Η ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων, ως πολιτισμικός και γνωστικός παράγοντας, μπορεί να συμβάλει θετικά στην αυτοαντίληψη και αυτοεκτίμηση των παιδιών. Ο σχεδιασμός δραστηριοτήτων που ακολουθεί την ανάγνωση και που δίνει έμφαση στις αξίες, προσφέρει τη δυνατότητα έκφρασης προσωπικών βιωμάτων των παιδιών αλλά και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, στοιχείο απαραίτητο για την ενσυναίσθηση.
Αυτά ήταν μερικά μόνο από τα όσα αναφέρθηκαν στην διάλεξη της κ. Τασούλας Τσιλιμένη ,αναπληρώτριας καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ειδικής στα ζητήματα της Παιδικής Λογοτεχνίας και Δημιουργικής Γραφής, στο πλαίσιο των Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων της Σχολής των Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και πιο συγκεκριμένα στο πλαίσιο της Μεταπτυχιακής Ειδίκευσης «Διδακτική της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας» , στην οποία η κ Τσιλιμένη διδάσκει ως επισκέπτρια καθηγήτρια το μάθημα της Ιστορίας της Παιδικής και Νεανικής Λογοτεχνίας.
Στην κατάμεστη από δασκάλους αίθουσα ΟΥΝΕΣΚΟ του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, τονίσθηκε πως η Παιδική Λογοτεχνία είναι μέσο πρωτίστως αισθητικής απόλαυσης, το οποίο επιτρέπει στις παιδικές ψυχές και σε όποιον διαθέτει παιδικότητα, να εμπνευστεί, να φανταστεί, να ταξιδέψει, αλλά ταυτόχρονα να μάθει τον εαυτό του και να μπει στη θέση του άλλου, αποφεύγοντας δυσάρεστες καταστάσεις, όπως το φαινόμενο του εκφοβισμού. Ένα φαινόμενο, όπως τόνισε η Μαρίνα Ροδοσθένους-Μπαλάφα, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, παράβαση ποινικού ή ηθικού νόμου, που παρουσιάζεται αυξανόμενο τόσο στην προδημοτική όσο και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης και όχι μόνο, ενθαρρύνοντας μας να αναζητούμε τρόπους πάταξης.
« Η ανάγνωση βιβλίων είναι αποτελεσματική για αλλαγή στη συμπεριφορά, την πνευματική υγεία, την ανάπτυξη της αυτογνωσίας με τη μείωση του φόβου» επισήμανε η κυρία Τσιλιμένη προσθέτοντας πως η ενσυναίσθηση βελτιώνει τη σχέση δασκάλων-μαθητών με αποτέλεσμα καλύτερες συνθήκες μάθησης.
«Στόχος της ανάγνωσης λογοτεχνικών κειμένων , είναι η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών με έμφαση στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και της αυτοεκτίμησης . Η αυτοεκτίμηση (self-esteem), είναι μια κρίση γύρω από τον εαυτό μας και εξαρτάται από την αξιολόγηση που κάνουμε πάνω στη διαφορά της αυτοεικόνας μας και του ιδεατού εαυτού μας» τόνισε, εξηγώντας πως η εικόνα, την οποία διαμορφώνουμε για τον εαυτό μας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ομαλή ανάπτυξη, την ψυχική ισορροπία του ατόμου και την προσαρμογή του στις απαιτήσεις του ευρύτερου περιβάλλοντος.
Αναφέρθηκε στη συνέχεια στα «Γενικά Βήματα», δηλαδή στην προσεγμένη παρουσίαση, με την επιλογή του βιβλίου που μεταξύ άλλων θα αποφεύγει σεξιστικές εκφράσεις, την προετοιμασία των ερωτήσεων με βάση το γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο ανάπτυξης των παιδιών, τα εισαγωγικά σχόλια που ελκύουν την προσοχή των παιδιών, την ανταπόκριση των δασκάλων στα σχόλια των παιδιών και την ενθάρρυνση της συμμετοχής των παιδιών.
Μίλησε επίσης για την αυτοαντίληψη , λέγοντας πως αυτή προέρχεται κυρίως από τις πράξεις και αντιδράσεις των άλλων στο πλαίσιο των διαπροσωπικών σχέσεων και την βιβλιοθεραπεία, διαδικασία ή δραστηριότητα που σχεδιάζεται για να βοηθήσει τα άτομα να λύσουν τα προβλήματα τους ή να καταλάβουν καλύτερα τους εαυτούς τους μέσω της ανταπόκρισης τους στη λογοτεχνία.
«Στόχος της ανάγνωσης λογοτεχνικών κειμένων, είναι η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών με έμφαση στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και της αυτοεκτίμησης», κατέληξε.
Μετά τη διάλεξη, πραγματοποιήθηκε δίωρο βιωματικό εργαστήρι για εκπαιδευτικούς του Α’ Κύκλου της Δημοτικής Εκπαίδευσης.
