ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΠΟΛΥΒΙΟΥ*
Στις 27 Αυγούστου 2014 κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο η «Απάντηση στην έκθεση Αξιολόγησης των Αναλυτικών Προγραμμάτων: Ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο της Δημοκρατίας». Επιστολογράφος ο κ. Ανδρέας Δημητρίου, πρώην υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού. (Η επιστολή δημοσιεύθηκε και στο Παιδεία News στις 28 Αυγούστου).
Ο κ. Δημητρίου απαντώντας στην προσφάτως δημοσιευθείσα «Έκθεση Αξιολόγησης των Αναλυτικών Προγραμμάτων», γράφει στην παράγραφο με δική του αρίθμηση 2: «Εξάλλου επισημαίνω ότι η παρούσα έκθεση κακίζει το γεγονός ότι ως Υπουργός συνεργάστηκα και με τα κόμματα στη σύνθεση των διάφορων επιτροπών—ειδικά των πιο πολιτικά ευαίσθητων. (…) Είναι όμως ειρωνεία να επισημαίνεται κάτι τέτοιο από άτομα που δεν υπήρχε επιτροπή για την οποία οι ίδιοι να μην προταθούν από κάποιο κόμμα (π.χ., η Μ. Κουτσελίνη μονίμως προτεινόταν από τον ΔΗΣΥ και ο Π. Παπαπολυβίου μονίμως προτεινόταν από το ΔΗΚΟ).»
Αντιπαρέρχομαι τα περί «καθεστωτικών απολογητών» και «ιστορικού αμώμου», που γράφει παρακάτω στην επιστολή του, αλλά και τις γελοίες υπερβολές του, αφού δεν διαθέτω ούτε το ύφος ούτε το ήθος για να ακολουθήσω τον κ. Δημητρίου σε αυτό το επίπεδο. Το ότι δεν υπήρξα ποτέ μέλος κάποιου κόμματος είναι γνωστό, οπότε δεν υπάρχει λόγος να επιχειρήσω να αποδείξω, ειδικά στον κ. Δημητρίου, ότι δεν είμαι ελέφαντας. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι επί των ημερών της υπουργικής του θητείας στη ΜΟΝΗ επιτροπή που διορίστηκα ήταν αυτή για τη συγγραφή των Αναλυτικών Προγραμμάτων Ιστορίας. Ο κ. Δημητρίου αντί να με ευχαριστήσει που συνέδραμα στο έργο του, όταν ζήτησε την ειδική τεχνογνωσία και την άποψή μου, προσπαθεί να με κατασυκοφαντήσει με μειωτικά υπονοούμενα. Αξιοζήλευτη συμπεριφορά!
Ως προς τη συμμετοχή μου στην Επιτροπή των Αναλυτικών της Ιστορίας: Όταν ο κ. Δημητρίου, ως υπουργός της κυβέρνησης Δ. Χριστόφια, άνοιξε το κουτί της Πανδώρας με αδέξιους χειρισμούς και υπερβολικές δηλώσεις, έσπευσε ο ίδιος, για να καταλαγιάσει τις αντιδράσεις που είχαν δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη, να δηλώσει ότι για το μάθημα της Ιστορίας θα διόριζε μια επιτροπή με ιστορικούς «κοινής αποδοχής». Ο ίδιος ο κ. Δημητρίου είναι που πήγε στα κόμματα και ζήτησε τις προτάσεις τους για τους ιστορικούς που θα στελέχωναν την Επιτροπή για το Αναλυτικό Πρόγραμμα της Ιστορίας. Ήταν μια καινοφανής πρακτική, εντελώς εκτός ακαδημαϊκής λογικής, αλλά αυτός την πρότεινε και αυτός την υλοποίησε.
Σε αυτή την επιτροπή διορίστηκα και εγώ, μαζί με άλλους τέσσερις συναδέλφους. Παρά τα όσα προσβλητικά προς το πρόσωπό μου και την επιστημονική μου ακεραιότητα η κοντή μνήμη του κ. Δημητρίου αφήνει να νοηθούν, του θυμίζω ότι τη συμμετοχή μου στη συγκεκριμένη Επιτροπή του την είχαν προτείνει τα τρία από τα τέσσερα μεγάλα κυπριακά κόμματα.
Οι απαξιωτικές αναφορές της «ανοιχτής επιστολής» του κ. Δημητρίου προς το πρόσωπό μου είναι ένα μικρό δείγμα του τρόπου με τον οποίο διοίκησε το υπουργείο Παιδείας στη διάρκεια της θητείας του: Αποφυγή ανάληψης των ευθυνών του, επιλεκτική μνήμη και διαστρέβλωση της αλήθειας, υπερφίαλος ξερολισμός, εριστικότητα και αλαζονεία, και το χειρότερο, δημιουργία συνεχώς προβλημάτων εκ του μη όντος, ακόμη και με στενούς συνεργάτες και υφισταμένους του.
Και εξηγούμαι: Αν πράγματι είχε διαβάσει ο κ. Δημητρίου την προσφάτως δημοσιευθείσα «Έκθεση Αξιολόγησης των Αναλυτικών Προγραμμάτων», θα έβλεπε, όπως έχει ήδη δημοσιευθεί στον τύπο («Φιλελεύθερος», 31 Ιουλίου, σελ. 19, στο ρεπορτάζ της Χριστίνας Κυριακίδου) ότι δεν υπογράφω τη συγκεκριμένη Έκθεση και επομένως δεν με εκφράζει σε κανένα σημείο της. Δηλαδή, η ακατανόητη επίθεση εναντίον μου ξεκινά από μια εντελώς λανθασμένη βάση... Το περιστατικό θυμίζει θέατρο του παραλόγου και δεν αξίζει να σχολιαστεί περισσότερο.
Πρέπει να προσθέσω ότι για μένα ήταν αυτονόητο, ότι οι στοιχειώδεις κανόνες ακαδημαϊκής δεοντολογίας δεν μου επέτρεπαν να «αξιολογήσω» ένα Αναλυτικό πρόγραμμα στο οποίο ήμουν ένας εκ των συντακτών. Όσο και αν αδυνατεί να το κατανοήσει ο κ. Δημητρίου, για κάποιους το ακαδημαϊκό ήθος, η προσωπική αξιοπρέπεια και η απόλυτη ελευθερία στη διαμόρφωση και διατύπωση της προσωπικής άποψης και έκφρασης, έχει μεγαλύτερη αξία από την αγωνιώδη αναζήτηση κομματικής στέγης και αναρρίχησης σε πρόσκαιρα πολιτειακά αξιώματα. Ως προς την ερμηνεία των αναίτιων προσβλητικών χαρακτηρισμών του, της καθεστωτικής συμπεριφοράς και της σκιαμαχίας με ανύπαρκτους «εχθρούς», είναι κάτι που δεν ανήκει στη δική μου επιστημονική ειδικότητα αλλά σε αυτήν του κ. Δημητρίου.
*Αναπλ. καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας
Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας
Πανεπιστήμιο Κύπρου
