ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ*
Σε μια εποχή που δομικά συστατικά της, μεταξύ άλλων, είναι ο δόλος και ο άκρατος ατομικισμός, η αξία της προσφοράς και της αλληλεγγύης θα πρέπει να χρήζει επαίνου, όπου και με όποια μορφή συναντάται. Στην πολύχρονη ιστορία της, η ΦΠΚ Πρωτοπορία, μεγάλωσε χιλιάδες πρωτοπόρων, οι οποίοι, με περισσό σθένος κράτησαν ψηλά τα λάβαρα του αγώνα. Περνώντας εποχές δύσκολες, καταδιωκόμενοι και περιθωριοποιημένοι έφτασαν σήμερα να αποτελούν την πρώτη παγκόσμια Παράταξη Κύπριων Φοιτητών. Για μας, ωστόσο οι εκλογές είναι απλά ένας ακόμα σταθμός στην καθημερινότητα της προσφοράς και του πολιτικού μας βίου.
Η περηφάνια μας παίρνει πνοή από το μεγαλείο της ιστορίας μας. Μιας ιστορίας ξεκάθαρης, ορθολογικής, που αντιμετωπίζει την πολιτική ως βήμα για δημιουργία ελπίδας, οράματος και προοπτικής. Χωρίς περιστροφές και με διάθεση για ρήξη με το κατεστημένο, ενισχύοντας την ασυμβίβαστη βούληση των νέων ανθρώπων, τοποθετούμαστε χωρίς βαρίδια και εξαρτήσεις. Πιστεύοντας στην ομορφιά των ονείρων μας, αναζητούμε τη συνέπεια στο δικό μας ραντεβού με το πεπρωμένο.
Δέσμευση μας, δεν μπορεί να είναι άλλη από τη διαχρονική μας συνέπεια. Όλα όσα κουβαλούμε, από τα ξενύχτια των γραφείων, στο τρέξιμο των Γενικών Συνελεύσεων, στην αγωνία των εκλογών και το πάθος να πείσουμε με τα δικά μας ορθολογικά επιχειρήματα, κεφαλαιοποιούνται στην αμοιβαία χρησιμότητα του παντοτινού Πρωτοπόρου. Αυτή η παρακαταθήκη μετατρέπει το σημερινό Πρωτοπόρο σε παντοτινό Πρωτοπόρο και αυτό καθορίζει τη μετέπειτα δράση του.
Η Επιλογή μας, λοιπόν, διαβάζοντας τα πιο πάνω, δεν μπορεί να είναι άλλη. Για όλα όσα αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε, υπό τον όρκο το προαιώνιου έφηβου: «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», είναι άμεσα συνυφασμένα με την ταυτότητα του Πρωτοπόρου, που μπορεί σήμερα να συσχετίσει τη νίκη της πατρίδας μας στις 17 του Φεβράρη, τη νίκη του Νίκου Αναστασιάδη, με νίκη αυτής της Κύπρου, την οποία οραματιζόμαστε και για την οποία αγωνιζόμαστε. Η φοιτητική μας ύπαρξη, εξάλλου, μας δεσμεύει για μια καλύτερη κοινωνία και αυτή θα ήταν ουτοπικό να πιστεύαμε πως περνά μέσα από τον στίβο των φοιτητικών μας πρακτικών και μόνο. Ο αγώνας για το δικό μας αύριο τώρα μεγιστοποιείται και αυτό γιατί η ανοχή της νέας γενιάς, δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο.
Φίλη/ε συμφοιτήτρια/τή
Δουλέψαμε, παλέψαμε, διεκδικήσαμε. Τρέξαμε μαζί στους στίβους των πανεπιστημίων. Ανησυχήσαμε, μα τελικά κερδίσαμε. Όχι επειδή δεν λυγίσαμε ή δεν πέσαμε ποτέ, αλλά επειδή πιστέψαμε και καταφέραμε να σηκωθούμε και πάλι, όρθιοι. Και αφού «νικητής δεν είναι αυτός που δεν πέφτει, αλλά αυτός που ξέρει να σηκώνεται» εμείς μάθαμε να είμαστε νικητές. Εμείς, μαζί, θα σηκωθούμε ξανά, κυματίζοντας το γαλάζιο της αλλαγής, της ελπίδας και της περηφάνιας για τη χώρα μας, ξανά στον ουρανό, σηκώνοντας τον ήλιο της ελπίδας πάνω από την Κύπρο μας!
*Πρόεδρος ΦΠΚ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ
