Ο κακός ο λύκος … ο καλός ! Μα … οι λύκοι … είναι πάντα λύκοι!


* ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ   ΒΟΥΡΓΙΑ -  ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ

Η μάνα της, τη συμβούλεψε την Κοκκινοσκουφίτσα… Όχι, κανείς δεν μπορεί να τη φταίξει τη φτωχή τη μάνα… Ότι δεν της έδωσε καλή ανατροφή… γι’ αυτό και την παρέσυρε ο λύκος…

Όπως κάθε μάνα στον κόσμο, προσπάθησε να προστατέψει το παιδί της… Προειδοποίησε την Κοκκινοσκουφίτσα…

-       Παιδί μου, μη σταματάς στο δάσος, μη χαζεύεις από δω και από ‘κει… υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι στο σκοτεινό δάσος… λύκοι ζούνε τριγύρω… καλά κρυμμένοι… προχώρησε ίσια στο δρόμο σου.. Μην κοιτάς δεξιά κι αριστερά… Μη χασομεράς… μη μιλάς με αγνώστους… ολόισια το δρόμο σου.. Σταθερά.. με γοργά βήματα κατευθείαν στη γιαγιά.. το σίγουρο καταφύγιο!

Γιατί η μάνα,  ήθελε να προστατέψει το παιδί.  Δεν το ‘φερε με τόσο κόπο στον κόσμο για να το φάνε «οι λύκοι».  Γιατί οι λύκοι είναι κακοί, άρπαγες, μοχθηροί… Από το «λυμαίνομαι»… Αιμοβόροι… Έξω στον κόσμο, υπάρχουν πολλοί «λύκοι».  Το κακό παραμονεύει παντού… και πάντα… έτοιμο να κατασπαράξει, όποιον φτάσει…

Καμιά φορά, δε μας φτάνει αυτό… υπάρχουν και λύκοι εκ των έσωθεν… καλά κρυμμένοι… στο ίδιο το σπίτι μέσα … στην οικογενειακή εστία… . Σεξουαλική παρενόχληση παιδιών… Ω τι απεχθές έγκλημα!  Ο «λύκος» σ’ όλο του το «μεγαλείο»…

Στο πυκνό δάσος, όταν το παιδί βγει έξω στον κόσμο, και σήμερα οι λύκοι τριγυρνούν πεινασμένοι… Στην ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας, έληξε η περιπέτεια της αισίως, με ένα θαύμα… από τον καλό κυνηγό, που την έσωσε από τον κακό λύκο!

Στη σύγχρονη όμως ζωή, οι λύκοι, κατασπαράζουν ανελέητα τα θύματά τους, χωρίς πλέον επιστροφή, χωρίς γυρισμό… Δύσκολα τα θαύματα στη δική μας εποχή… 

Αθώα ναρκωτικά δεν υπάρχουν… Μην ξεγελιέσαι…  Κι η μάνα;  Η μάνα είναι πάντα εκεί… Η αιώνια μάνα !  Να προσπαθεί να προλάβει το κακό !  Ως φύλακας άγγελος, να σκεπάσει το παιδί κάτω από τις φτερούγες του … το κακό να μην το αγγίξει, το βλαστάρι της…

Γιατί και σήμερα… μας περιζώνουν οι λύκοι… Ο κλοιός μας σφίγγει… στενεύει…ολοένα και πιο πολύ… Προβατόσχημοι λύκοι που λέει και το Ευαγγέλιο!  

Συμφωνεί κι επαυξάνει ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης: «Πολλές φορές, ήρθαν ντυμένοι φίλοι, οι εχθροί μου»!

