ΤΗΣ ΑΝΔΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΟΥ-ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ*
Όταν η μουσική εισχωρεί στο σώμα και το κυριεύει, τότε η μελωδία και ο ρυθμός το κάνουν να κινείται και να παίρνει μια παράξενη μορφή που μπορεί να μοιάζει με αετό που ανοίγει τα φτερά του για να πετάξει. Αυτό συνέβηκε στο κονσέρτο της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου την Πέμπτη 7.12.2017 στο Ριάλτο με τίτλο «Η τζαζ και ο χορός συναντούν τον Μότζαρτ». Ο Μαέστρος της, Γενς Γκέοργκ Μπάχμαν, με φράκο και με την μπαγκέτα στο χέρι, κυριολεκτικά έδινε με την κίνηση του σώματός του πότε τη γλυκύτητα και πότε την ένταση της μουσικής. Το πρώτο κομμάτι του Κόπλαντ, για έγχορδα μόνο, ήταν το έναυσμα για το τι θα ακολουθούσε. Ένα κομμάτι τζαζ που σε έμπαζε στον ρυθμό και σε οδηγούσε στο αμέσως επόμενο κομμάτι με τίτλο «Το βόδι πάνω στη στέγη» του Μιλώ. Και μετά έρχεται η κορύφωση του κονσέρτου για μένα που ήταν οι επιλεγμένες κινήσεις για Σουίτα για Ορχήστρα Βαριετέ του Σιοστακόβιτς κι αν κρίνω και από την κίνηση του Μπάχμαν, την ερμηνεία των μουσικών αλλά και τα χειροκροτήματα των θεατών, ίσως να ήταν για όλους έτσι. Ο Σιοστακόβιτς πάντα με ενθουσιάζει και με ταξιδεύει μέσα από τη μουσική του προκαλώντας με να χορέψω αντί να τον ακροαστώ, ιδιαίτερα όμως όταν ακούω το Βαλς αρ.2 που η καταπληκτική μελωδία του, κυριεύει και το δικό μου σώμα. Και το Βαλς συμπεριλαμβανόταν στις επιλεγμένες κινήσεις. Ο πάντα αγαπημένος Μότζαρτ έκλεινε το κονσέρτο με τη συμφωνία του Χάφνερ αρ.35 κ.385 που ο ίδιος διεύθυνε το 1783 στο Μπουργκτεάτερ της Βιέννης με μεγάλη επιτυχία.
Η Σ.Ο.Κ. , που σέβεται πολύ το ακροατήριο της, είναι θετικοί επαγγελματίες που σε κάθε κονσέρτο τους φροντίζουν να έχουν ψηλή επίδοση και να επικοινωνήσουν μουσικά με τον κόσμο που τους παρακολουθεί. Η ωραία ερμηνεία και ο επαγγελματισμός ανταμείβονται με την όλο και μεγαλύτερη προσέλευση των ακροατών τους. Αναμένουμε τώρα τη Χριστουγεννιάτικη Συναυλία που είμαι σίγουρη ότι θα μας ταξιδέψει και πάλι μέσα από τις νότες.0
*Συγγραφέας-Ερευνήτρια
