ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΑΠΙΟΥ*
Τον περασμένο Ιούνιο η τιμή του πετρελαίου στις αγορές ήταν 115 δολάρια το βαρέλι και τις τελευταίες μέρες έπεσε κάτω από το φράγμα των 50 δολαρίων. Σύμφωνα με ξένους αναλυτές, η «υπερβάλλουσα ρευστότητα» και «ο ψυχρός πόλεμος ΗΠΑ-ΟΠΕΚ για τα μερίδια αγοράς» ήταν η αιτία που οδήγησε τις τιμές στο πάτο εξαετίας. Αυτά συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο, γιατί στην Κύπρο και στο ένα δολάριο να πέσει η τιμή του πετρελαίου, τα καύσιμα για τους ιθαγενείς θα πωλούνται πάλι σαν είδος πολυτελείας.
Από τα €1,43 που πλήρωναν οι Κύπριοι καταναλωτές για ένα λίτρο αμόλυβδη τον Ιούνιο, σήμερα πληρώνουν περίπου €1,17. Η πτώση των 26 σεντ δεν οφείλεται βέβαια ούτε στη… νιοστή έρευνα της ΕΠΑ για ενδεχόμενο καρτέλ στην αγορά καυσίμων, ούτε στις διαμαρτυρίες των (συνδέσμων) καταναλωτών για τα πανάκριβα καύσιμα. Οφείλεται στην… «υπερβάλλουσα ρευστότητα» και στον «πόλεμο ΗΠΑ-ΟΠΕΚ». Οι ίδιοι λόγοι που παγκοσμίως προκαλούν καθίζηση των τιμών, στην Κύπρο προκαλούν ανεπαίσθητες μειώσεις.
Έχουμε εγκαθιδρύσει ένα σύστημα που παρέχει σταθερό περιθώριο κέρδους μερικών εκατομμυρίων στις εταιρείες πετρελαιοειδών (σε μια υποτίθεται ελεύθερη και ανταγωνιστική αγορά) και έχουμε δημιουργήσει ένα κράτος που λειτουργεί περισσότερο σαν κράχτης και λιγότερο σαν ρυθμιστής μιας φιλελευθεροποιημένης αγοράς. Το κυριότερο όμως είναι ότι στα καύσιμα επιβάλλεται μια βαριά και αντιαναπτυξιακή φορολογία που παράγει στρεβλώσεις και εμπόδια σε καταναλωτές και επιχειρήσεις.
Όταν η φορολογία ενός αγαθού όπως είναι τα καύσιμα φτάνει στο 50% και βάλε, τότε μιλούμε για εμπαιγμό. Για «διακομματικό» εμπαιγμό. Και η «φιλολαϊκή» κυβέρνηση Χριστόφια και η σημερινή κυβέρνηση επέβαλλαν απανωτές αυξήσεις στα καύσιμα χωρίς να προσφέρουν στους πολίτες κανένα ανταποδοτικό όφελος και κανένα αντισταθμιστικό μέτρο. Μόνο λόγια παχιά για δημόσιες συγκοινωνίες, μελέτες για τραμ και πράσινα… τρόλεϊ!
Η υπερφορολόγηση των καυσίμων σε μια χώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών χρησιμοποιεί ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τα ιδιωτικά οχήματα για μετακινήσεις είναι παράλογη και εξωφρενική. Και μια παράλογη φορολογία παράγει μόνο στρεβλώσεις και πρόσθετα βάρη σε όλους τους πολίτες, είτε είναι έχοντες και κατέχοντες, είτε ανήκουν (όπως η μεγάλη πλειοψηφία) στη μεσαία και εργατική τάξη.
Η κυβέρνηση όμως επιλέγει την εύκολη, απλή και φορομπηχτική πολιτική για να εισπράξει βρέξει-χιονίσει τα 100+ εκατομμύρια κάθε χρόνο, αντί να βρει άλλους τρόπους να ισορροπήσει τους δημοσιονομικούς ισολογισμούς και να καλύψει τις μαύρες τρύπες του δημόσιου κορβανά. Δεν είναι θέμα πολιτικής, είναι θέμα ανικανότητας.
ΥΓ: Το καλό της υπόθεσης είναι ότι από τις διεθνείς μειώσεις των τιμών του πετρελαίου, μειώνεται και το ρεύμα –άλλο είδος πολυτελείας κι αυτό! Χρόνια τώρα έχουμε μάθει να ποτίζουμε και τη γλάστρα μαζί με τη βασιλιτζιά. Δεν είναι θέμα αντοχών, είναι θέμα κουλτούρας…
* Υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του ΚΣ ΕΔΕΚ.
