Τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν μεγάλο ενεργειακό πρόβλημα και η πιο πρόσφορη λύση είναι η πράσινη ενέργεια. Η Ευρώπη μειώνει ήδη την εξάρτηση της από το Φυσικό Αέριο. Η Ρωσία είναι ο βασικός τροφοδότης της Ευρώπης σε πετρέλαιο και Φυσικό Αέριο. Τα μέτρα που πήραν οι Ευρωπαίοι σε βάρος της Μόσχας ύστερα από τα γεγονότα στην Κριμαία, επηρέασαν σε μικρό μόνο ποσοστό την Ρωσική οικονομία. Το σχιστολιθικό αέριο θα μπορούσε υπό όρους να αποτελέσει καλή λύση στο ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης.
Ήταν μερικές μονάχα από τις επισημάνσεις που διατυπώθηκαν στη διάλεξη του δρ. Θεόδωρου Τσακίρη, καθηγητή Γεωπολιτικής και Οικονομικών των Υδρογονανθράκων του Πανεπιστήμιου Λευκωσίας, στην καταληκτική ομιλία του, στο πλαίσιο σειράς διαλέξεων με θέμα την Ενεργειακή Ασφάλεια και Γεωστρατηγική στην Ευρώπη και τη Νοτιανατολική Μεσόγειο.
Ο δρ.Τσακίρης περιέγραψε το πλαίσιο πάνω στο οποίο κινείται η ενεργειακή πολιτική της ΕΕ επισημαίνοντας πως βασικός στόχος είναι να σπάσουν τα μονοπώλια παραγωγής ηλεκτρισμού και πετρελαίου, με την εγκαθίδρυση Ενεργειακής Ένωσης (Energy Union). « Παρόλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει μεγάλη δύναμη, απλώς παρεμβαίνει γνωμοδοτικά. Δεν έχει δικαίωμα να προχωρήσει στην κατασκευή κάτι πιο συγκεκριμένου» υπέδειξε. «Η κάθε ευρωπαϊκή νομοθεσία δημιουργείται για να μην εφαρμόζεται», πρόσθεσε.
Επακόλουθο αυτής της κατάστασης είναι η Ευρώπη να αντιμετωπίζει σήμερα τεράστιο ενεργειακό πρόβλημα. Η πρώτη χώρα στο κόσμο, που κατάργησε τα μονοπώλια σε αυτό τον τομέα ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ευρώπη, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες, περιορίζει την εξάρτηση της από το Φυσικό Αέριο και προωθεί με μια σειρά οδηγιών την πράσινη ενέργεια, με άλλα λόγια τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ).
«Η Ευρωπαϊκή παραγωγή Φυσικού Αερίου» έχει καταρρεύσει» υπέδειξε ο ομιλητής. «Στη Βρετανία έχει τελειώσει. Το 2013 η εξάρτηση ήταν σε ποσοστό 67%, ενώ πριν από 10 χρόνια το ποσοστό ήταν μόλις 10%.Πολύ γρήγορα αυτή η εξάρτηση θα φτάσει σε ποσοστό 80%.Τόσο το Φυσικό Αέριο όσο και τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την πυρηνική ενέργεια, εισάγονται από την Ρωσία. Η Ελλάδα βασίζει ένα μεγάλο ( 60%)μέρος της ενεργειακής πολιτικής της στον λιγνίτη. Αλλά ο προβληματισμός είναι μεγάλος. Το 2013 η ΕΕ πλήρωσε 400 δις. ευρώ για την εισαγωγή πετρελαίου και πετρελαιοειδών. Από αυτά τα 150 δις. ευρώ πήγαν στη Ρωσία, που ελέγχει περίπου το 1/5 των εξαγωγών πετρελαίου στην ΕΕ.», ανέφερε, σημειώνοντας πως έχει καταρρεύσει η παραγωγή πετρελαίου από την Βόρεια Θάλασσα και την Ολλανδία.
Σήμερα η Δυτική Ευρώπη, εισάγει Φυσικό Αέριο από τις Ρωσία, Νορβηγία, Αλγερία, Κατάρ, Νιγηρία, Λιβύη και Τρινιτάντ και Τομπάκο. Η Ουκρανία δεν παίζει πλέον κανένα ρόλο και οι ευρωπαίοι εξαρτώνται κατά πρώτο λόγο από τη Ρωσία. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, η δυνατότητα εισαγωγής Φυσικού Αερίου από τη Νορβηγία μειώνεται αφού και αυτής της χώρας η παραγωγή πέφτει δραματικά. Οι νορβηγοί ετοιμάζονται να λύσουν το πρόβλημα τους κάνοντας γεωτρήσεις στον Αρκτικό κύκλο, ο οποίος με αυτό τον τρόπο αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη στρατηγική σημασία για τη Δύση.
«Ποια θα μπορούσε να είναι μια ικανοποιητική λύση για τη Δυτική Ευρώπη;» αναρωτήθηκε ο ομιλητής. «Το σχιστολιθικό αέριο θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ. Η Βρετανία και η Πολωνία έχουν κάνει σημαντική πρόοδο σε αυτό τον τομέα. Η Ανατολική Θράκη εικάζεται πως είναι πλούσια σε σχιστολιθικό αέριο, αλλά προς το παρόν δε γίνεται εκεί το παραμικρό. Αναγκαστικά λοιπόν, η ΕΕ βασίζεται σε τρείς πηγές για να λύσει τα ενεργειακά της προβλήματα: Ρωσία, Νορβηγία και Περσικό Κόλπο. Η βόρεια Αφρική που κάποτε ήταν πολύ σημαντική πηγή, εξέλειπε», κατέληξε.
Οι διαλέξεις, με τον δρ. Τσακίρη, που οργανώθηκαν από το Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, θα επαναληφθούν στην αρχή του Νέου Έτους, με αντικείμενο αυτή τη φορά, τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
