ΤΗΣ ΑΓΕΛΙΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ*
«Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα
είναι η ειρήνη….» (Γ. Ρίτσος)
Ο Ρίτσος στο ποίημά του πλέκει αφενός ένα εγκώμιο στην πανανθρώπινη- ή ίσως και όχι;-αξία της ειρήνης και αφετέρου προβάλλει ωςαδήριτη ανάγκη την επικράτησή της. Για άλλη μια φορά όμως διαψεύσαμε τον ποιητή στις μέρες μας. Αγνοήσαμε τις νουθεσίες του. Σκοτώσαμε την ειρήνη σκοτώνοντας ταυτόχρονα χιλιάδες αγνές ψυχούλες. Επιτρέψαμε στο όνομα του φονταμενταλισμού, του χρήματος, της πολεμικής βιομηχανίας και των συμφερόντων, να κονιορτοποιείται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ποταποί εκμεταλλευτές, έμποροι του πόνου, του φόβου, της ανασφάλειας, στοιβάζουν τα τρύπια όνειρα των προσφύγων σε σαπιοκάραβαώστε να θησαυρίσουν. Τους υπόσχονται τη Γη της Επαγγελίας, έναν τόπο ειρηνικό και γαλήνιο, προκειμένου να επιβιώσουν, να αγκυροβολήσουν. Μα τα αθώα παιδάκια σε τι να ‘χουν φταίξει;
Τι να απαντήσω αλήθεια στο πεντάχρονο παιδί μου όταν με αφέλειαρωτά, γιατί το μικρό αγόρι «να κοιμάται» στη θάλασσα; Τι να του πω όταν με ρωτά γιατί το άφησαν το αγοράκι οι γονείς του, μόνο του στα κύματα; Όταν με απορία ρωτά « δεν το αγαπούσε η μαμά του;» Σε όλα αυτά τα γιατί τι να του πω λοιπόν; Πως έχει χαθεί η λογική; Πως τον άνθρωπο συντροφεύει πάντα το αταβιστικό αίσθημα της απειλής και πως γύρω του βλέπει πολέμιους; Πως έχει πρυτανεύσει η δύναμη της γροθιάς; Πως ο πόλεμος έχει στερήσει σε κάποια παιδιά την ξεγνοιασιά, τη ζεστασιά, την αγκαλιάκαι τα γλυκά φιλιά της μάνας; Να του πω πως το ζεστό σπίτι έχει δώσει τη θέση του σε μια κρύα βάρκα στις θάλασσες του κόσμου, ενώ το χάδι του πατέρα αντικατέστησαν τα άγρια κύματα, που έσκασαν με βία στο έντρομο προσωπάκι ; Να του πω , πως το άψυχο νήπιο δεν μπορεί να ονειρεύεται πια; Πως άλλοι αποφάσισαν και καθόρισαν το δικό του αύριο; Να του μιλήσω για τους πολιτικούς πρόσφυγες; Να του πω πως μέσα στον φαινομενικό υλικό πλούτο της η ζωή μας έγινε τόσο φτωχή και άδεια από ήθος και αξίες; Ότι οι συνειδήσεις μαςέχουν πέσει σε μόνιμη χειμερία νάρκη καθιστώντας τη ζωή μας επισφαλή και τόσο παροντική; Να του μιλήσω για την ευνουχισμένηανθρωπιά και τον ανύπαρκτο αλτρουισμού;
Δε θέλω να του πω την αλήθεια της πραγματικότητας που ζούμε. Αρνούμαι να δηλητηριάσω την αθώα καρδούλα του.Όχι επειδή αιθεροβατώ ή αλίμονο εθελοτυφλώ, αλλά γιατί μου αρέσει να βλέπω πάντοτε το ποτήρι μισογεμάτο. Το μικρό αγόρι που ξέβρασε η θάλασσα ας μην γίνει μόνο το σύμβολο της δυστυχίας του πολέμου. Το μικρό αγόρι που δεν πρόλαβε να γίνει ούτε πέντε,ας γίνει το σύμβολο του αγώνα για την επίτευξη της ειρήνης. Δε θέλω να μιλήσω στο παιδί μου για το δρόμο που οδηγεί αγνά παιδάκια στα νεκροταφεία. Επιλέγω να του μιλήσωκαλύτερα, για το δρόμο που οδηγεί στο σχολείο· που οδηγεί στο φως και όχι στο σκοτάδι, που οδηγεί στην άνοιξη. Θα του μιλήσω για την ειρήνη. Θα του πω για τη ζωή, την αγάπη, την ποίηση, το χαμόγελο, την καλοσύνη.
Είμαι της άποψης, πως η ειρήνη θα κατακτηθεί αν εμπνεύσουμε στις νέες γενιές, στα μικρά παιδάκια, τις μεγάλεςαρετές της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και του πολιτισμού, αν καταργήσουμε επιτέλους τη ρητορική του μίσους και τηνανθρωποφαγία, αν προβάλουμε τα οφέλη της ειρήνης·τότε ναι, θα συμβάλουμε αποφασιστικά στην ειρηνική πρόοδο.“Honestum ex virtute ortum”,, δηλ. «το καλό προέρχεται από την αρετή» και το πιστεύω ακράδαντα.
Αν διδάξουμε στα παιδιά μας από πολύ νωρίς, το σεβασμό, την αποδοχή, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, το διάλογο αλλά και τη συναδέλφωση των ανθρώπων και των λαών, θα αντιληφθούν εγκαίρως και εκτός πάσης αμφιβολίας, πως αφετηρία και απόληξη των περισσότερων διαδικασιών θα πρέπει να είναι πάντοτε ο άνθρωπος και η ευημερία του.Τότε μόνο,η ανθρωπότητα,ως άλλη Μήδεια θα μπορέσει να βγάλει εκτός μάχης τονάτρωτο μυθολογικό Τάλω, τον σύγχρονο «ρόμποκοπ» -όπως θα έλεγαν τα παιδιά μας σήμερα-, το κακό που ολοένα θεριεύει.
Ο μικρούλης Αϊλάν ας είναι το τελευταίο παιδί, που δεν πρόλαβε να δει τίποτα παρά μόνο το σκληρό πρόσωπο του πολέμου. Ας είναι το τελευταίο παιδί που δεν ένιωσε την ανθρώπινη αγάπη. Ας είναι το τελευταίο παιδί που το ανάγκασαν να «κοιμηθεί» νωρίς.
Γιατί, παραφράζοντας τον ποιητή,
τ' όνειρο κάθε παιδιού είναι η ειρήνη,
γιατί τ' όνειρο κάθε μάνας είναι η ειρήνη…..
*Φιλόλογος
