Οι οπαδοί της «αποχής» ας γίνουν «ωφέλιμοι τιμωροί»


TOY ΑΝΤΡΕΑ ΜΑΥΡΑΤΣΑ* 

Τα τελευταία χρόνια, χιλιάδες  πολίτες συνειδητά αρνούνται να προσέλθουν στις κάλπες απαξιώνοντας ολοκληρωτικά τις εκλογικές διαδικασίες. Το μέγεθος της αποχής και το ποσοστό ρεκόρ των λευκών και άκυρων ψηφοδελτίων όλο και μεγαλώνει. Αυτό  συνεπάγεται, αφενός στην απόρριψη του πολιτικού συστήματος, αφετέρου στη συντήρηση του υπάρχοντος διεφθαρμένου συστήματος. Αυτή η πρακτική ευνοεί κυρίως τα μεγάλα κόμματα.

Μια μεγάλη μερίδα πολιτών, κυρίως αφελών, πείθονται από τις προεκλογικές εξαγγελίες των πολιτικών, από τον ξύλινο λόγο και την πολιτική της «ατάκας». Εδώ είναι που οι επικοινωνιολόγοι των υποψηφίων  καλούνται  να αντιμετωπίσουν και να επιτελέσουν ένα δύσκολο έργο. Οι υποψήφιοι θα καλεστούν να υπερβούν εαυτό,  να διεισδύσουν στα μυαλά  των πολιτών,  πουλώντας πολλές φορές ψεύτικες ή ανέφικτες προσδοκίες. Όταν στο τέλος θα τελειώσουν τα συνθήματα, οι πολίτες περιμένουν να δουν τις εξαγγελίες να μετατρέπονται σε πράξεις και έργα. Αντί αυτού, οι πολιτικοί αδυνατούν να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στα προβλήματα της κοινωνίας,  επομένως, τα σκάνδαλα, η διαπλοκή, η διαφθορά και τα επιλεκτικά ρουσφέτια συνεχίζουν να επικρατούν και τότε η απαξίωση μεγαλώνει και η οργή του λαού φουντώνει. Η απαξίωση όμως αυτή έχει ως αποτέλεσμα να επιφέρει και ένα φαινόμενο γενικευμένης απογοήτευσης και αποστασιοποίησης των πολιτών απέναντι στην πολιτική. Αυτή η αποστασιοποίηση όμως δεν βελτιώνει, αλλά αντιθέτως σταθεροποιεί την ανυπαρξία των «πολιτικών ηγετών» της χώρας.

Μια άλλη μερίδα πολιτών δεν απαξιώνει ποτέ τις εκλογικές διαδικασίες, απεναντίας, ρυθμίζει το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτοί είναι οι «σκληροπυρηνικοί» υποστηρικτές των κομμάτων, αυτοί που πολλές φορές γίνονται επικίνδυνοι.  Άτομα κυρίως μεγάλης ηλικίας, που διαχρονικά με τις επιλογές τους έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Αυτοί που νοιώθουν ασφάλεια όταν βρίσκονται κοντά στην εξουσία. Αυτοί  που πάντα δικαιολογούν με οποιονδήποτε τρόπο  τα αδικαιολόγητα. Αυτοί που βλέπουν το προσωπικό και όχι το συλλογικό συμφέρον. Αυτοί που κάνουν το άσπρο μαύρο.  Αυτοί που καραδοκούν συνεχώς και περιμένουν την κάθε ευκαιρία για να βολευτούν αλλά και να βολέψουν  τα συγγενικά τους πρόσωπα.  Αυτοί που ποτέ δεν διστάζουν να παρακινήσουν  με ψεύτικες υποσχέσεις, τους φίλους και τους συγγενείς τους, προκειμένου  να  στηρίξουν τον εκλεκτό υποψήφιο τους.  Πολλές φορές εξαπατούν ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό τους, πιστεύοντας και οι ίδιοι τα ψέματα τους. Αυτοί  που θα «ανταμειφτούν» στο τέλος από τους εκλεγόμενους άρχοντες, ως γνήσιοι εκπρόσωποι τους. 

Τέλος, μεγάλες ευθύνες για την εκάστοτε πολιτική κατάσταση της Χώρας, έχουν οι αδιάφοροι πολίτες, οι οποίοι συνειδητά επιλέγουν να απέχουν από οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία, αφήνοντας τους λίγους να αποφασίζουν για το δικό τους μέλλον. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι οπαδοί της «αποχής». Αυτοί που αντί να απέχουν, θα έπρεπε να καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα λαμβάνοντας υπόψη το καλώς νοούμενο συμφέρον του τόπου.  Κυρίως άτομα νεαρής ηλικίας, οι οποίοι  κατέχουν το ρεκόρ της αδιαφορίας προς τις εκλογικές διαδικασίες, στρέφοντας την πλάτη τους προς τους πολιτικούς.  Διακρίνοντας δυστυχώς ένα κράτος των «κολλητών», ένα κράτος της διαπλοκής και των σκανδάλων, όπου ο κάθε θεσμός αποδυναμώνεται,  δικαιολογημένα θα μπορούσε να πει κάποιος, απαξιώνουν το καθετί που έχει σχέση με την πολιτική.

 Θα  έπρεπε όμως αντί να αδιαφορούν, να λειτουργήσουν ως «τιμωροί» αυτού του διεφθαρμένου, διαπλεκόμενου και σάπιου συστήματος.  Θα  έπρεπε με τη ψήφο τους  να παίξουν το ρόλο του ρυθμιστή αυτής της κατρακύλας.  Αν αυτοί έπαιζαν αυτό το ρόλο, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, επομένως, αυτός που θα αναλάμβανε το πηδάλιο της Χώρας θα ήταν πολύ προσεκτικός προκειμένου να μην κριθεί ως ακατάλληλος και χάσει  την ευκαιρία να επαναδιεκδικήσει στο μέλλον την εξουσία.  Από την άλλη,  θα μπορούσαν να επιβραβεύσουν με τη ψήφο τους μια επιτυχημένη διακυβέρνηση.  Σε καμία όμως περίπτωση δεν διορθώνεται οποιαδήποτε κατάσταση με τη στάση της αδιαφορίας. Θα πρέπει όλοι  μαζί να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε την πολιτική που ασκείται από τους πολιτικούς και όχι την πολιτική ως λειτουργία.

Η προσέλευση των πολιτών στις κάλπες πρέπει να είναι επιβεβλημένη σε κάθε εκλογική διαδικασία. Η απαξίωση πρέπει να επικρατήσει για αυτούς που δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους. Κανένας πολίτης δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένος, σε κανένα «σκληροπυρηνικό» δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αποφασίζει για εμάς. Εμείς πρέπει να παλέψουμε για το μέλλον των παιδιών μας, σε μια χώρα που οραματιζόμαστε. Αυτή η κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί με την αντικατάσταση των εκάστοτε ανίκανων και διεφθαρμένων πολιτικών από όποιο χώρο και αν προέρχονται. Ας τιμωρήσουμε λοιπόν με την ψήφο μας τις εκάστοτε κακές διακυβερνήσεις του τόπου γιατί η αδιαφορία και η αποχή δε θα φέρουν ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα.

*Μέλος του ΚΔΣ ΟΕΛΜΕΚ / Αντιπρόεδρος ΔΗΚΙ Καθηγητών




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










939