Ως παιδαγωγός, κρίνω ότι το κάθε λογοτεχνικό είδος, το παραμύθι, το κουκλοθέατρο, και προπάντων το θέατρο, θα πρέπει ως παιδαγωγικά μέσα, να δίνουν έντιμα, πάντα αληθινά, σαφή, ξεκάθαρα μηνύματα στο μικρό παιδί – προπάντων του νηπιαγωγείου – για το καλό και το κακό και την αιώνια διαμάχη μεταξύ τους, από καταβολής κόσμου…

Το «κακό», θα πρέπει να παρουσιάζεται στο παιδί, ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο της ψυχολογικής, ηθικής, συναισθηματικής ωρίμανσης του παιδιού…

Ως φοιτήτρια, θυμάμαι,  μας έλεγαν, πολύ ορθά, οι τότε καθηγητές μας στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου:

-          Δε θα λέτε στα παιδιά, το παραμύθι του λύκου και της Κοκκινοσκουφίτσας… Γιατί τα παιδιά,  θα βλέπουν εφιάλτες, το βράδυ, με την αγριότητα του κακού λύκου…

Ήταν ξεκάθαρα τότε τα μηνύματα της Παιδείας!  Το κακό υπάρχει και είναι γύρω μας!  Το παιδί του νηπιαγωγείου, δεν έχει ακόμη την ωριμότητα, να το «εκθέσουμε» στην κακία του κακού… Δεν το αντέχει, η ψυχούλα του!... Το αποφεύγουμε, γι’ αυτή την ηλικία.

Δεν είχε ανακαλυφθεί τότε, το 1981, το παραμύθι… ρε παιδί μου, του καλού του λύκου, που μεταμορφώθηκε… κι από κακός.. έγινε πάγκαλος… πανάγαθος… για να ταιριάσει με όλα τα συγχιστικά μηνύματα των σύγχρονων καιρών!

Η αγορά έχει κατακλυστεί με παραμύθια τύπου «καλού λύκου»!  Από τη Γαλλία, κυρίως προερχόμενα…  δυστυχώς,  βλέπουμε, πολύ συχνά πια στις τηλεοράσεις μας, πώς οι φτωχοί Γάλλοι, μαρτυρούν κυριολεκτικά σήμερα, από τους «καλούς λύκους»… Τα σχόλια περιττεύουν!

Ο καλός «ο λύκος ο Λουκάς !».  Μα τι ωραίο παραμύθι !  Το λάτρεψα ακόμη κι εγώ !  Τόσο γλυκούλης αυτός ο λύκος, τρυφερός, καλοκάγαθος, ήρεμος, συγκαταβατικός, καλοπροαίρετος, αποφάσισε ρε παιδί μου, να μη φάει το αρνί… έκανε αυτή την υπέρβαση… να φάει χορταράκι πλάι στην πηγή, να γίνει καλό φιλαράκι με το αρνάκι, να το πάρει απ’ το χεράκι και να παίξουν μαζί.. στο χωραφάκι!  Ε ε ε … ανατρίχιασα!  Για πόσο ακόμη, θα την χαρίζει του «αρνιού»;  Και το φτωχό το αρνί… πού οδηγείται αλήθεια… με τέτοια εκπαίδευση, που γέμισε το μυαλό του, ότι ο κόσμος γύρω μας, είναι «όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος» ;…

Δε μας φτάνει που ως λαός… δε μαθαίνουμε από τα παθήματά μας… εμπιστευόμαστε εύκολα… μυαλό δύσκολα βάζουμε… ξεροκέφαλοι, ναι!  Αθώοι; Οπωσδήποτε!  Εύπιστοι;  Σίγουρα… Αγαθοί; Τι να πω;  Τώρα με τα παραμύθια του καιρού μας, περί του «καλού λύκου» και των ομοίων του, αποτελεί πραγματικό «brain wash» για μικρούς και μεγάλους, γονείς, δασκάλους και παιδιά!

Τι σύγχυση πια στις μέρες μας! Το κακό ντύθηκε το καλό, η κουρούνα έγινε περιστέρα και δεν ξέρουμε πια που παν τα τέσσερα…  Και ποιος είναι… ποιος…

Αγαπημένο μου παιδί, στο δρόμο σαν θα βγεις για τη ζωή, όταν πια δε θα μπορώ να σε κρατήσω κοντά μου, αδύνατον να σε προστατεύω για πάντα, θα’ θελα να ξέρεις αυτή τη στυγνή πραγματικότητα της ζωής : 

Λύκοι καραδοκούν πολλές φορές στο διάβα σου.  Να χαρείς… βγάλε τα γυαλιά της μυωπίας… Θέλω να βλέπεις καθαρά… μην παρασύρεσαι από τις σειρήνες των καιρών… Λύκοι καλοί, δεν υπάρχουν!  Είναι πάντα αιμοβόροι, άγριοι και κακοί!

