ΤΟΥ ΠΑΜΠΟΥ ΠΑΠΔΟΠΟΥΛΟΥ*
Η φτώχεια, η ανεργία, οι απολύσεις έγιναν πλέον η οδυνηρή καθημερινότητά μας. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο δάσκαλος έχοντας άμεση επαφή με την δοκιμαζόμενη κυπριακή κοινωνία καλείται να βρει τη δύναμη να αγωνιστεί για το αύριο.
Το 2014 η οικονομία προβλέπεται από τους ειδικούς να φθάσει στο χαμηλότερο της σημείο και η ύφεση να αυξηθεί. Δυστυχώς σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές το συνδικαλιστικό κίνημα στην ολότητα του, ιδιαίτερα οι τρεις μεγάλες συντεχνίες ΣΕΚ, ΠΕΟ και ΠΑΣΥΔΥ που θα μπορούσαν να αντιδράσουν, παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα από μακριά, και φαίνεται να υπνώττουν, χωρίς να προσφέρουν την απαραίτητη κάλυψη στον εργαζόμενο.
Η ηγεσία της ΠΟΕΔ, αυτή την τριετία, με την ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ στο πηδάλιο έχει κάνει πάρα πολλές προσπάθειες ώστε να υπάρξει σύμπνοια των συντεχνιών και ενωμένο το συνδικαλιστικό κίνημα να επιδίωκε λύσεις που δεν θα αναφέρονταν αποκλειστικά στο Δημόσιο Υπάλληλο. Όμως φαίνεται ότι και τότε, αλλά και σήμερα άλλα ήταν τα κίνητρα της κάθε συντεχνίας.
Οι εκλογές της ερχόμενης Πέμπτης θα καθορίσουν την νέα ηγεσία της ΠΟΕΔ, την ηγεσία της ΠΟΕΔ η οποία έχει ρόλο να διαδραματίσει. Η προσπάθεια αναδόμησης του εκπαιδευτικού μας συστήματος στα πλαίσια του "εκσυγχρονισμού" (εκθέσεις ΔΝΤ, Παγκ) και των μνημονιακών υποχρεώσεων βρίσκονται στο κατώφλι των σχολείων. Ο μη επαναδιορισμός των συναδέλφων έχει πληγώσει τον εκπαιδευτικό κόσμο. Και όχι άδικα. Δεν υπάρχουν, όμως, περιθώρια αποστασιοποίησης. Αυτό θα είναι ότι χειρότερο…
Ως ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή ο διδασκαλικός κόσμος δικαιούται να έχει ελπίδα. Μόνο οι εκπαιδευτικοί έχουν καταφέρει να αλλάξουν πρόνοια στο μνημόνιο, πέτυχαν να προχωρήσουν οι μονιμοποιήσεις και έστησαν ανάχωμα στην υλοποίηση του νέου σχεδίου διορισίμων. Η ενδυνάμωση της ηγεσίας της ΠΟΕΔ, ναι, δίνει στον εκπαιδευτικό την ελπίδα…
*Γ. Οργανωτικός ΠΟΕΔ Αντιπρόεδρος ΠΑΔΕΔ Πρωτοπορία
