Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η εκμετάλλευσή του από την Αριστερά

16^η Νοέμβριου. Γύρω στις 10 το βράδυ, οι πλαστικές σφαίρες πλήττουν μερικούς φοιτητές και πολίτες που διαδήλωναν έξω από το Πολυτεχνείο, στην οδό Πατησίων. Απολογισμός, 10 τραυματίες.

17^η Νοέμβριου. «Η ημέρα του Πολυτεχνείου». Μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο χιλιάδες κόσμου απαιτούν δημοκρατία, με σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Απαιτούν τα πιο απλά για μας δικαιώματα, όπως μεταξύ άλλων της ελεύθερης διακίνησης και της ελευθερίας λόγου.

Τα υπόλοιπα γεγονότα, λίγο πολύ γνωστά, ο στρατός με πλαστικές σφαίρες και υπό την απειλή των όπλων προσπαθεί να διαλύσει τις κινητοποιήσεις. Εισβάλλει στο χώρο του Πολυτεχνείου – όπου υπήρχε και υπάρχει άσυλο- ανοίγει πυρ με τις πλαστικές σφαίρες και τραυματίζει πολλούς άμαχους, μερικούς από αυτούς σοβαρά. Από αυτούς, ίσως μερικοί δεν τα κατάφεραν και υπέκυψαν στα τραύματά τους.

Λέω ίσως, γιατί ακόμα και σήμερα, αυτό αμφισβητείται από πολίτες, πολιτικούς, ανθρώπους που ήταν παρών αλλά και μέσα από έρευνες. Το παράδειγμα του Γιάννη Ηλιόπουλου, ο οποίος έχοντας τη φωτογραφία μιας ωραίας κοπέλας ισχυριζόταν ότι αυτή χάθηκε «το βράδυ της σφαγής του Πολυτεχνείου» ρωτώντας χαρακτηριστικά: «Τι απέγινε το κορίτσι μους;» Λίγους μήνες αργότερα και αφού η ιστορία έκανε το γύρο του κόσμου, αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ελένιας, ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «BREK» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «VOGUE». Χαρακτηριστικές είναι επίσης οι δηλώσεις του Ευάγγελου Αβέρωφ, Υπουργού Εθνικής Αμύνης,  στο περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 562, στις 10 Μαΐου 1979. «Το Πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαρραλέα δημοκρατική εκδήλωση της Νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατά την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε από το ΚΚΕ και τα συνθήματα, από συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού. Το Πολυτεχνείο όχι μόνο δε έριξε την Δικτατορία, αλλά τη δυνάμωσε».

Τα λόγια αυτά θα τα συνεχίσω λέγοντας, πως ακόμα και στην Κύπρο, η τάχατες Αριστερά -ΑΚΕΛ- και τα παρακλάδια της, κάθε τέτοια μέρα μας γεμίζει με ανακοινώσεις, δηλώσεις και τραγούδια ενάντια στο φασισμό, λες και ο κουμμουνισμός στις χώρες όπου εφαρμόστηκε, δεν είχε τα ίδια χαρακτηριστικά και σε όλες του τις περιπτώσεις, ακόμα πιο τραγικό τέλος με χιλιάδες -και όχι 10 αμφισβητούμενες- ανθρώπινες θυσίες, πολύνεκρες σφαγές, εξορίες και άλλα τόσα δεινά.

Λες και όσοι άνθρωποι συμμετείχαν εκείνη τη μέρα στις διαδηλώσεις ήταν Αριστεροί από κούνια, η ακόμα χειρότερα, λες και οι Δεξιοί και οι Κεντρώοι δεν ήθελαν Δημοκρατία. Λυπάμαι κύριοι, αλλά εμείς είμαστε πολύ πιο φανατικοί υποστηρικτές της Δημοκρατίας από σας.

Σταματήστε λοιπόν να καπηλεύεστε τις θυσίες αυτών των ανθρώπων και επιτέλους ξεχωρίστε τους δεξιούς από τους φασίστες και τους επαναστάτες από τους κουμουνιστές, καταδικάστε τη χούντα για την προσπάθεια της να καταλύσει τη δημοκρατία, μακριά από μικροπολιτικά συμφέροντα. Καταδικάστε μαζί όλες της μορφές δικτατορίας, είτε αυτές είναι φασιστικές είτε κομουνιστικές μαρξιστικές η όπως αλλιώς θέλετε εσείς να τις ονομάσετε.

Ήρθε ο καιρός λοιπόν να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση με θάρρος και κύρος, χωρίς να προσπαθούμε να κερδίσουμε ψήφους μέσα από τη θυσία εκείνων των φιλελεύθερων νέων που είτε τραυματίστηκαν είτε πέθαναν για μια Ελλάδα ελεύθερη, μακριά από ιδεολογίες και κουραφέξαλα που σήμερα ακολουθούν τη μνήμη του Πολυτεχνείου. Σταματήστε να φέρεστε απάνθρωπα στις μνήμες αυτών των ψυχών είτε χάθηκαν τότε είτε πρόσφατα είτε ακόμα και σε αυτούς που έλαβαν μέρος και ζουν. Αλήθεια, πόσοι από αυτούς λέτε να συμμερίζονται τις πράξεις σας σήμερα και πόσοι από αυτούς σας αηδιάζουν που εκμεταλλεύεστε τη δική τους εξέγερση;

*Αντιπρόεδρος Φ.Π.Κ. Πρωτοπορία Πανεπιστημίου Λευκωσίας.