Η σύγχρονη κοινωνία της εικονικής πραγματικότητας και τα ναρκωτικά


ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΑΜΑΡΑ*

Εάν εξ ορισμού θεωρήσουμε, ότι οι ψυχοδραστικές ουσίες ελκύουν τους ανθρώπους, διότι τους εξασφαλίζουν “παραδεισιακές” παραισθήσεις, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα, ότι τα ναρκωτικά παράγουν μια παραισθησιακή εικονική πραγματικότητα.

Γιατί όμως ο σύγχρονος άνθρωπος  αρέσκεται τόσο πολύ στην εικονική πραγματικότητα; Μια πρώτη προσέγγιση στο ερώτημα θα έδιδε την απάντηση, ότι δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί την πραγματικότητα και γι’ αυτό τον λόγο επιδιώκει τη φυγή από τη σύγχρονη αυτή πραγματικότητα. Η απάντηση αυτή αποτελεί οπωσδήποτε μιαν ορθή προσέγγιση του προβλήματος της εποχής μας, το οποίο παράγει και απαιτεί τη φυγή του ανθρώπου στην εικονική πραγματικότητα.

Προσωπικά θα θέλαμε να τονίσουμε και να επιμείνουμε σε μια ειδικότερη προσέγγιση της σχέσης ναρκωτικών και εικονικής πραγματικότητας.

Έχουμε την πεποίθηση, ότι ο σύγχρονος πολιτισμός έχει ιδιαιτέρως εξειδικευτεί στο να παράγει πλαστές πραγματικότητες. Αποτελεί θα λέγαμε τον πολιτισμό των προσωπείων και των απρόσωπων μαζικών συνειδήσεων. Ο σύγχρονος άνθρωπος, μετέωρος σ’ έναν τέτοιο πολιτισμό, δεν έχει τις σταθερές αξίες, ώστε να επιμείνει στην αναζήτηση του βάθους της πραγματικότητας, αλλ’ αντιθέτως, εθισμένος υποσυνείδητα στην πλαστή πραγματικότητα των προσωπείων, αρέσκεται στα εφέ της εικονικής πραγματικότητας. Δεν είναι επομένως τυχαίο το γεγονός και το φαινόμενο μεγάλο μέρος τού ελεύθερου του χρόνου να καταλαμβάνεται από τους μηχανισμούς εκείνους, οι οποίοι παράγουν εικονική πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα σε όλο σχεδόν τον ελεύθερό του χρόνου θα αφεθεί στην παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων ή στη χρήση βιντεοπαιχνιδιών. Θα αφεθεί,επίσης, στο εικονικό σερφάρισμα στο διαδίκτυο, από το οποίο καμιά πραγματικότητα δεν θα ήταν δυνατό να του αποσπάσει την προσοχή. Έχει ήδη αρχίσει να “ηδονίζεται” με την ακαταμάχητη έλξη της εικονικής πραγματικότητας. Έχει ήδη εθιστεί σ’αυτήν τη δύναμη της υποβολής της εικονικής πραγματικότητας.

Σ΄ έναν πολιτισμό της πλαστής πραγματικότητας των προσωπείων, χωρίς σταθερές αξίες, όντας ο άνθρωπος ένας ανώνυμος των μαζοποιημένων συνειδήσεων, ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα; Γιατί όχι(!) η ηδονική αυτοπαράδοση στην “παραδεισιακή” εικονική πραγματικότητα των ψυχοδραστικών ουσιών. Η μαριχουάνα, η ψυχοδραστική ουσία LSD, τα χάπια “έκσταση” - η λέξη είναι όντως πολύ δηλωτική – αποτελούν μια πετυχημένη συνταγή παραισθησιακής εικονικής πραγματικότητας.

Ο σύγχρονος νέος έχει ήδη αυτοπαραδοθεί στις σειρήνες αυτής τηςπαραισθησιακής εικονικήςπραγματικότητας, η οποία κερδίζει συνεχώς έδαφος στις απονευρωμένες, αδύναμες, μαζοποιημένες συνειδήσεις του νέου αιώνα μας. Τα ναρκωτικά αποτελούν πλέον μιαν απολύτως «φυσιολογική» κατάληξη, γι’ αυτό, εξάλλου, η χρήση τους έχει νομιμοποιηθεί σε αρκετές χώρες του κόσμου.

Η μόνη λύση; Η χαρά να αντικρίζεις και να χαίρεσαι την πραγματικότητα σ’ ό, τι σε περιβάλλει. Από το τιτίβισμα του σπουργίτι και το απαλό χάδι μέχρι την ανδρεία να αγωνίζεσαι για να μεταμορφώσεις αυτήν την πραγματικότητα, από την οποία εσύ θέλεις να αποδράσεις!

* Θεολόγος-Φιλόλογος

M.Th. Α.Π.Θ.

Β. Γραμματέας του ΚΕΝΘΕΑ




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










210