Χωρίς πλαίσιο

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΑΠΙΟΥ *

Πριν από ακριβώς οκτώ μήνες, η πλειοψηφία της Βουλής ψήφιζε ένα νόμο που θα άλλαζε τη ζωή μας για πάντα.  Δόθηκε στις τράπεζες και σε αυτούς που ελέγχουν τις τράπεζες (είτε οικονομικά, είτε πολιτικά) και το καρπούζι και το μαχαίρι. Με το νόμο των εκποιήσεων, που ενεργοποιήθηκε οριστικά και αμετάκλητα στις 16 Απριλίου, οι σχέσεις μεταξύ τράπεζας και (μη εξυπηρετούμενου) δανειολήπτη ήταν σχέσεις μεταξύ ενός πάνοπλου Γολιάθ και ενός Δαυίδ χωρίς σφεντόνα.

(Ποιοι με τη ψήφο τους «άνοιξαν το δρόμο για τις εκποιήσεις» και ποιοι όχι, είναι πολύ καλά γνωστό –όσο και αν προσπαθούν σήμερα κάποιοι να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα).     

Η εφαρμογή αυτού του υπερ-νόμου των εκποιήσεων ΧΩΡΙΣ το νομοθετικό πλαίσιο αφερεγγυότητας σήμαινε ότι:

• Δεν θα υπήρχε καμιά απολύτως προστασία για την κύρια κατοικία (μέχρι €300.000) ή τη μικρή επαγγελματική στέγη (μέχρι €350.000)
• Δεν θα υπήρχε καμιά προστασία για τους άνεργους και τους λήπτες δημοσίου βοηθήματος , δηλαδή όλους εκείνους που οι τράπεζες θεωρούν «μη βιώσιμους»
• Όλοι οι εγγυητές ανεξαρτήτως ποσού και κατάστασης θα έπρεπε αδιακρίτως να επωμιστούν το βάρος των χρεών του πρωτοφειλέτη 
• Δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ στις τράπεζες να διαγράψουν οφειλόμενα ποσά μέχρι €25.000
• Δεν θα μπορούσε να επιβληθούν στις τράπεζες αναδιαρθρώσεις δανείων προς όφελος των οφειλετών, αφού η κάθε αναδιάρθρωση θα εξαρτιόνταν αποκλειστικά και μόνο στην καλή θέληση των τραπεζιτών
• Δεν θα διαγράφονταν οι τόκοι υπερημερίας και τα πέναλτι που παράτυπα επέβαλλαν οι τράπεζες όλα τα προηγούμενα χρόνια
• Οι τράπεζες (ή τα ταμεία στα οποία θα καταλήξουν τα «κόκκινα δάνεια») θα είχαν τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε μαζικές εκποιήσεις ασχέτως αν σήμερα μας λένε ότι δεν τους συμφέρει

Με το πλαίσιο αφερεγγυότητας και τους πολύπλοκους μηχανισμούς του δημιουργείται ένα ελάχιστο δίχτυ προστασίας για δανειολήπτες και εγγυητές. Ένα δίχτυ προστασίας που είναι κατά πολύ καλύτερο και πιο ισχυρό από το απόλυτο «τίποτα». Γιατί μεταξύ του «τίποτα» και ενός πλαισίου προστασίας που μπορεί να βελτιωθεί και να ενισχυθεί, η απόσταση είναι χαώδης. Όπως χαώδης είναι η διαφορά που (ξε)χωρίζει την υπευθυνότητα από το λαϊκισμό και από όλους εκείνους που κτίζουν πολιτικές στα ερείπια μιας κοινωνίας και στο ξεσπίτωμα του κόσμου.

* Υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΕΔΕΚ

agapiou1974@gmail.com