ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Οι Adam Smith και Ricardo, θεωρητικοί της Laisez faire οικονομίας, διατύπωσαν ήδη από τον 18ο αιώνα τη θεωρία επιβίωσης των αμοιβών. Σύμφωνα με αυτή την τοποθέτηση, η τιμή της εργασίας πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο απαιτούμενο για τη συντήρηση και την αναπαραγωγή του εργάτη και της οικογένειας του. Έπρεπε δηλαδή ο κάθε εργαζόμενος να κερδίζει αρκετά χρήματα, για να συντηρείται στοιχειωδώς ο ίδιος αλλά ταυτόχρονα να συντηρεί και να μεγαλώνει τα παιδιά του. Η μέριμνα για τα παιδιά των εργατών στην θεωρία των Smith και Ricardo ήταν απαραίτητη όχι για ηθικούς λόγους αλλά για πρακτικούς. Έπρεπε οι εργαζόμενοι να αναπαράγονται για να έχει η εργοδοτική τάξη φτηνά εργατικά χέρια και στο μέλλον.
Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 άρχισε να διαφαίνεται τάση υπογεννητικότητας στην Κύπρο δόθηκαν αξιόλογα επιδόματα τέκνου για να παροτρυνθούν οι φτωχοί να κάνουν παιδιά. Με τον τρόπο αυτό θα είχαν οι αφέντες τον αναγκαίο αριθμό μισθωτών δούλων για να πλουτίζουν από την υπεραξία της εργασίας τους. Τα επιδόματα είχαν θετικά αποτελέσματα. Η υπογεννητικότητα αναχαιτίστηκε σε κάποιο βαθμό και ο κίνδυνος μείωσης του ελληνικού πληθυσμού της Κύπρου έγινε μικρότερος.
Οι καιροί όμως άλλαξαν προς το χειρότερο. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας επέβαλε την ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων από φτωχές και υπανάπτυκτες χώρες προς τις μεγάλες οικονομίες της ΕΕ. Οι πάμφτωχοι μετανάστες ήταν διατεθειμένοι να δουλέψουν αμέτρητες ώρες για ένα κομμάτι ψωμί. Ακόμα δεν ήταν ανάγκη να πληρώσει κανείς για το μεγάλωμα και τη μόρφωση παιδιών γιατί οι ξένοι έρχονταν στις νέες τους πατρίδες σε ενήλικη ηλικία. Οι αφέντες συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν πια ανάγκη την ντόπια εργατική δύναμη. Τους είναι πλέον αδιάφορο αν οι ντόπιοι φτωχοί αναπαράγονται ή όχι. Η ντόπια εργατική δύναμη των αναπτυγμένων χωρών είναι πλέον εντελώς περιττή για το μεγάλο κεφάλαιο και τις βιομηχανίες του. Πολλά μεγάλα εργοστάσια της βόρειας Ευρώπης μεταφέρονται σε χώρες με φτηνά μεροκάματα και οι ντόπιοι εργαζόμενοι απολύονται και μένουν άνεργοι κατά χιλιάδες χωρίς κανένα δισταγμό. Επιπλέον το γερμανικό κεφάλαιο επέβαλε την ένταξη στην ΕΕ των πρώην σοσιαλιστικών χωρών για να έχει πολλή και πάμφθηνη εργατική δύναμη. Υπάρχουν αμέτρητοι φτωχοί από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και ακόμα και αν εξαφανιζόταν δια μαγείας η ντόπια εργατική δύναμη κάθε πλούσιας χώρας, αυτή δεν θα αντιμετώπιζε έλλειψη εργατικών χεριών.
Η περιθωριοποίηση των ντόπιων εργαζομένων στην Κύπρο έφερε τη δραστική μείωση των επιδομάτων τέκνου και φοιτητών. Το μνημόνιο επέβαλε τη δραστική περικοπή των πιο πάνω επιδομάτων οδηγώντας πολύτεκνες οικογένειες στην πείνα και την εξαθλίωση. Είπαν ότι έκοψαν τα επιδόματα για λόγους οικονομικής περισυλλογής και για να γίνει η κατανομή τους πιο στοχευμένη και δίκαιη. Δεν είπαν όλη την αλήθεια. Η κυριότερη αιτία είναι η απληστία του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο δεν έχει ούτε θεό ούτε πατρίδα. Ή μάλλον έχει θεό «Το χρήμα» και προφήτης αυτού το κέρδος. Η μείωση των επιδομάτων τέκνου θα αυξήσει την υπογεννητικότητα των Ελληνοκυπρίων. Αυτό όμως δεν νοιάζει τους κεφαλαιοκράτες γιατί μπορούν να φέρουν άπειρους φτηνούς κοινοτικούς και τριτοκοσμικούς εργάτες. Όταν τα κέρδη τους μεγαλώνουν από τη στυγνή εκμετάλλευση των ξένων, η αργή γενοκτονία του ντόπιου πληθυσμού λόγω ανεργίας, άγχους, πείνας και υπογεννητικότητας, είναι γι’ αυτούς μόνο μια ασήμαντη λεπτομέρεια.
ΒΓΓ ΑΚΙΔΑ
