ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ*
Από τους χειρότερους εσωτερικούς εχθρούς μίας δημοκρατικής χώρας και του λαού της, είναι ο λαϊκισμός των κομμάτων και των πολιτικών της.
Ο λαϊκισμός, έχει και όνομα και ορισμό. Είναι από τη μια, ο φόβος του διαβόητου και περιβόητου πρόσκαιρου πολιτικού κόστους και η παντί τρόπω αποφυγή του και από την άλλη, η ελπίδα του πρόσκαιρου πολιτικού οφέλους και η παντί τρόπω επιδίωξη του.
Στην εποχή μας, ο λαϊκισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μετεξέλιξη και η επανεμφάνιση, ισοδυνάμων ή και χειρότερων καταστροφικών αποτελεσμάτων, της ελληνορωμαϊκής δημαγωγίας.
Η επί μακρόν επικράτηση του λαϊκισμού, ανάμεσα στους πολιτικούς και τα κόμματα, μαζί με την ανευθυνότητα, την ασυδοσία και την κουφότητα που γεννά και εκτρέφει σε σημαντικούς οργανισμούς και θεσμούς, έχει ως συνέπεια για τη χώρα να ικανοποιεί την απληστία τού λαού, τη ματαιοδοξία και τη χρηματολαγνεία του, να θωπεύει τα ελαττώματα και να ενισχύει τα κατώτερα ένστικτα του, πλήττοντας ταυτοχρόνως τις αρετές, τις αξίες και τους άξιους του, υπονομεύοντας την ασφάλεια, την ελευθερία και τη δημοκρατία του, ναρκοθετώντας την οικονομία του και προπάντων πλήττοντας τον πατριωτισμό του και το αίσθημα ευθύνης του, απέναντι στο μέλλον της χώρας αλλά και στο μέλλον των παιδιών του.
Ο λαϊκισμός, αφού πρώτα με εύηχα συνθήματα και ηδονιστικές αυταπάτες, ναρκώνει με γλυκασμό σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, μετά τη φορτώνει με βάρη υπέρτερα των αντοχών της, ύστερα στοχοποιείται εξουδετερώνει κάθε εστία πολιτικής αντίστασης και κάθε φορέα ρεαλισμού, διογκώνει τα προβλήματα και τις ανάγκες της, στη συνέχεια την αφαιμάσσει και στο τέλος κατασπαράζει τις σάρκες της.
Με άλλα λόγια, η δημαγωγία, ενώ προσφέρει άμεσα οφέλη στον δημαγωγό, με αμεσότερο το πρόσκαιρο πολιτικό όφελος, καθιστά το πολιτικό σύστημα ανίκανο για να δώσει λύσεις στα προβλήματα, που παλιοί δημαγωγοί δημιούργησαν, συντηρεί και επιδεινώνει τα προβλήματα αυτά και σαν να μην έφτανε αυτό, δημιουργεί και φορτώνει πρόσθετα και καινούργια, με τις δυσχέρειες και το οικονομικό κόστος της επίλυσής τους, να παραπέμπονται πολλαπλασιασμένα εις το μέλλον.
Το πρόσκαιρο πολιτικό όφελος των προηγουμένων κομματαρχών και πολιτικών είναι για τους τωρινούς πρόσκαιρο πολιτικό κόστος, μπροστά στον φόβο του οποίου κυριολεκτικά παραλύουν και ως να μην έφτανε αυτό, η επιδίωξη από τους σημερινούς τού εύκολου πρόσκαιρου πολιτικού οφέλους νομοτελειακά, θα είναι για τους αυριανούς, πολιτικό κόστος, το οποίο αφού θα κάμουν το παν για να το αποφύγουν, θα ενσωματώσουν και το δικό τους και ολόκληροθα το μετακυλήσουν στους μεθεπόμενους.
Έτσι, ο λαός μας βαυκαλισμένος και ναρκωμένος μέσα στην πλημμυρίδα του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας, που υπερχειλίζει από τις τηλεοράσεις, φορτώθηκε εξελικτικά,τεράστια βάρη στην καμπούρα του, που τον έφεραν στα όρια της ισορροπίας, των αντοχών και των δυνατοτήτων του, που με την πρώτη αναποδιά κυριολεκτικά κατέρρευσε, γονάτισε και σήμερα μέσα σε συνθήκες καταστροφής, καθημερινά ταπεινώνεται, υποθηκεύεται και εξανδραποδίζεται.
Αν η ιστορία μας τελείωνε εδώ και ο λαός πραγματικάαντιδρούσε πολιτικά, θα έλεγα ότι υπήρχε κάποια προοπτική για να μαζέψει τα κομμάτια του, να επουλώσει τις πληγές του, να ξανασταθεί στα πόδια του και να κοιτάξει το μέλλον του με ελπίδα.
Φευ! Ούτε προοπτική υπάρχει ούτε ελπίδα. Και δεν υπάρχει, διότι οι ίδιες νοοτροπίες που επικρατούσαν χρόνια τώρα και είναι αυτές που τον οδήγησαν στην οικτρή αυτήν κατάσταση, επικρατούν και σήμερα, όχι μόνο στον χώρο της πολιτικής, αλλά παντού. Στα κόμματα, τους θεσμούς, τα πανεπιστήμια, τις τράπεζες, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα Μ.Μ.Ε, τα διάφορα συμβούλια, παντού.
Οι περισσότεροι από αυτούς με πρόσχημα και σύνθημα την δήθεν διέξοδο από την κρίση εξακολουθούν να φορτώνουν τον ήδη γονατισμένο λαό, πρόσθετα βάρη, ξένα με τα προβλήματά του και άσχετα με τις ανάγκες του, που μειώνουν δραματικά τις ήδη λιγοστές του δυνάμεις για να ξανασταθείστα πόδια του.
Η νέα αυτή μεταλλαγμένη, μετανεωτερική μορφή δουλείας, που μας επιβλήθηκε και η γενοκτονία των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων, που ήδη οργιάζει και κάθε μέρα γίνεται και περισσότερο βάρβαρη,δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια να ελπίζω.
Η δημαγωγία είναι σήμερα η κύρια αιτία ώστε αυτά που πρέπει να γίνουν, αναβάλλονται ή ματαιώνονται και αυτά που πρέπει να μην γίνονται και να μην γίνουν συντηρούνται, πολλαπλασιάζονται και επισπεύδονται.
Δυστυχώς, η χώρα, ο λαός και η κοινωνία πληρώνουν το διαχρονικό κόστος της δημαγωγίας, του λαϊκισμού, της ανευθυνότητας και της κουφότητας, αλλά δυστυχέστατα οι πολίτες εξακολουθούν ακόμα, ναρκωμένοι από ισχυρότερες δόσεις λαϊκισμού, να ανέχονται και εν πολλοίς να επιβραβεύουν τους δημαγωγούς και να τους επιτρέπουν να συνεχίζουν την πολιτική αγυρτεία τους και την πολιτική αλητεία τους.
*Βουλευτής ΔΗΣΥ, μέλος της Επιτροπής Παιδείας
