Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ  

Ο πρωθυπουργός της Αγγλίας κατά τον 2^ο  παγκόσμιο πόλεμο  Sir Winston Churchill συνήθιζε να λέει ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. «The devil is in the detail» Ήθελε να πει ότι ένα νομικό ή πολιτικό κείμενο, ή μια εμπορική ή οικονομική συμφωνία μπορεί να έχει διαφορετική σημασία από αυτή που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να δείχνει, αν υπάρχουν αμφίσημες αναφορές, διφορούμενες έννοιες,  μικρά  ψεγάδια ή νομικά παραθυράκια σε καίρια σημεία, που ανατρέπουν την μεγάλη εικόνα και για να γίνουν αντιληπτά χρειάζεται ενδελεχής μελέτη των συμφραζομένων.  Σε σημαντικά νομικά έγγραφα ή έγγραφα τραπεζών οι επικίνδυνες λεπτομέρειες κρύβονται στα μικρά γράμματα. Στο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου δεν υπάρχουν μικρά γράμματα, αλλά ουσιαστικές λεπτομέρειες που παρερμηνεύονται ή αποσιωπούνται και οδηγούν σε διχοτομική λύση. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις ακόλουθες εννιά λέξεις που για ένα μέσο πολίτη δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία .

το κατάλοιπο εξουσίας θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη.

Τι σημαίνουν λοιπόν αυτές οι εννιά λέξεις; Τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ομοσπονδία ή  τη δημιουργία δύο κυριάρχων κρατών και τη συνομοσπονδιακή συνένωση τους; Ας απαντήσουμε στο καίριο αυτό ερώτημα θέτοντας τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση με μια σειρά από λογικές προτάσεις.

1. Κάθε κυρίαρχο κράτος έχει εξουσία η οποία μπορεί σε μια δεδομένη στιγμή να είναι γραπτώς ορισμένη στο σύνταγμα ή άγραφη και απροσδιόριστη εφόσον δεν έχει ακόμα διατυπωθεί και καταγραφεί.
2. Τόσο η συνταγματικά καταγραμμένη εξουσία, όσο και η άγραφη εξουσία (κατάλοιπο )  ανήκει αποκλειστικά στο νόμιμο κράτος, δηλαδή στην περίπτωση μας στην Κυπριακή  Δημοκρατία.
3. Αν η Κυπριακή Δημοκρατία μετεξελιχθεί σε ομοσπονδιακό κράτος τότε κάποιες από τις εξουσίες της, οι οποίες θα συμφωνηθούν και θα καταγραφούν ρητά, θα δοθούν στα κρατίδια.
4. Κατά λογική συνέπεια οι εξουσίες που δεν θα παραχωρηθούν ρητά και γραπτώς στα κρατίδια παραμένουν στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και άρα το κατάλοιπο εξουσίας  ανήκει σε αυτήν.
5. Προφανώς λοιπόν όταν ένα ενιαίο κράτος μεταλλάσσεται σε ομοσπονδία, τότε το κατάλοιπο  εξουσίας μένει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Τι συμβαίνει όμως όταν δύο ή περισσότερα ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη αποφασίσουν να συνενωθούν  σε συνομοσπονδία;

1. Τα  κράτη συμφωνούν ποιες από τις εξουσίες τους θα παραχωρηθούν στην κρατική δομή που θα δημιουργήσουν και τις καταγράφουν με λεπτομέρεια για να ασκούνται από την κεντρική κυβέρνηση που θα ιδρυθεί.
2. Προφανώς ότι δεν καταγράφεται ρητά ως συμφωνημένη εξουσία της κεντρικής κυβέρνησης παραμένει στα συν-ομόσπονδα κράτη. Προφανώς λοιπόν σε περίπτωση συνομοσπονδίας το κατάλοιπο εξουσίας ανήκει στα κρατίδια.
3. Κατά συνέπεια λοιπόν, αφού η ελληνοκυπριακή πλευρά συμφώνησε ότι το κατάλοιπο εξουσίας ανήκει στα συνιστώντα κρατίδια που θα δημιουργηθούν, αυτό σημαίνει ότι έχει δεχτεί ότι αυτά είναι κατ’ αρχην κυρίαρχα και ανεξάρτητα κράτη, τουλάχιστον κατά τη στιγμή υπογραφής της τελικής συμφωνίας.
4. Κατά λογική συνέπεια έχουμε άθελα μας δεχτεί να καταργήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία και από τις στάχτες της να δημιουργήσουμε δύο ανεξάρτητα   και κυρίαρχα  κράτη (παρθενογένεση) που θα υπάρχουν μέσα  στο δικό τους έδαφος (διζωνική) με το δικό τους λαό που  αποφαίνεται κυρίαρχα μέσω δημοψηφισμάτων.
   1. Τα ανωτέρω υπερφαλαγγίζουν και ακυρώνουν την αναφορά του κειμένου ότι  «Ένωση πλήρως ή εν μέρει με οποιαδήποτε άλλη χώρα ή διχοτόμηση ή οποιαδήποτε αλλαγή στις πρόνοιες των συμφωνηθέντων μονομερώς απαγορεύεται» Σε τελική ανάλυση σε ένα αμφίσημο και αντιφατικό κείμενο τελικά περνά η θέση του πιο ισχυρού, που στην περίπτωση μας είναι η Τουρκία.
   2. Το γεγονός ότι κάποια συνομοσπονδιακά κράτη στον κόσμο έχουν  μετεξελιχθεί σε βάθος χρόνου σε ομοσπονδίες (πχ Ελβετία) δεν αναιρεί όσα έχουν ειπωθεί πιο πάνω. Το ιστορικό συγκείμενο των χωρών αυτών είναι διαφορετικό από της Κύπρου, εφόσον οι χώρες αυτές εξελίχθηκαν σε ομοσπονδίες ελεύθερα και όχι κάτω από την πίεση και το θανάσιμο εναγκαλισμό μιας επεκτατικής χώρας όπως η Τουρκία που επιμένει να έχει εγγυητικά (επικυριαρχικά )δικαιώματα επί της Κύπρου.

Τα ανωτέρω γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η Τουρκία έχει παράδοση στην στρεψοδικία και μη εφαρμογή των συμφωνιών που υπογράφει. Θεωρώ λοιπόν ως τελείως ακατανόητο το γεγονός ότι οι κίνδυνοι δεν γίνονται αντιληπτοί από μέρος της πολιτικής ηγεσίας. Το κείμενο της κοινής διακήρυξης αποτελεί ένα πρώτης τάξεως εφαλτήριο για την Άγκυρα  για την πλήρη επίτευξη των διχοτομικών επιδιώξεων της στην Κύπρο. Ο Κυπριακός λαός πρέπει σύσσωμος να σταματήσει τη διαφαινόμενη πορεία προς τον όλεθρο, όπως έκανε και το 2004.

*Εκπαιδευτικός