Γιατί οι λύκοι… είναι πάντα λύκοι !   Είναι στη φύση τους !    Μην το ξεχνάς ποτέ!   Μη χασομεράς στο δρόμο σου… μην τριγυρνάς εδώ κι εκεί μόνος στο πυκνό δάσος… γιατί οι λύκοι παραμονεύουν… Μη σε ξεγελούν… Δεν σου χαμογελούν… Τα δόντια τους ακονίζουν… Δε σε γλυκοκοιτάζουν… Ψάχνουν την κατάλληλη στιγμή να σου ριχτούν!  Δεν έχουν μεγάλα αυτιά.. για να ακούν καλύτερα… καραδοκούν να παραπατήσεις, για να’ ναι εύκολο το έγκλημα!  Θέλουν και την ησυχία τους… να σε φάνε… χωρίς πολύ πολύ «κύριε ελέησον»… χωρίς κόπο, ούτε μόχθο εκ μέρους τους… να’ σαι σίγουρο, εύκολο, ανυπεράσπιστο θύμα!

Να το θυμάσαι πάντα!  Έξω, υπάρχουν λύκοι… και οι λύκοι είναι πάντα λύκοι…

Πρόσεξε, μην τα κάνεις θάλασσα στη ζωή σου… και πιστέψεις στην καλοσύνη των λύκων… μην πάθεις σαν την γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας.. που την έφαγε.. ο «ΚΑΛΟΣ ΛΥΚΟΣ»…! Τώρα… γιατί την έφαγε άραγε;  Εε από την καλοσύνη του βέβαια!  Να τη γλυτώσει από τα βάσανα της ζωής… την έρμη!

Με κατασυγκινεί η καλοσύνη του καλού του λύκου!  ….    Ευγνωμοσύνη του χρωστάμε! 

Κούνια που μας κούναγε…  Πραγματικά, με ενοχλεί , σε διάφορα επιμορφωτικά συνέδρια ,  να ακούω  Ακαδημαϊκούς,  να μιλούν για τον καλό το λύκο!!!...  Τώρα,  αν θέλουν να πουν το παραμύθι του «καλού του λύκου»- αν υπάρχει τέτοιο παραμύθι- , σε φοιτητές , μπορώ να δω το όλο θέμα από άλλο φακό… ότι στη συγκεκριμένη  ηλικία  ο άνθρωπος,  ελπίζουμε,  ότι έχει πλέον ωριμάσει και είναι σε θέση να βρεί   τη δική του προσωπική αλήθεια …. . Ποτέ όμως  σε  παιδιά…

Και είναι και η άλλη όψη του νομίσματος… Ο κυνηγός!  Ποιος ήταν ο κυνηγός που έσωσε την Κοκκινοσκουφίτσα  και τη γιαγιά;  Ποιος είναι σήμερα ο κυνηγός;  Κι αν ο λύκος «έγινε» καλός, τότε ο κυνηγός, που σκότωσε «τον κακό λύκο»  τι είναι;  Τι μέλλον έχει;

Γονείς και εκπαιδευτικοί… Τα παιδιά μας … και τα μάτια μας!  Ας τα προστατέψουμε από τους λύκους!

Τουλάχιστον, ας το προσπαθήσουμε…! Κι ο Θεός ας βάλει το χέρι του…να μην τα φάνε οι λύκοι… Γιατί η Παιδεία  οφείλει  να λειτουργεί ως η μέγιστη δύναμη αφύπνισης … κι όχι εφησυχασμού ή και αποκοίμισης…

Γιατί οι λύκοι είναι.. πάντα λύκοι! 

Επιθεωρήτρια Νηπιαγωγείων Λευκωσίας

(Ειδίκευση Ψυχολογίας)




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










2010