ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΦΥΛΑΚΤΟΥ*
Τα πρόσφατα πρωτοφανή και απαράδεκτα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην πόλη της Πάφου προκάλεσαν θλίψη, αλλά και θυμό, όχι μόνο στους παφίτες, αλλά και σε όλους τους πολίτες αυτού του τόπου. Οι εικόνες που είδαμε όλοι στους δέκτες της τηλεόρασης υπήρξαν πρωτόγνωρες για τη νεότερη ιστορία του τόπου μας. Και από ότι προοιωνίζεται, θα δούμε και άλλες οδυνηρότερες από τις προηγούμενες. Το συμπέρασμα που εξάγεται από όλα όσα συμβαίνουν στη μικρή αυτή πόλη της δυτικής εσχατιάς του νησιού μας, είναι πως έγινε ένα ανεπανάληπτο φαγοπότι από εκείνους, τους οποίους οι πολίτες της Πάφου ανέδειξαν με την ψήφο τους για να τους αντιπροσωπεύουν, να τους διοικούν, να τους καθοδηγούν και να διαχειρίζονται με το σωστό τρόπο τα χρήματα, τα οποία οι ίδιοι τους έδιναν.
Ως τώρα, γνωρίζαμε πως οι πολιτικοί ηγέτες που αναδεικνύονται με την ελεύθερη ψήφο του λαού τους είναι αυτοί που εκφράζουν και την ελεύθερη θέληση των πολιτών. Είναι αυτοί που σε δύσκολους καιρούς γίνονται οι μπροστάρηδες του λαού τους, για να τον οδηγήσουν με τη σύνεση, την πείρα και τη γνώση τους στον ορθό δρόμο, όσο δύσκολος και να είναι αυτός, που οδηγεί στη λύση των οποιωνδήποτε εμποδίων βρίσκονται μπροστά τους. Οι άξιοι ηγέτες, θυσιάζοντας το προσωπικό τους συμφέρον, θα αγωνιστούν για το κοινό καλό, αδιαφορώντας για τις οποιεσδήποτε δυσμενείς συνέπειες θα έχουν γι’ αυτούς ή για τις οικογένειές τους οι ορθές αποφάσεις τους.
Θα μπορούσαν όσοι πολιτεύονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην όμορφη πόλη που λέγεται Πάφος, να μελετήσουν λίγο την ιστορία της, για να δουν πως η παφίτικη παράδοση είναι πολύ διαφορετική από τα γεγονότα που διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στην πόλη τους. Δεν είναι καν ούτε ένας αιώνας που πέρασε από τότε που Δήμαρχοι της πόλης (λεγόταν Κτήμα, τότε, και πολύ σωστά!) έδιναν τις περιουσίες τους για να κτιστούν λαμπρά εκπαιδευτήρια και να φωτιστεί η νεολαία του τόπου. Δήμαρχοι της φωτεινής αυτής πόλης έστηναν συσσίτια στα σπίτια τους για να ταΐσουν τη φτωχολογιά, που ενδημούσε στον τόπο τους. Δεν είναι και πολύ μακριά η περίοδος που μετέπειτα δήμαρχος της πόλης κλείνονταν στις φυλακές, όχι γιατί καταχράστηκε την περιουσία του Δήμου, όχι γιατί εκμεταλλεύτηκε τη θέση του για να πλουτίσει, αλλά γιατί αγωνίστηκε μαζί με τον υπόλοιπο λαό του Κτήματος και ολόκληρης της επαρχίας της Πάφου, αλλά και ολόκληρης της Κύπρου, για να αποτινάξει τον ανυπόφορο βρετανικό ζυγό από την πατρίδα του. Δεν είναι πολύ μακριά η περίοδος της αντίστασης ολόκληρου του λαού της Πάφου ενάντια στους πραξικοπηματίες που ήθελαν και κατάφεραν, βέβαια, να ανατρέψουν τη νόμιμη Κυβέρνηση του Εθνάρχη Μακαρίου. Δίπλα στον απλό πολίτη στεκόταν όλη, σχεδόν, η πολιτική ηγεσία του τόπου, και σίγουρα ο πρώτος πολίτης της πόλης, που έβαζε πάνω από το προσωπικό του συμφέρον, το κοινό καλό.
Αυτή την ανέπαφη από προσωπικά συμφέροντα, από ιδιοτέλειες, από δόλους και δολοπλοκίες αθάνατη ψυχή της Πάφου έχουν μέσα στην ψυχή και το μυαλό τους όλοι όσοι αγαπούν την πόλη αυτή είτε ζουν στον ευλογημένο γενέθλιο χώρο, είτε βρίσκονται μακριά της και τους κατατρώγει η αγωνία για το ποια θα είναι η μοίρα της. Μαζί τους, είναι βέβαιο πως αγωνιούν και οι ψυχές όλων εκείνων που λάμπρυναν την ιστορία της με τη θυσία τους στους αγώνες της για ελευθερία και δημοκρατία, όλων εκείνων που άφησαν παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές τον πνευματικό και πολιτιστικό τους μόχθο. Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και η λύση είναι πάντοτε η καταφυγή στη λαϊκή θέληση.
*Πρώην Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Παιδείας
