ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑΣ ΜΑΝΩΛΗ*
Είχα διαβάσει για την απεργία τους στο διαδίκτυο. Τους είδα και στην τηλεόραση. Όμως αυτό το πρωί τους ένιωσα. Τους είδα καθώς πήγαινα πανεπιστήμιο. Ήταν στην πλατεία με τα πανό τους. Άντρες κυρίως απ όλες τις ηλικίες. Περίμεναν εκεί καθώς μιλούσαν μεταξύ τους. ΑΠΕΡΓΟΥΣΑΝ…
Εδώ και δεκαπέντε μέρες απεργούν οι οικοδόμοι, ζητούν τα δικαιώματα τους. Ζητούν την υπογραφή των συλλογικών συμβάσεων σε όλη την οικοδομική βιομηχανία ενώ παλεύουν για να σταματήσουν οι απολύσεις και οι προσλήψεις φτηνού εργατικού δυναμικού. Το πιο σημαντικό όμως που ζητούν είναι να βρεθεί ξανά η αξιοπρέπεια του εργαζόμενου. Η αξιοπρέπεια που χάθηκε μέσα στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Η αξιοπρέπεια που καταρρακώθηκε καθώς αυτοί που έχουν το πλούτο βάζουν ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι στο εργαζόμενο, μειώνοντας του κάθε δικαίωμα στην εργασία, κάθε διεκδίκηση που κερδήθηκε στο παρελθόν.
Ο αγώνας τους όμως δεν αφορά μονάχα αυτούς. Αφορά και εμάς του φοιτητές. Αφορά τον κάθε εργαζόμενο που παλεύει. Αφορά και τον νέο που δηλώνει απαθής σε αυτές τις εποχές. ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ.
Ως φοιτητές που είμαστε, δεν έχουμε παρά να βρεθούμε στο πλευρό τους, να δηλώσουμε ότι είμαστε μαζί τους στο αγώνα τους. Να δηλώσουμε και εμείς ότι ο κάθε αγώνας που δίνετε από τον λαό για κάτι καλύτερο είναι ακόμα μια ελπίδα των νέων για το μέλλον. Να παραδειγματιστούμε συνεχίζοντας να δίνουμε αγώνες στα πανεπιστήμια για δωρεάν δημόσια παιδεία, για μη αύξηση των διδάκτρων στα ιδιωτικά πανεπιστήμια καθώς και για το κύριο θέμα που αφορά τα δύο δημόσια πανεπιστήμια την απαίτηση για Β εξεταστική.
Σε αυτές τις κρίσιμές ώρες είναι δραματικό να ακούς νέους να γυρίζουν την πλάτη σε όλα. Να δηλώνουν απών από τις προσεχείς προεδρικές εκλογές, η ακόμα χειρότερα να πνίγονται στην ανεργία που τους ταλαιπωρεί. Οι οικοδόμοι αλλά και ο κάθε μαχόμενος εργαζόμενος μας δείχνουν τον δρόμο. Μας παραδίδουν έμπρακτα μαθήματα ότι «η κοινωνία δε χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σε αυτήν που σφίγγεται σε μια γροθιά»
Γι αυτό σφίξε την γροθιά σου, άκου έστω αυτά που λένε οι οικοδόμοι και στήριξε αυτόν που τους στηρίζει. Γιατί το ξέρουμε καλά ότι χαμένες μάχες είναι οι μάχες που δεν δόθηκαν!
*Οργανωτική Γραμματέας Προοδευτικής Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου
