Τα Χριστούγεννα του αντικαταστάτη και η κοινή λογική

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*

Διαβάζοντας την επιστολή με τίτλο «Καταβολή ανεργιακού επιδόματος σε αντικαταστάτες εκπαιδευτικούς»² που το ΥΠΠ απέστειλε στις εκπαιδευτικές οργανώσεις ως απάντηση στο αίτημα καταβολής στους συναδέλφους αυτούς επιδόματος ανεργίας τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, ομολογώ ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ την λογική πίσω από την επιχειρηματολογία που επικαλούνται το ΥΠΟΙΚ και το ΤΚΑ για να απορρίψουν το αίτημα.  Ήδη από την εποχή του Αριστοτέλη αποδεχόμαστε ότι μεταξύ δύο αντιφατικών προτάσεων αναγκαστικά μόνο η μία είναι ορθή³. Στην περίπτωση μας αυτό συνεπάγεται την αναγκαστική αποδοχή μόνο της μιας εκ των δύο πιο κάτω προτάσεων:

1. Είτε ο αντικαταστάτης έχει εργασία, αμείβεται  και συνακόλουθα  δεν δικαιούται επίδομα ανεργίας .
2. Είτε ο αντικαταστάτης δεν εργάζεται ούτε και αμείβεται, όπως αυτό βεβαιωμένα συμβαίνει κατά τις γιορτές, και συνακόλουθα δικαιούται την  καταβολή του επιδόματος με βάση την νομοθεσία που διέπει τη λειτουργία του  ΤΚΑ.

Είναι παρά-λογο   να θεωρείται κάποιος ταυτόχρονα και άνεργος και εργαζόμενος για να δικαιολογηθεί η στέρηση του επιδόματος ανεργίας. Ακόμα και αν κάποια αντικατάσταση αναμένεται να συνεχιστεί  μετά τα Χριστούγεννα, ο αντικαταστάτης δεν έχει σύμβαση εργασίας από 23 Δεκεμβρίου μέχρι 6 Ιανουαρίου και δεν πληρώνεται. Προφανώς πληρεί τον ορισμό του ανέργου εφόσον ούτε η διαθεσιμότητα του για εργασία μπορεί να αμφισβητηθεί. Το δικαίωμα του αντικαταστάτη για επίδομα ανεργίας τεκμηριώνεται λογικά, είναι αυτονόητο θα μπορούσε να πει κανείς και η αντίθετη επιχειρηματολογία στερείται λογικού ερείσματος.

Η μη καταβολή επιδόματος ανεργίας είναι κατά την γνώμη μου και αντισυνταγματική εφόσον καθιστά τις συνεισφορές του εκπαιδευτικού στο ΤΚΑ  άνευ ανταποδοτικού οφέλους. Για πιο λόγο πληρώνει ο αντικαταστάτης εκπαιδευτικός 7,8% των πενιχρών του απολαβών στο ΤΚΑ, αν και όταν εργάζεται, αν δεν δικαιούται το επίδομα ανεργίας τις περιόδους της ανεργίας;

Η αντιμετώπιση των ανέργων εκπαιδευτικών συνιστά και είδος εργασιακού ρατσισμού, εφόσον σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις όπως των υπαλλήλων των ξενοδοχείων το επίδομα δίνεται. Γιατί δύο μέτρα και  δύο σταθμά σε περιπτώσεις που μπορούν να θεωρηθούν όμοιες κατ αναλογία;

Το θέμα έχει και την ηθική του πλευρά. Αλήθεια πόσο ηθικό είναι να αφήνεις κάποιο χωρίς χρήματα τα Χριστούγεννα τη γιορτή της αγάπης; Ακόμα και ο πλέον φτωχός δικαιούται να περάσει με αξιοπρέπεια τις γιορτές. Πολλοί από τους συναδέλφους μας αυτούς έχουν οικογένειες και παιδιά. Τα  παιδιά των αντικαταστατών είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού; Δυστυχώς το να είσαι  αντικαταστάτης εκπαιδευτικός φαίνεται ότι σε υποβαθμίζει σε εργαζόμενο δεύτερης κατηγορίας.

Καλώ τα εμπλεκόμενα υπουργεία να εγκαταλείψουν τις νομικές σοφιστείες και να δώσουν το επίδομα ανεργίας για τα Χριστούγεννα σε όσους αντικαταστάτες το δικαιούνται. Η κοινή λογική και η ανθρωπιά πρέπει επιτέλους να επικρατήσουν.

Σημειώσεις

1. Απόφαση ΔΣ ΑΚΙΔΑ 24/11/2015.
2. Επιστολή με ημερομηνία 23 Νοεμβρίου 2015, αρ. Φακ. 15.15.18, 15.15.19 υπογεγραμμένη από την Γενική Διευθύντρια του ΥΠΠ.
3. Ο Νόμος της μη αντίφασης απαγορεύει στη νόηση την ταυτόχρονη αποδοχή δύο προτάσεων που αντιφάσκουν, δηλαδή η μια αναιρεί την άλλη. Δύο κρίσεις, από τις οποίες η μία βεβαιώνει ένα γεγονός  και η άλλη το καταρρίπτει, είναι κρίσεις αντιφατικές και δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα ορθές. Την Αρχή αυτή ο Αριστοτέλης την αποκάλεσε "βεβαιοτάτην των αρχών απασών" (Μεταφυσικά Γ΄, 3, 1005, β, 11) και τη διατύπωσε ως εξής:"το αυτό άμα υπάρχειν τε και μη υπάρχειν αδύνατον" (Μεταφυσικά. Γ΄, 3, 1005, β, 19)

Συντομογραφίες

1. ΥΠΠ: Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
2. ΥΠΟΙΚ: Υπουργείο Οικονομικών
3. ΤΚΑ: Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων

*Βοηθός Γενικός Γραμματέας ΑΚΙΔΑ