεις.
Ξαφνικά, από τον Γενάρη του 2011 επικράτησε νηνεμία. Κρατώντας χέρι χέρι οι πολιτευτές όλων των Κομμάτων με το χαμόγελο στα χείλη περιόδευσαν σε όλη την ελεύθερη Κύπρο και τάζοντας λαγούς με πετραχήλια στόχευσαν την ψήφο του πολίτη. Αυτό το οδοιπορικό έληξε στο τέλος του Μάη του 2011 με τον κυρίαρχο λαό να εκφράζει την ετυμηγορία του αναδεικνύοντας τους νέους θεματοφύλακες του Κοινοβουλίου.
Και τότε η καταιγίδα ξέσπασε! Στις 26 Αυγούστου 2011, σε εκείνη τη θυελλώδη συνεδρία της Βουλής, ο ένας προσπαθούσε να ξεπεράσει τον άλλον σε χαρακτηριμούς κατά των δημοσίων υπαλλήλων. (Οι ομιλίες τους είναι κατεγραμμένες και οκαθένας μπορεί να δει πόσο κοινό ύφος και λεξιλόγιο είχε ο λόγος του σοσιαλιστή με του νεοφιλελεύθερου, του αριστερού με του κεντρώου).
Σταθμός Β΄- Προεδρικές 2013: Στην πορεία αλλαγής της σκυτάλης στη διακυβέρνηση του τόπου, η κυπριακή κοινωνία βίωσε διάφορα. Οι λεπτομέρειες είναι γνωστές. Η μεγάλη εικόνα συνίσταται στα εξής: Η Κύπρος να οδηγείται σε χρεοκοπία ή … «χρεοκοπία», να προστατεύεται ο χώρος των ενόχων, να προσκαλείται η Τρόικα αλλά αυτοί που την προσκάλεσαν να δικαιολογούνται ότι φταινε οι άλλοι, ακόμα και για τις πρόνοιες του μνημονίου. Οι «άλλοι», που ούτως ή άλλως είναι συντεταγμένοι σε αυτές τις πολιτικές, να αναμένουν την ώρα να αναλάβουν τα ηνία του Κράτους για να υλοποιήσουν το μνημόνιο και οι πρώτοι να αναμένουν την ώρα που θα παραδωσουν τα ηνία για να περάσουν αμέσως στην κριτική.
Και τότε παίχτηκε η δεύτερη πράξη του έργου: Αφού προέτρεξαν και ψήφισαν από τον Δεκέμβρη του 2012 περικοπές σε προϋπολογισμούς, μισθούς κι επιδόματα, όχι μόνο για το 2013 αλλά και για το 2014, η διμηνία Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2013 αναλώθηκε σε διαβεβαιώσεις από ΟΛΟΥΣ πως δεν θα υπάρξει κούρεμα καταθέσεων αλλά ούτε και απολύσεις. Ενώ γνώριζαν, και κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, αυτό πλέον είναι ξεκάθαρο, από τον Μάρτιο του 2012, πως η ΕΚΤ και το Eurogroup, άρα και ΔΝΤ και ΕΕ, πως προέκριναν το bail in (τουτέστιν κούρεμα καταθέσεων), καθησύχαζαν τον λαό πως αυτό δεν θα γίνει.
Αμέσως μετά τις εκλογές ο κόσμος έζησε τον χειρότερο εφιάλτη από το 1974! Ενώ πολλά κεφάλαια προνομιούχων στην ενημέρωση είχαν φυγαδευτεί, οι αποταμιεύσεις του βιοπαλιαστή, του μικροεπιχειρηματία, του επαναπατριζόμενου κατακρατήθηκαν για να σώσουν τις τράπεζες και να απενοχοποιήσουν τη φοροδιαφυγή και την αισχροκέρδεια. Κοντά σε αυτό ήρθε και το κουτσούρεμα της δημοκρατίας, αφού τα περιοριστικά μέτρα δεν αφήνουν τους πολίτες να χρησιμοποιούν τα ελάχιστα που τους έμειναν όπως θέλουν.
Σταθμός Γ΄- Ευρωεκλογές 2014: Το 2013, εκτός από το κούρεμα, βιώσαμε και την πολιτική ανηθικότητα να γίνουν επιπλέον περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για αποφυγή απολύσεων συναδέλφων τους αλλά αυτές οι περικοπές να συνοδευτούν με απολύσεις! Συν τα υπόλοιπα μέτρα που βιώνει ο απλός άνθρωπος. (Αλήθεια τις απόπειρες αυτοκτονίας, ως απόρροια του στραγγαλισμού της ζωής από το κούρεμα, τις έχουν υπόψη τους οι πολιτικοί μας;)
Με την ανατολή του 2014 το τοπίο φωτίζεται από ουράνιο τόξο! Η πορεία προς την άγρα ψήφων δεν πρέπει να διαταραχθεί από προθέσεις νέας επίθεσης κατά του βιοτικού επιπέδου του κύπριου πολίτη.
Μάς θυμίζει τίποτε από τις περσινές διαβεβαιώσεις για καθησυχασμό περί κουρέματος των καταθετών της Λαϊκής και της Τράπεζας Κύπρου ο κατευνασμός των καταθετών του Συνεργατισμού με συνεχείς καθησυχατικές δηλώσεις από την ηγεσία της ΚΣΤ; Μοιάζει καθόλου η πορεία του Συνεργατισμού (Κρατικοποίηση, Διορισμός Συμβουλίων στα ΣΠΙ, Συγχωνεύσεις ΣΠΙ, διαβεβαιώσεις για μη κούρεμα καταθέσεων) με την πορεία της Λαϊκής Τράπεζας;
Τι σημασία είχε η παρέμβαση της ηγεσίας του ΔΝΤ και του Eurogroup, μεσούσης της προεκλογικής εκστρατείας, πως αξιολογείται θετικά η πορεία εφαρμογής του μνημονίου; Μάλιστα δηλώθηκε από τον πρόεδρο του Eurogroup πως αναμένεται η ολοκλήρωση του προγράμματος λιτότητας (δεν το είπε έτσι φυσικά). Αυτό το πρόγραμμα, όμως, περιλαμβάνει νέες περικοπές μισθών, υποβάθμιση περαιτέρω του κατώτατου μισθού των εργαζομένων, μειώσεις προσωπικού, είσπραξη φόρων κατανάλωσης από τους καταναλωτές (που αδυνατούν να καταναλώσουν!!!) κ.ά.
Μήπως η πορεία μέχρι τις εκλογές προσφέρεται για προετοιμασία για τη νέα επίθεση κατά της κοινωνίας, του νέου, του εργαζόμενου, του ανέργου, του συνταξιούχου, του μικροεπιχειρηματία, του κοινωνικού κράτους;
Τελικά, με την πρότερη εμπειρία, όλα αυτά, αντί καθησυχασμό μας γεννούν μεγαλύτερη ανησυχία, εντείνουν ακόμα παρισσότερο την αγωγνία; Μήπως θα πρέπει να μας θέσουν σε εγρήγορση;
Άραγε είναι η ώρα που η κυπριακή κοινωνία θα πρέπει να βρει τον τρόπο να στείλει το μήνυμα στις κομματικές Ηγεσίες για την έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πολιτεύεσθαι τους; Ένα μήνυμα απαίτησης για πολιτική ευαισθησία και ηθική απέναντι στον άνθρωπο της Κύπρου;
*Βοηθός Γενικός Γραμματέας ΠΟΕΔ & Μέλος Γραμματείας ΑΚίΔΑ
