Ο «καλός» ο «κακός» και ο φροντιστής


ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΑΣΟΥ*

Τρεις έννοιες καθόλα διακριτές. Όταν ο λόγος όμως αφορά τα φροντιστήρια τότε οι τρείς έννοιες  προκαλούν σύγχυση αφού στις πλείστες των περιπτώσεων αφορούν το ίδιο πρόσωπο. Έτσι, ο κατά τα άλλα «κακός» και «αχάπαρος» καθηγητής του πρωινού μεταβάλλεται σε «καλό», σε περιζήτητο και σε ακριβοπληρωμένο φροντιστή του απογεύματος και της βαθιάς νύχτας. Ως συνήθως, εξιλαστήριο θύμα για όλες τις αδυναμίες του Συστήματος, του Αναλυτικού, του Ωρολογίου, των μαθητών, των υποδομών, της διεύθυνσης είναι ο εκπαιδευτικός του Δημόσιου Σχολείου.

Είναι γεγονός πως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των μαθητών μας παρακολουθούν φροντιστήριο επειδή, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, δεν κατανοούν το μάθημα στο σχολείο, ο/η εκπαιδευτικός  τρέχει στην παράδοση της ύλης και δεν αφιερώνει αρκετό χρόνο για εμπέδωση, για επίλυση αποριών και διαφοροποίηση της διδασκαλίας  ώστε να επωφελούνται όλοι οι μαθητές σε μια τάξη μεικτής ικανότητας. Είναι επίσης γεγονός πως μερίδα εκπαιδευτικών χρειάζεται στήριξη, επιμόρφωση και ενδυνάμωση για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις μιας σημερινής σχολικής τάξης. Όμως, η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών μπορεί, και αγωνίζεται καθημερινά και κουβαλά στους ώμους της  ένα  βαριά άρρωστο εκπαιδευτικό σύστημα.

Γονείς και μαθητές δεν θέλουν να καταλάβουν πως το κτύπημα του κουδουνιού σημαίνει την έναρξη του μαθήματος και όχι την νωχελική εκκίνηση από την καντίνα για την τάξη στην άλλη άκρη του σχολείου. Ενώ το Αναλυτικό και ο Προγραμματισμός σχεδιάζονται για συγκεκριμένο αριθμό 45λεπτων περιόδων διδασκαλίας, η αργοπορία προσέλευσης στην τάξη και η διακοπή της παράδοσης του μαθήματος  για διάφορους λόγους, μειώνουν τον ωφέλιμο διδακτικό χρόνο κατά ένα ποσοστό που υπολογίζεται στο 15-20%.  Επιπρόσθετα, η «τάξη μεικτής ικανότητας» όπως την αντιλαμβάνονται οι θεωρητικοί της εκπαίδευσης δεν ανταποκρίνεται σε μια σημερινή τάξη του δημόσιου σχολείου στην οποία δεν έχουν όλοι οι μαθητές τα ελάχιστα προαπαιτούμενα για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του αναλυτικού.

Ο κάθε «παίχτης» του συστήματος πρέπει να αναγνωρίζει τα λάθη και τις αδυναμίες του, να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί και να συνεργαστεί για να μπορέσει επιτέλους το εκπαιδευτικό μας σύστημα να ορθοποδήσει. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να επηρεάσουν την όλη διαδικασία σε ένα ποσοστό 25-30%. Το υπόλοιπο σε ποιους αναλογεί;

*Διευθυντής Λυκείου




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










134